วันวานเราคุยกันเรื่องภารกิจที่เราแต่ละคนต้องทำในวันหยุด
และก็เลยมาถึงการเม้าส...ในครอบครัว
เรื่องมีว่า ผอ.รร.หนึ่งขอให้ครูมัธยมซึ่งเป็นครูนาฏศิลป์ประจำรร.สายมัธยม
ให้จัดชุดการแสดงของนักเรียนร่วมกิจกรรมงานวันลอยกระทง จำนวน 3 ชุด
ครูท่านปฏิเสธขอสอน ขอจัดให้เพียงชุดเดียว โดยให้เหตุผลว่าเวลาไม่พอ
เด็กจะเอาเงินที่ไหนเช่าชุด แต่งหน้าเขียนคิ้ว ทาปาก
โอ้ย! ทำไม่ไหวหรอกค่ะ..เจ้านาย
หลายวันต่อมาเรื่องเปิดเผยขึ้น
ผอ.ท่านมอบเงิน 50,000 บาทให้ครูอีกท่านหนึ่ง
ไปซื้อชุดการแสดงมาเลย
โอ้โห (ฉันนึกเอง)เยอะจัง
จบข่าวเช้านี้เมื่อวันวาน
และคงต้องตามข่าวต่อไปเพราะเป็นเรื่องน่าคิดของวงการศึกษา
ก็ทำไมครูนาฏศิลป์ทำไมไม่สอบถามก่อนว่าผอ.มีงบไหมคะ
ทำไมขอ 3 ชุด มันมากเกินความสามารถของครูสอนนาฏศิลป์หรือไร
ทำไมผอ.ไม่บอกว่ามีงบนะครับ ขอให้ครูทำให้เต็มที่เลยครับ
แล้วทำไมต้องตัดเยื่อไยกันขนาดนั้น
ทำไมต้องสั่งสอนกันแบบนี้
ทำไมไม่แจ้งที่ประชุมว่าครั้งนี้เรามีงบเรื่องชุดการแสดง
ทำไมมอบหมายครูเพียงคนเดียวเรื่องการซื้อชุดการแสดง
เอ๊ะ!แล้วทำไม ๆๆๆๆ ฉันต้องคิด...หุ หุ.ไม่เกี่ยวกับฉันเลย 555555
สรุปว่าเราก็บ้า......เสียงเพลงดังมาเข้าหูพอดี เอิ๊กๆ
ทำไม ไม่คุยกันให้รู้เรื่อง
หลายครั้ง หลายครา ที่พวกเราด่วนตัดสิน จากสิ่งที่ได้เห็น ได้ยิน ในครั้งแรก โดยไม่เหลียวมองรอบกาย
หลายครั้งหลายครา ที่พวกเราด่วนตัดสิน โดยไม่ฟังเหตุผลของคนอื่น
ขอบคุณค่ะ ที่เตือนสติ
สวัสดีค่ะ
* ตามมาหัวเราะเยาะเย้ยเหวยๆ ฟ้า ....๕๕๕๕๕๕๕๕๕
* ฮู้ !เอาอะไรมาเล่าก็ไม่รู้....เลยไม่รู้กันอิอิ
* สุขกายสุขใจนะคะ
คนบ้าแต่ไม่โง่นะครับ
ศรศิลป์ไม่กินกัน เกาเหลาแห้งไม่มีน้ำ(ใจ)กระมัง
เรียนท่านผอ.พรชัย
หุ หุ เรื่องขำๆ เพลงสนุกๆ นะค่ะ
เรื่องของศรศิลป์นี่ยากนะคะ
หลักการอย่างเดียวเล่นยาก
ต้องมีสุนทรียภาพทางอารมณ์
ด้วย ยากเหมือนกันนะคะ
ตราบใดที่ยังยึดมั่นถือมั่น
ขอบคุณค่ะ