Case Study: การกระทำผิดตาม พ.ร.บ. ประกอบโรคศิลปะสาขารังสีเทคนิค
เมื่อนักรังสีการแพทย์ ได้รับเอกสิทธิ์ในการประกอบวิชาชีพรังสีเทคนิค ด้วยอาญาสิทธิ์แห่งใบประกอบโรคศิลปะตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ (พระราชกฤษฎีกา กำหนดให้สาขารังสีเทคนิคเป็นสาขาการประกอบโรคศิลปะ ตามพระราชบัญญัติการประกอบโรคศิลปะ พ.ศ. ๒๕๔๒ พ.ศ. ๒๕๔๕) แล้ว
ข้อพึงระวังสังวรณ์ ก็คือ...... ทุกท่านจะต้องอ่านคู่มือการใช้งานดาบอาญาสิทธิ์(อ่านกฎหมายที่เกี่ยวข้อง) นี้ให้ถ้วนถี่ ตีความให้เข้าใจ มิฉะนั้น ดาบนั้นอาจคืนสนองกลับมาทำร้ายตัวท่านเองได้ ดังตัวอย่างต่อไปนี้
อยู่มาวันหนึ่ง................
มีผู้มาร้องเรียน (ส่งจดหมายสนเท่ห์) ถึงคณะกรรมการวิชาชีพฯ ผ่านกองการประกอบโรคศิลปะว่า
นาย ก ซึ่งเป็นนักรังสีเทคนิคถูกต้องตามกฎหมาย (มีใบประกอบฯ) เป็นหัวหน้าแผนกรังสีวิทยาที่ รพ. ข ได้จัดตารางเวรให้ผู้ที่ไม่มีใบประกอบฯ (เจ้าหน้าที่รังสีการแพทย์: ประกาศนียบัตร ๒ ปี /พนักงานรังสีเทคนิค: ประกาศนียบัตร ๑ ปีหรือต่ำกว่า / ผู้ช่วยรังสีเทคนิค : ไม่ได้เรียนรังสีเลยแต่ฝึกหัดกันเอง) ปฏิบัติงานเช่นเดียวกับนักรังสีเทคนิค โดยไม่ได้ควบคุมดูแลอยู่ด้วย อย่างนี้เป็นการผิดจรรณยาบรรณวิชาชีพฯ นะ....ขอฟ้อง.....
หมายเหตุ :
ระเบียบกระทรวงสาธารณสุข ว่าด้วยการรักษาจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพของผู้ประกอบโรคศิลปะสาขารังสีเทคนิค พ.ศ. ๒๕๔๗
หมวด ๓ การประกอบโรคศิลปะสาขารังสีเทคนิค
ข้อ ๒๐ ผู้ประกอบโรคศิลปะสาขารังสีเทคนิคต้องไม่ใช้หรือสนับสนุนผู้อื่น ให้มีการประกอบวิชาชีพรังสีเทคนิคโดยผิดกฎหมาย
อย่างนี้ นักรังสีเทคนิคผู้มีใบประกอบวิชาชีพทั้งหลาย ต้องเข้าใจนะคะว่า แม้เราไม่มีอำนาจหน้าที่ในการรับสมัคร หรือจ้างงานบุคลากรประเภทต่างๆ ของสถานพยาบาลที่เราปฏิบัติงานอยู่ แต่เราไม่สามารถนำเอามาเป็นข้ออ้างได้ว่า ไม่สามารถควบคุมดูแลบุคลากรที่อยู่ภายใต้อาณัติของเราซึ่งไม่มีใบประกอบฯ ได้ หรือคิดว่า การทำงานง่ายๆ อย่างนี้ ให้ใครก็ได้ทำ
นั่นก็คือ แม้จะเป็นการทำงานทางรังสีอย่างง่าย เช่น การถ่ายภาพเอกซเรย์ปอดอย่างเดียว ในการบริการตรวจสุขภาพนอกสถานที่ ก็ไม่สามารถปล่อยให้ผู้อื่นกระทำตามลำพังเพราะถือว่าผิดกฎหมาย และเราก็ทำผิดจรรยาบรรณด้วย......
เฮ้อ.....น่าสงสารนะ......เจ้านายเขาก็ประหยัด ไม่ว่าจ้างนักรังสีฯ มาทำงานกันหมดหรอก เพราะเงินเดือนแพง......หาคนที่จบ ป.ตรี ก็ยากแสนยาก
อย่างนี้ก็ต้องทำงานเหนื่อยกันหน่อยนะจ๊ะ และต้องรับผิดชอบมากขึ้นด้วย.......ได้อย่างก็เสียอย่างแหละเจ้าค่ะ
ความเห็น (5)
อาจารย์ครับ ในทางปฏิบัติในโรงพยาบาลของรัฐอัตรากำลังของเรามีน้อย กระทรวงเองไม่ค่อยเห็นความสำคัญของงาน บาง รพ
ไม่มีแม้แต่เจ้าหน้าที่รังสีเลย จำเป็นต้องพึ่งพวกเขา แล้วเราจะมีแนวทางแก้ไขอย่างไร เพราะในโรงพยาบาลของรัฐเอง ก็ยังเป็นแบบนี้ เราคงต้องช่วยกันหาทางออกครับ
น่าน...ซิคะ แทบจะเป็นปัญหาโลกแตกทีเดียว (สำหรับประเทศไทย) หมายความว่าโลกแตกไปแล้ว เราก็คงยังแก้ไขไม่ได้
ถ้าระบบบริหารราชการของไทยเรายังเป็นอย่างนี้
- ทุ่มเทงบประมาณแต่เรื่องเครื่องมือ แต่ไม่ให้ความสำคัญกับการจัดสรรอัตรากำลังและไม่สนใจเรื่องความก้าวหน้าในสายงานของวิชาชีพที่ขาดแคลน
- ไม่มีหน่วยงานประสานเชื่อมโยงระหว่างฝ่ายผลิตบัณฑิตและฝ่ายผู้ใช้บัณฑิต
- นโยบายที่สวนกันระหว่างการเข้มงวดในเรื่องคุณภาพมาตรฐาน กับ การจำกัดทรัพยากรเกื้อหนุนทุกด้าน
อย่างโรงพยาบาลเอกชน ปัญหาไม่หนักหนามาก เพราะเขายอมลงทุนให้กับเรื่องของคุณภาพ โดยให้ความสำคัญกับทรัพยากรบุคคลด้วย จะติดก็แต่ฝ่ายสถาบันผู้ผลิตเท่านั้น ที่ผลิตบัณฑิตป้อนให้ไม่ทันตามความต้องการ
จนด้วยเกล้า...จริงๆ ค่ะ
อาจารย์คะอยากทราบว่า การตรวจ Bone density ที่เป็นเครื่อง ultrasound mobile จำเป็นต้องอยู่ในความดูแลของนักรังสีไหมคะ หรือว่าสามารถให้ใครก็ได้ที่ผ่านการเทรนด์มาทำโดยลำพัง อยากทราบในแง่ของกฏหมายน่ะค่ะ
หนูจบ อนุปริญญารังสี2ปี ตอนนี้หนูก็โดนจับเรื่องนี้อยู่ค่ะ กลุ้มมาก
นายแวอดินันต์ หะมะ
อาจารย์ครับ พอดีรพช.แห่งหนึ่งไม่มีนักรังสีเลยครับถ้าจะจ้างน้องที่จบนักรังสีแต่สอบใบประกอบไม่ผ่านได้ในตำแหน่งใดได้บ้างครับ (เหตุใดถึงสอบแค่ปีละครั้งครับ ไม่เหมือนวิชาชีพอื่นเช่นเทคนิคการแพทย์ พยาบาล แบบนี้จะเสียโอกาน้องๆไหมครับ แถมโรงพยาบาลบางที่ก็รับสมัครน้องๆไม่ได้อีกผลิดมาก็น้อยแล้)ขอคำชี้แนะหน่อยครับ