พระศุกร์เข้าพระเสาร์แซก
ทูรังคมัง เอกจรัง อสรีรัง คูหาสยัง
เยจิตตัง สัญญเมสสันติ โมกขันติมารพันธนาฯ
จิตนี้เที่ยวไปไกล เที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีสรีระ, มีคูหาคือกายเป็นที่อาศัย ผู้ไดจักสำรวมจิต ผู้นั้นย่อมพ้นจากเครื่องผูกแห่งมารฯ
จิตเที่ยวไปได้แม้ไกลเพียงครู่เดียว ไม่ต้องอาศัยพาหนะใดๆไม่มีน้ำหนัก ไม่กินเนื้อที่ การเดินทางของแสงนับว่าเร็วก็ยังไม่เท่าการเดินทางของจิต จิตไปเที่ยวได้ทั่วโลกด้วยเวลาเพียงเล็กน้อยแล้วกลับมา ถ้าเราสามารถไปเที่ยวได้อย่างจิต เราคงสนุกสนานมาก ไม่เปลืองเวลามากและไม่ต้องใช้ค่าพาหนะใดๆ
เมื่อเช้าผมได้สนทนาธรรมเล็กๆน้อยจากท่านพระอาจารย์มหาสมพงษ์ พอดีท่านกล่าวถึงพระเพื่อนสหธรรมิกที่เคยสนิทสนมคุ้นเคยกัน ถามข่าวคราวถึงกันและกันว่าท่านรูปนี้อยู่ที่ไหนเป็นอย่างไรตามประสาพระพระ ได้ทราบข่าวว่าท่านรูปหนึ่งเดียวนี้มีญาติโยมติดตามกำลังเป็นที่นิยมถึงขนาดยอมตามท่านไปอบรมในที่ต่างๆเป็นประจำ จริงๆก็ไม่มีอะไรมากหรอกเพียงแต่ผมมัน “ทูรังคมัง เอกจรัง” ไปเองอดคิดไม่ได้เป็นห่วงตามประสา เพื่อนกันเขาเป็นห่วงเขาคิดไปในทางดีดีไว้ก่อน แต่ผมดันทุรังเป็นห่วงในทางไม่ดีกลัวอย่างนั้นกลัวอย่างนี้ กลัวว่าเขาจะไปตามท่านให้กลับมาเป็นโยมเหมือนเดิมบ้าง กลัวว่าเมื่อท่านดังมีชื่อเสียงแล้วจะหลงสติไปบ้าง ทั้งๆที่ใจจริงๆก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอกแต่ก็อดเป็นห่วง เพราะอะไรหรือครับท่านทั้งหลายเพราะว่าตัวอย่างมีให้เห็นมากมายการที่พระจะอยู่ได้ในพระศาสนานี้ยากมากเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขาเชียวละท่าน ไม่ใช่สิต้องยากกว่านั้นอีกเหมือนเข็นภูเขาเข้าครก อะ อะ อึยกึ๋ยฯฯฯฯฯ
ก็จะอะไรเสียอีกพระนี่มีอันตราย๑๐๘+๑๐๐๙ประการตามที่เป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เยอะแยะไป ถ้าไม่เสียเพราะเหล้าก็ต้องเสียเพราะผู้หญิง ไม่ใช่ผู้หญิงก็เพราะลาภ ยศ สรรเสริญ ความสุขเหล่านี้เป็นมูลเหตุ โดยเฉพาะลาภ ยศ นี่ดูเหมือนจะเป็นปัญหามากมายจนทำให้พระศาสนาเสื่อมมาจนถึงปัจจุบันแก้ไม่หายหรือจะมีใครปฏิเสธว่าปัญหาไม่ได้เกิดจากตรงนี้ก็ไม่ว่ากัน เพียงแต่ว่าที่ผมคิดนี่คิดตามที่พระท่านตรัสไว้ว่า...สิ่งที่ทำให้สมณพราหมณ์เศร้าหมองได้มีอยู่ ๔ ประการ ๔ ประการเป็นไฉน..คือ
๑. การดื่มสุราเมรัย
๒. การเสพเมถุนธรรม
๓. การยินดีรับเงินและทอง
๔. การประกอบมิจฉาชีพ ๔ ประการนี้แหละที่สามารถทำให้พระของเรามีความเศร้าหมองได้ ทำให้เป็นผู้ไม่มีตบะไม่มีเดช ขาวผ่องยองใยดุจพระจันทร์ที่โผล่พ้นแล้วจากหมอกฉะนั้น
ความเศร้าหมอง๔ประการนี้แจ้งอยู่แล้วสำหรับท่านที่มีธุลีในจักษุน้อย แต่ที่ผมนำมาเขียนก็ก็เพื่อย้ำให้มันมั่นคงจะได้ไม่ประมาท เพราะความประมาทนี่แหละที่ทำให้เราพระพระทั้งหลายต้องมาจมอยู่ในวังวนวันแล้ววันเล่า ก็เรื่องเก่าเก่านี่แหละที่ใครใครก็รู้ว่าเป็นความเศร้าหมองทุกๆรูปรู้ดีแต่ก็ โฮ้ย นะพลาดจนได้ทุกท่านรู้ดีแค่ไหนว่าสิ่ง๔ประการนี้ไม่ดีแต่ก็ยอมสยบหมกหมุ่น หมักหมมอยูกับสิ่งเหล่านี้มาจนกลายเป็นปัญหามาทุกยุคทุกสมัย อนิจจัง พระท่านว่ามันไม่เที่ยงไงละคุณโยมเอย จุดไต้ตำตอ เขียนอย่างนี้หลวงพ่อหลวงพี่ทั้งหลายอย่าพึ่งโกรธนะครับ ผมเขียนในแง่ความคิดด้านลบไว้ก่อนเท่านั้นเอง เหมือนอย่างการรักษาพระศาสนานั้นเอาที่เคร่งๆไว้แหละดี เหมือนการรักษาธุดงค์ก็ให้รักษาให้เนี้ยบดีครับ มองในแง่เคร่งๆอย่าผมแต่อย่าเคร่งจนครั่งนะครับผมไม่เอาด้วยเหมียนกัลย์ การดื่มสุราเมรัยก็ไม่ต้องพูดถึง การเสพเมถุนธรรมก็ไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่กล้าทำประเจิดประเจ้ออยู่แล้วครับ แต่ข้อ๓-๔ ขอนิดหนึ่งนะครับพระคุณท่านทั้งหลายขอแกว่งปากหาเสี้ยน หรือโยนหินถามทางดีละฯฯฯฯฯฯ
ข้อ ๓ การยินดีรับเงินทองนี่ดูเหมือนจะมาจากคำพูดของพระพุทธเจ้าเลยนะครับว่าไม่ให้พระภิกษุรับเงินทองในพระวินัยปรับอาบัติไว้เป็นนิสสัคคีย์ หาดูได้ครับประเด็นคือผิดแน่นอนส่วนจะคุยกันว่าเมื่อรับได้อยู่อย่างปัจจุบันนี้แล้วจะเป็นประโยชน์หรือเป็นโทษมากกว่ากันก็เชิญท่านทั้งหลายมาแสดงความคิดกันครับ ส่วนมากก็ไม่เป็นเพราะพระอย่างเดียวนะครับที่เข้าใจว่าน่าจะใช้ได้เรื่องเงินทองนี่จำเป็น เงินทองของบาดตาบาดใจเคยได้ยินไหม เมื่อส่วนมากเข้าใจอย่างนี้แล้วก็เลยเป็นเหตุ เป็นเหตุสิครับท่านเวลาโยมเขาของมาถวายพร้อมทั้งเงินทองพระบางรูปท่านไม่รับกับไปโกรธให้ท่านอีกหาว่าท่านหยิ่ง หยิ่งง เอาเข้าไปสิครับผมละปวดหัว ยิ่งการถวายของไม่ควรเช่นบุหรี่ น่าจะทั้งหมากพลูด้วย เขียนมาถึงตรงนี้เจียวครับ เสียวสันหลัง ที่เขียนมาถึงตรงนี้เพราะอยากบอกว่าต้องช่วยกันทั้งพระทั้งโยมในการที่จะทำให้ถูกต้องเหมาะสมกับพระธรรมวินัยที่พระท่านติดบุหรี่เลิกไม่ได้สักที ไม่เคยเคี้ยวหมากก็เคี้ยวเป็น ออกจากโบสถ์มาใหม่ๆก็จำต้องรับบิณฑบาตเงินอย่างนี้นั้น ปฏิเสธไม่ได้หรอกครับว่าส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะโยมไปสนับสนุนให้ท่านเป็นอย่างที่เราเข้าใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องจับเข่าคุยกันให้เข้าใจถ่องแท้ จะได้รู้ว่าอันไหนเท็จอันไหนปลอม อันไหน ลับ ลวง พราง เพราะเป็นเรื่องใหญ่ ใหญ่ถึงขนาดที่ว่าเคยทำให้เกิดแตกแยกนิกายกันมาแล้วถ้าท่านทั้งหลายยังจำได้คราวที่ทำทุติยสังคายนา การชำระพระธรรมวินัยครังที่สองก็มีเหตุเหล่านี้อยู่ด้วย จนพระยศกากัณฑกบุตรได้เทศสอนให้ชาวเมืองเวสาลีให้เข้าใจโดยยกพุทธพจน์ขึ้นแสดงว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อันพระอาทิตย์จะมิได้ร้อนและรุ่งเรืองด้วยเหตุ ๔ ประการคือ หมอก ควัน ธุลี และอสุรินทราหูบดบัง พระภิกษุในธรรมวินัยนี้ก็เหมือนกันจะมิได้มีตบะ มิได้รุ่งโรจน์ไปด้วยศีลเพราะมลทินโทษ ๔ ประการปิดบังอยู่คือ เสพสุรายาเมา เสพเมถุนธรรม ยินดีรับเงินทองเหมือนภิกษุนั้นบริโภคเบญจกามคุณทั้งปวง สุดท้ายคือ เลี้ยงชีวิตโดยมิชอบ” นี้คือพุทธพจน์ ที่มีมาในอังคุตรนิกาย จตุกกนิบาตครับ อมิตตาพุทธสิครับพูดไม่ออกเลย ขอท่านสาธุชนทั้งหลายโปรดไตร่ตรองไตร่ตรองฯฯฯฯฯฯ
ทีนี้มาว่าเรื่องของเพื่อนสหธรรมิกผมดีกว่าถ้าท่านไปได้ดีผมก็ดีใจด้วยแต่ก็อย่างที่กล่าวมาแหละครับว่าพระที่จะอยู่ในพระศาสนาได้นั้นมันยากแสนเข็ญเหลือเกิน เหมือนเข็ญภูเขาเข้าครกอย่างที่ผมบอกไป มีสิ่งที่เป็นปรปักษ์ปัญหามากมายหลายร้อยประการถ้าฝันฝ่าแหกวงล้อมของอกุศลธรรมออกมาได้อยู่รอดปลอดภัย ผมชูหกยกนิ้วโป้แถมก้อยให้เลยถือว่าสอบผ่านรับเข้าสำนักได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดแม้นว่าพระคือตัวบุคคลวัตถุจะดีร้ายประการใดท่านก็ไม่ให้ไปยึดติดกับสิ่งเหล่านั้น เพราะเมื่อเรายึดติดอยู่กับตัวบุคคลคือพระด้วยแล้วย่อมไม่เข้าใจศาสนาได้ พุทธบริษัท ๔ จะดีร้ายประการใดคำสอนของพระพุทธเจ้าหาได้เปลอะเปลื้อนไปด้วยไม่ ตราบใดที่ศาสนาคือคำสอนยังคงอยู่ ก็จะเกื้อกูลประโยชน์สุขแก่ชนทุกหมู่เหล่าตราบนั้น ศาสนวัตถุ ศาสนบุคคล ศาสนพิธี ต้องคล้อยตามศาสนคำสอน เมื่อทำได้อย่างนี้แล้วเราก็ไม่ต้องเป็นห่วงจนเกินควร คำสอนเป็นอกาลิโกครับ ปฏิบัติได้ตลอดกาลฯฯฯฯ
วันนี้จิตผมไปเที่ยวมากแล้วขอระวังจิตสักหน่อย จักได้คุ้นเคยกับมารครับ
อันความร้อนวุ่นวายที่เผาจิต อย่าให้ติดไฟไหม้ใจอย่าเผา
ร้อนนะร้อนแต่กายใจอย่าเมา อย่าโทษเขาเป็นเพราะไฟใครนะเออ
อันร้อนใดไหนเล่าเท่าร้อนจิต อย่าเที่ยวคิดต่ำใต้ใจอย่าเพลอ
จงรักษาจิตไว้ในใจเธอ อย่ารักเธอรักฉันนั้นลวงลวง
จงตั้งใจจิตไว้ที่ทุกส่วน เมื่อลมมาตั้งไว้ใจอย่าหวล
ไปตามลมลอยไปได้ที่ทั้งปวง ถ้าเราหน่วงจิตไว้จะได้ดี
ความเห็น (1)
ขอบคุณค่ะ สำหรับข้อคิด ๆ ที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน