" วันหยุด "

 

1 พย. 2552  21.15 น.

ลงเวรคึกหยุด 2 วันกลับบ้านตอนสายวันศุกร์นั่งรถผ่านใกล้เที่ยงเห็นทหารเขากระโดด

ร่มกัน....คงจะอยู่ระแวกนั้นบนรถพยาบาลคงมีหน่วยรถพยาบาล....

กลับถึงบ้านคิดจะหลับแต่ไม่ได้หลับ...พ่อให้แม่หาดอกกุหลาบสีขาวมาปลูก 5ถึง 6 ต้น

เลยต้องเอาลงดินเอง....ตอนนี้เมื่อก่อนบริเวณบ้านโล่งตอนนี้เต็มไปด้วยต้นไม้

ทั้งไม้กินได้ กล้วยหลากหลายพันธ์ มะม่วง(เอาพันธ์จากประจวบฯ) มะพร้าวน้ำหอม

ขนุน มังคุด ลองกอง ฝีมือพ่อที่เดินด้วยไม้เท้าและไม้เท้าของพ่อคือจอบ  และ

มืออีกข้างถือเก้าอี้ค่อยค้ำยันไป เมื่อถึงที่หมายก็ใช้เก้าอี้นั่งขุดจวกดิน.....

เป็นสิ่งที่พ่อพิการทำทุกวันจนมันโตออกผลกล้วยสามารถไปขายส่งหวีละ สิบถึงสิบ

ห้าบาท....สิ่งที่ได้คือความสุขของคนพิการคนหนึ่งที่รู้สึกว่าได้ทำงานโดยไม่นอน

ขอความช่วยเหลือใคร........แต่ตอนนี้สิ่งที่พ่อทำได้คือเดินมานั่งดูที่ไม้หินอ่อน

และก็รูว่าพ่อขัดใจที่ตอนนี้ทำไม่ไหวแล้ว.....ทั้งที่อยากทำโน้นทำนี้...

แม่...ถึงแม่จะขี้บ่นปากร้ายแต่เมื่อครูซ่อมคนกลับมาและตอนนี้สุขภาพไม่แข็งแรงนัก

เดินมากขาจะบวม...แม่จะทำกับข้าวที่เราชอบไว้...แกงส้มบ้างแกงเขียวหวานบ้าง

ขนมจีน...แต่ตอนนี้ครูซ้อมคนไม่ชอบสิ่งที่เคยชอบ...ชังไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

แต่ไม่แตะเลยเห็นแม่ตักวางช้อนพาลไม่กินข้าวเลย...แม่จะบ่นอุตสาห์ทำด่าเป็นชุด

แต่ไม่โกรธท่านเราผิดจริงๆ...แต่มันไม่อยากจะกินจริงๆ.....

เลยให้แม่หามะละกอเห็นมีมะม่วงเบา(ประจวบเรียกมะม่วงตอแหลเพราะมันเปรี๋ยวปริด)

ลงมือตำมะละกอปนมะม่วงให้แม่ทาน...ตำไทยใส่ถั่ว...ปิดปากแม่ได้นิดหนึ่ง...แม่บอก

มันตำอร่อยกว่าไปซื้อเขาอีก...(ร่อยๆ...)

พ่อนั่งดูอมยิ้ม....

เย็นไปหาหนังสือที่ร้านหนังสือนายอินเพื่อใช้ Tex book ใช้ประกอบการสอน นักศึกษา

ป.โทภาคสบทบภาควิชาศึกษาศาสตร์เพื่อพัฒนาชุมชน ม.ปัตตานีจะเปิดเรียน

ในอาทิตย์หน้า   เรียนพี่อาภรณ์พี่หัวหน้าตึก  ต้องสอนเสาร์  อาทิตย์ พี่ก็โอเคพี่อยากให้

เราอยู่เวรเช้าตลอดอยู่แล้ว...แต่เราปฎิเสธเอง...อยู่เวรทำให้สามารถทำอะไรได้อีก....

เพื่อนจบพยาบาลรุ่นเดียวกันเขาพยายามให้เราอยู่เช้า....

.....ไม่ได้เดินเที่ยวหาดใหญ่เสียนานมีโอกาส...ไปกิมหยง...ได้ของที่ต้องการสองสาม

ชิ้นและก็ผลไม้สี่ห้าอย่างเอามาไว้กินลงเวรก็ไม่ต้องหาซื้อมีขนมปังหลากหลาย

ที่แน่ๆได้ของตัวเล็กหลายชิ้นเหมือนกันแต่ยังไม่ครบ....ต้องแวะไปโลตัสหน้ามอ.

วันนี้วันศุกร์คงปลอดคนคงไม่มาเดินวันนี้ถ้ามาเขาคงมาวันเสาร์วันอาทิตย์กัน....ดูของ

ใช้เสื้อผ้าตัวเล็ก....วันนี้ได้ของที่เม่อก่อนไม่ชอบจะใส่...รอคนซื้อให้...แต่ไม่มีคนซื้อ

ให้สักที่...นาฬิกาสายหนังสีขาว....ที่ซื้อเพราะต้องดูเวลาไม่ใช่งานพยาบาลน่ะกลับใช้ดู

เวลาสอนไม่อยากให้นักศึกษาว่าอาจารย์พูดมากปล่อยช้า....

ขออนุญาติอ่านการทำสมาธิของอาจารย์ณัฐรดา...ก็ทำเอกสารประกอบการสอนค่ะ...

วันนี้มาขึ้นเวรเช้าที่ตึกไม่มีอะไรเป็นพิเศษวันนี้ทำหน้าที่ Med nurse ทำหน้าที่ฉีดยา

จัดยากิน พ่นยา ให้อาหารทางสายาง...(ทุกเตียง)เท่านั้นไม่ต้องดูแลคนไข้

 

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• พี่คิม  มาติดตามอ่านบันทึกของน้องทุกบันทึกรู้สึกมีความสุขมากค่ะ
• เพราะเป็นถ้อยคำที่ออกจากใจและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
• ทำให้คิดถึงพ่อ แม่ของพี่คิมอีกด้วย
• พี่คิมเคยมาหาดใหญ่ ๒ ครั้งค่ะ  ครั้งนี้มาอยู่ ๒ วัน
• คราวหน้าจะพยายามหาโอกาสมาอีก 
• ขอเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ