จาก HNQA สู่ patient tracer (3) : ว้าว..อยู่ใกล้ๆตรงนี้เองนิ

ถึงเวลาที่วิทยากรเริ่มบรรยายไปแล้ว ต่างคนก็นั่งฟังกันไปเงียบๆ ไม่มีคำถามในข้อสงสัย มีเรื่องที่วิทยากรยกตัวอย่างแล้วแลกเปลี่ยนกันเหมือนกัน แลกกันเรื่องคุณภาพที่ทำต่างจาก HA อย่างไร สรุปแล้วความต่างอยู่ที่มุมมองนะคะ ไม่มีคำตอบสำเร็จรูปที่จะบอกให้นำไปใช้

ส่วนตัวฉัน อ่านเรื่องราวก่อนมาแล้วฉันมองว่าทำไปแล้วจะเติมเต็มให้ HA สมบูรณ์ขึ้น มองเห็นผลลัพธ์ชัดเจนในมุมมองของประชาชน จึงไม่ค้านที่จะนำอีกมาตรฐานเข้าไปลองทำดูอีกสักตั้ง แค่นั้นเองที่คิดไว้แล้วทำให้เต็มใจมาแทนน้อง

ระหว่างเรียนรู้ คุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเงียบเชียวแหละ ไม่ได้ชวนคุย เพราะตั้งใจทำความเข้าใจกับแก่นของเรื่องเพื่อตอบโจทย์ที่น้องผู้รับผิดชอบ ศูนย์คุณภาพบอกก่อนมาว่า แค่มารับรู้เรื่อง หลังจากนั้นกระบวนการที่ดำเนินต่อเป็นเรื่องของบรรดาพยาบาลทั้งหลาย

ที่สนใจทำความเข้าใจก็เพราะว่าต่อมเอ๊ะมันถูกกระตุกให้เอ๊ะนะซิ แค่รับรู้เรื่อง ไหงต้องมีภาคบังคับให้หมอมาร่วมให้ได้กันด้วยเล่า น่าข้องใจนะ ฟังไปแล้วความเข้าใจส่วนตัวบอกว่าความเข้าใจบางเรื่องน่าจะไม่ใครก็ใครที่ แปลความคลาดเคลื่อนอยู่ เอาเหอะน่า ยังไม่ชัดว่าใครเข้าใจคลาดเคลื่อน ค่อยไปว่ากันข้างหน้า

ตอนนี้มีหน้าที่รับรู้และฟังให้เข้าใจตรงว่า จะให้แพทย์ร่วมทำอะไรด้วยหูตัวเองดีกว่า เพียงแต่ว่า เวลาที่เตรียมมาร่วมมันสั้นนี่นะ ฟังๆไปอยากฟังต่อให้จบนะทำไม่ได้ ขืนทำตกเครื่องบินนอนหวดอยู่ที่สนามบินแน่นอนเชียว บอกวิทยากรไว้ที่ตรงนี้นะคะ ว่ายังอยากฟังต่อให้จบทุกขั้นตอนที่ควรรับรู้ค่ะ แต่จำเป็นต้องพาตัวกลับไปให้ทันเดินทางต่อ

รู้สึกว่าผู้จัดจะดีใจที่มีหมอ(แก่แล้ว)จากร.พ.กระบี่ไปร่วมประชุมด้วย ดูจากที่น้องๆผู้จัดแสดงออกให้เห็น ขอบคุณมากที่ให้เกียรติคนแก่แล้วคนนี้นะคะ

ถึงเบรคเช้า ทุกคนในห้องก็พาตัวกันออกมาผ่อนคลาย เติมน้ำตาลในเลือดกันหน่อย หมอกระบี่จับกลุ่มคุยกันแลกเปลี่ยนกันอยู่สักครู่หนึ่ง น้องบอกว่า ร่วมทำเรื่องนี้ จับต้องคุณภาพได้เป็นรูปธรรมหน่อย ทำง่ายดี ทำ HA เหมือนจับต้องผลงานคุณภาพไม่อยู่มืออย่างไรก็ไม่รู้ ดูเหมือนว่าเป็นอะไรที่นามธรรม เบลอๆจนทำไม่ได้ว่าควรจะทำอย่างไร

ถึงเบรคแล้วก็ยังไม่มีคำตอบว่า ทำไมให้องค์กรแพทย์แค่รับรู้และให้พยาบาลเขาดำเนินการกันไป ก็ยังต้องฟังต่อ ฟังจนเที่ยงก็ยังไม่มีคำตอบนะจะบอกให้ มีคำตอบในเรื่องของบทบาทความเป็นแพทย์ต่องานคุณภาพของแพทย์เองซะมากกว่านะ จ๊ะ นะจ๊ะ

รับรู้แล้วฉันแปลของฉันอย่างเดียวว่า "อ้อ ดูแลแบบองค์รวมของแพทย์จะเกิดขึ้นเป็นผลให้จับต้องได้"

เมื่อถึงเที่ยง ก่อนพักกินข้าวกลางวัน ดูเหมือนวิทยากรจะเสียดายที่ฉันต้องเดินทางกลับซะแล้ว ดูเวลา ฉันว่าฉันเดินทางออกจากโรงแรมก่อนเบรคบ่ายเข้าเมืองกรุง ฉันยังเดินทางทันน่า จึงบอกว่าวิทยากรว่าจะอยู่ต่อจนถึงเวลาแล้วจะเผ่นนะน้อง บอกแล้วขอตัวไปจัดการเรื่องกระเป๋าสัมภาระและการคืนห้องซะก่อนจะได้ไม่เสียเวลาตอนเดินทางจริง

ระหว่างที่นำกระเป๋าไปฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ สวนทางกับคุณหมอหนุ่มที่นั่งด้วยกันมาตลอดเช้า ไม่เอะใจ ยิ้มให้แล้วก็เดินผ่านแล้วได้ยินเสียงทักถามมาเบาๆว่า "พี่หมอเจ๊ใช่ไหมครับ" หันกลับไป อ้าว ชายหนุ่มเดินตามมานี่นา คุยกันแล้วจึงได้ อ้อ คุณหมอรักษ์พงศ์เองหรือนี่ ร้องในใจว่า ว้าว ดีใจจัง ที่ได้เจอ ปากบอกออกไปว่า เสียดายที่ต้องกลับซะแล้ว เลยทำให้ไม่ได้คุยกัน

ในวันนั้น พาตัวจากมาเวลาบ่ายสองโมงกว่าเห็นจะได้ หารถเพื่อไปส่งที่คิวรถตู้ รถหน้าโรงแรมบอกว่าราคาหกสิบบาทครับ ต๊กกะใจ แพงจัง ระยะทางจากโรงแรมไป พนักงานเขาว่าไม่ไกลนี่นา ถ้ายังงั้นอาศัยมอร์เตอร์ไซด์ซิ่งดีกว่ามั๊ง

ตัดสินใจข้ามถนนไปที่สถานีรถไฟเพื่อหามอร์เตอร์ไซด์นั่ง โชคดีที่ไม่ัทันได้ข้ามถนนก็เจอมอร์เตอร์ไซดสวนมาติดไฟแดงอยู่ เลยได้ซิ่งรถเหล็กสองล้อไปขึ้นรถตู้ได้ในเวลาไม่นานเกินรอ

นั่งรถตู้เข้าไปถึงเขตกรุงเทพฯแล้วไม่รู้ว่าคิวเขาจอดให้ลงที่หน้าฟิวเจอร์ปาร์ครังสิตเพราะมัวแต่หลับ ตื่นขึ้นมาเมื่อโชเฟอร์วนรถไปฝั่งตรงข้ามแล้ว หันมองดูเอ๊ะตรงนี้ ที่เดียวกับที่เคยมาขึ้นรถเมื่อวานนี้นี่นา เตรียมตัวลง โชเฟอร์ก็ทักถามขึ้น อ้าว ยังมีคนนั่งอีกคนหรือ หลับหรือครับ ลงที่นี่ได้เลยนะครับแล้วข้ามถนนไปตรงสะพานลอยได้นะครับ ว่าแล้วก็จอดรถชะลอให้เดินลงมาจากที่นั่ง

ข้ามถนนไปได้ โบกรถแท๊กซี่พาบึ่งไปสนามบินสุวรรณภูมิในครั้งนี้ เขาพาไปติดแหงกอยู่ที่ตรงไหนสักแห่งไม่รู้จัก รู้สึกไปว่า หลงทางแล้วแหงมๆเลย ตัดสินใจว่าจะขอลง แต่เขาว่า รถติดตรงนี้สักหน่อยเดี๋ยวก็จะผ่านไปได้โลดครับ ใจชื้นหน่อย ปรึกษาไปว่าไปทันขึ้นเครื่องแน่นาโชเฟอร์ เขาตอบกลับ แน่นอนๆครับ ประกันได้ สบายมาก ไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึง แล้วก็จริงถึงก่อนเวลาเครื่องบินออกได้จริงๆ

เข้าไปนั่งในห้องพักรอผู้โดยสารขึ้นเครื่องได้เป็นครู่ มีคนเดินผ่านหน้าเข้ามานั่งที่ด้านตรงข้าม มองตรงไป อ้าว..น้องๆสาวๆพยาบาลที่อนามัยในอำเภอของเราเองนี่หว่า ทักทายกันก็มีอีกหลายคนทะยอยเดินเข้ามา ได้ความว่า มาประชุมการนำเสนอผลงานโครงการสายใยรักแห่งครอบครัวด้วยกัน

ไม่เจอกันนาน ก็เป็นธรรมดาที่จะดีใจที่ได้เจอกัน เป็นโอกาสให้ได้ถ่ายรูปด้วยกันหลายภาพเป็นที่ระลึกถึงความสดใสที่ได้พบเจอกัน

เย็นวันนั้น กลับถึงบ้านมืดค่ำพอดี คนที่บ้านดีใจที่กลับบ้านตามเวลาที่สัญญา ไม่ไถลหนีเที่ยวต่อไปที่ไหนเหมือนทุกครั้งไป กลับถึงบ้านก็บอกกล่าวว่า "พักผ่อนซะ เดินทางมาเหนื่อย" ชื่นใจซะไม่มีที่มีคนเป็นห่วงอย่างนี้

เล่าจนเพลิน ลืมแนะนำวิทยากรคนเก่งค่ะ เธอเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกค่ะ ทำงานอยู่ที่ร.พ.ตากและมาช่วยทำงานให้กองสนับสนุนบริการสุขภาพของกระทรวง สาธารณสุขค่ะ ชื่ออะไรยังไม่ขอเฉลยไว้ในที่นี้ รู้แต่ว่าเป็นศิษย์ก้นกุฏิของครูหลักที่เป็นครูใหญ่ของหลักสูตรนี้ค่ะ

ก่อนไปนอน ขอสรุปว่าการมาร่วมประชุมโครงการในครั้งนี้นั้น รู้แต่ว่า เรื่องคุณภาพแบบองค์รวมที่แพทย์จะทำให้เกิดนั้นจะมีู้เข้าไปขอสุ่มตรวจ บอกกันให้รู้ก่อนเพื่อจะได้ไม่โกรธกันเน้อ เจตนาของการกระทำคือหวังดีกับแพทย์เป็นหลักใหญ่ ซึ่งฟังแล้วรับได้ๆๆๆค่ะ

ร.พ.จังหวัดที่เข้าร่วมในโครงการนี้ มีหน้าที่เป็นคู่หูดูโอช่วยกันพัฒนากันและกันในรูปแบบผลัดกันไปทำหน้าที่กำหนดวิธีดำเนินการและลงไปช่วยกันในพื้นที่ค่ะ บางครั้งจะวนให้ร.พ.พหลพลพยุหเสนาไปเยี่ยมร.พ.กระบี่ บางครั้งก็ให้ร.พ.กระบี่ไปเยี่ยมร.พ.พหลฯอะไรทำนองนี้แหละค่ะ ทำยังไงทีมพยาบาลที่มาประชุมเขาจะรู้กัน (ทราบหลังกลับมาแล้วว่าพยาบาลเขาฝึกทำกลุ่มกันเลิกซะค่ำเชียว)

บทเรียนสอนใจ :

ถ้าไม่เปิดใจ จะใฝ่หาอย่างไรก็ไม่พบ ถ้าไม่เอ่ยคำ จะเปิดใจอย่างไรก็ย่อมยังไม่รู้จัก

เมื่อให้ใจ ก็ย่อมได้น้ำใจตอบสนองมาให้ชื่นใจเสมอ

เอะใจไหมที่เด็กๆเขามีความกล้ามากกว่าเราผู้ใหญ่ซะมากมายล้นเหลือเชียว ทำได้ไง

อะไรๆที่มีเวลาเข้ามาเป็นเงื่อนไข ชะลอความรู้สึกร้อนใจเอาไว้สักนิด ผลที่เกิดก็ไม่ได้แย่อย่างที่คาดหรอกนะ

คนที่มีครอบครัวแล้ว ไปไหนๆก็ให้นึกไว้เสมอด้วยว่าคนที่อยู่ข้างหลัง เขาห่วงใยและรอคอยอยู่นะ อย่าลืมนะ

เขียนใน GotoKnow โดย หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
ใน dmcopkrabi

คำสำคัญ (Tags): #km dm#kmเบาหวาน#กระบี่#การจัดการความรู้#บันทึกประจำวัน#พัฒนาคน#พัฒนาตน#เครือข่ายเบาหวาน#เติมเต็มเรื่องราวในวันหนึ่ง

หมายเลขบันทึก: 309834เขียนเมื่อ 31 ตุลาคม 2009 00:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน