ใคร ๆ มาเสพอะไรในตัวครู

ใคร ๆ มาเสพอะไรในตัวครู

อย่างที่หนูเคยเล่าในบันทึก ทำไมใครศรัทธาในตัวครู แต่หนูไม่ศรัทธา  ครูให้ทบทวนว่าลองมองซิ ว่า

     แต่ละคนเขามาเสพอะไรในตัวครู

 หนูตอบท่านว่า อืม เวลาอยู่ใกล้ท่านแล้ว รู้สึก สงบ ปลอดภัย เขามาเสพ ความปลอดภัย ความสบาย ความีเมตตา แต่เอะบางที ท่านก็ดุนะ ท่านเอาจริงเอาจัง ใครทำชั่ว ท่านจัดการ โชะ เลยทันที ไม่เกี่ยง อืม แล้วอะไรหล่ะ

                “เขามาเสพความเจริญในใจของเขา”

                คำตอบนี้ปรากฏขึ้นมา แล้วรู้สึกว่า ใช่แล้ว จากเดิมที่หนูเคยเบื่อ ๆ กับงาน แต่พอมาเจอครูเหมือนเจอทาง รู้สึกว่าตนเองมีประโยชน์ มีพลังในการสร้างงาน ทำอะไรได้มากมาย แต่ขาดกำลังใจ บางคนก็รู้สึกว่า ฉันเก่งฉันเริ่ด แต่ทำไมฉันไม่มีใคร

                แต่พอมาเจอครูก็รู้สึกว่า จิตใจอ่อนโยนขึ้น จากเดิมที่เคยคิดแต่ว่าคนอื่นจะต้องมาหา มาขอความช่วยเหลือ แต่พอรู้จักครู กล้าหาญพอที่จะยิ้มให้ผู้อื่นอย่างจริงใจ ก้าวผ่านภาพความหวาดกลัว กำแพงอันสูงชันมากมาย ที่ตนเอง สร้างขึ้นมาป้องกันภัยที่หวั่นเกรงว่าจะเกิดขึ้นในการอยู่ในสังคม แล้วพอลองออกมาเจอโลกความจริง ยิ่งรู้สึกว่า

                “โอ้ จริง ๆ แล้ว โลกมันสวยงามอย่างที่ครูเอ่ยไว้”

                 ทำให้ยิ่งจิตเจริญ เบิกบานในใจ แล้วภายในก็เรียกร้องมาว่า “เอาอีก เอาอีก” ถ้าประกอบด้วยสติ ก็จะมีปัญญาปรากฏขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย การงาน ครอบครัว ลื่นคล่อง

                แต่ถ้าไม่ประกอบด้วยสติ พออยากเจอครู หรือ อยากเสพอารมณ์ ความเจริญแบบนี้มาก ๆ พอไม่ได้ ก็จะรู้สึกเพ่งโทษ โกรธแค้น กลายเป็นขุ่นเคือง  อืม แต่ถ้าได้สมใจอยากใจก็จะฟู ฟ่อง ล่องลอย หลงไหล ไร้สติค่ะ

               แรงดึงดูด ที่ครูสัมผัสได้ มันจึงมากมาย ไม่มีจำกัด เพราะเมื่อไหร่ที่คนแต่ละคนกล้าหาญ กล้าทำความดี กล้าละความชั่ว จิตใจ คน ๆ นั้นก็ยิ่งเบิกบานผ่องแผ้ว เขาสุขสบายใจ เพราะเสพความเบิกบานผ่องแผ้วในใจตนเอง โดยมีครูเป็นศูนย์รวมของแรงดึงดูด อย่างน่ามหัศจรรย์ แล้วการที่คน คนนั้นจิตใจเจริญขึ้นก็จะรู้สึกสำนึกในพระคุณ การได้ทำสิ่งเล็ก ๆน้อย ๆ ให้ครู จึงเป็นความสุขเล็ก ๆ ในจิตใจค่ะ

 (^____^)

                กราบขอบพระคุณครูค่ะ

[รศ.ดร. เพชรากร หาญพานิชย์]

สวัสดีครับ

ครู ที่เป็นตัวอย่างที่ดี ลูกศิษย์ได้พบ ได้เจริญใจ

แล้วทำอย่างไร?

จะทำให้มีครูที่ลูกศิษย์ ได้เจริญใจ ได้มีโอกาสแบบนี้ เพิ่มขึ้น?

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอบพระคุณค่ะ ท่านผศ. เพชรากร หาญพานิชย์ ที่มาแลกเปลี่ยน

 

จากที่คุณครูท่านเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยที่ท่านฝึกฝน ท่านก็ ตั้งใจและอดทน มีศรัทธาในครูผู้สอน ศรัทธาในวิถีค่ะ ทำให้หนูได้เรียนรู้ว่า หากเราเป็นผู้ฝึกตนที่ดี ก็จะเป็นผู้ถ่ายทอดที่ดีอีกด้วยค่ะ

ลองมองย้อนสิ่งที่หนูได้เคยมีโอกาสถ่ายทอดความรู้ให้น้อง ๆ ตอนทำตั้งใจมาก ๆ ทุ่มเท ปรารถนาให้น้องก้าวหน้า แต่ตอนนั้นหนูทุ่มเทกับผลมากไป จนทำให้น้องเกิดความเครียดขณะที่เรียนรู้จากหนู แต่จากการที่ได้สอนน้อง หนูเองก็ได้เรียนรู้ว่าว่า เพียงแค่ทุ่มเทและรักที่จะสอนยังไม่พอค่ะ ต้องแคร์ความรู้สึกของผู้เรียนด้วยค่ะ

(^____^)