จาก HNQA สู่ patient tracer (2) : จะได้พบหน้าคุณหมอรักษ์พงศ์มั๊ยนะ
หลับสนิทจนรุ่งเช้าตื่นมาสดชื่นๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง(อีกและ) มองเห็นทิวทัศน์งามของเมืองอยุธยาชัดๆกว่าเมื่อคืนเยอะเลย(แหงน่อ สว่างแล้วนี่) บรรยากาศยามเช้าตรู่ของที่นี่ดูสงบ รถราไม่มากมายดีจริงๆ
มองต่ำลงไปทางด้านขวาของหน้าต่างเห็นแม่น้ำและสะพานเหล็กโค้งมีรถวิ่งผ่านไม่มากคัน มองตรงหน้าออกไป อืม ตึกรามบ้านช่องมีอยู่เยอะเหมือนกัน พื้นที่สีเขียวหายไปเยอะเลย เพิ่งมานึกได้ทีหลังว่าเจ้าโรงแรมที่ค้างคืนอยู่นี้ เคยมานั่งริมแม่น้ำกินข้าวกับเพื่อนซี้อย่างน้อยหนึ่งครั้ง อุแม่ ความจำใช้ไม่ได้เลยเรา
จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วก็เก็บสมบัติพัสสถาน(ที่มีไม่กี่ชิ้น)เข้ากระเป๋าเตรียมมาแบกกลับเมื่อกินข้าวเที่ยงแล้ว เสร็จแล้วก็ลงมาหาข้าวเช้ากินที่ชั้นล่างของโรงแรม เดินวนหาห้องกินข้าวหลงทิศอยู่เป็นครู่เชียว นึกได้แล้วเมื่อคืนนี้ก็หลงประตูเข้ามาทีหนึ่งแล้ว เช้านี้หลงอีกทีจะเป็นไรไป
เดินไปถามพนักงานต้อนรับ(หน้าตาสวย ดูแล้วสบายตา สบายใจ) ก่อนลงไปกินข้าวเช้าว่าเขาประชุมกันที่ห้องไหน รู้แล้วพาตัวลงไปกินข้าวจึงได้เจอเหล่าบรรดาพยาบาลที่มาก่อน โอ้โห มากันหลายคนแทบจะยกทั้งหมดของหัวหน้าหอผู้ป่วยมาเลยเชียว
หลายคนมองเห็นก็ทักถาม "หมอมาถึงเมื่อไร เมื่อคืนกินข้าวที่ไหน" ก็ตอบไปว่า "มาถึงเมื่อคืน มาแล้วก็นอนเลย" แล้วก็พาตัวไปตักอาหารเช้าเลือกกินตามชอบ หันไปหันมามองหาว่ามีหมอที่รู้จักใครบ้างมาร่วม ปรากฏว่าไม่เห็นแม้แต่เงาผมของคนรุ่นเดียวกันเลยแฮะ เดินๆไปหาไม่เห็นคนที่รู้จัก จนกระทั่งได้ที่นั่งหนึ่งใกล้หน้าต่างจึงเจอคุณหมออมรินทร์ คุณหมอรุ่น(ลูก)น้องจากร.พ.ลำทับ อ้าว นี่มีบรรดาเหล่าน้องหมอจากร.พ.ชุมชนมาด้วยรึ ได้คุยแลกเปลี่ยนกันในเรื่องของการฝึกธรรมะ ใช้ได้ๆๆ น่าสนใจเชียว
สักครู่หมอเดย์จากร.พ.เหนือคลองก็แบกเป้เดินเข้ามาด้วยหัวยุ่งๆ น้องเขาเพิ่งมาถึงตอนที่เห็นหน้ากันนี่แหละ มาโลดโดยเหมาแท๊กซี่ตรงมาจากกรุงเทพฯเลยเชียว บะแหล่วนี่ถ้ารู้ว่ามาเช้าอย่างนี้ก็ยังมาทัน พี่นัดมาด้วยแล้ว ไม่มาเมื่อคืนหรอก
อิ่มแล้วฉันก็พาตัวไปที่ชั้นบนหน้าห้องประชุม รีรอหาโต๊ะที่จะลงทะเบียนเข้าประชุม เจ้ากรรมสงสัยหุ่นให้และเหมือนบรรดาพยาบาลสาวสวย เจ้าหน้าที่ที่โต๊ะลงทะเบียนหน้าห้องชี้บอก "ห้องโน้นค่ะ"
มองตามนิ้วที่ชี้ อ้อ ห้องอยู่ฝั่งโน้น อืม ใช่น่า ตรงนั้นคนเยอะแยะไปหมด มีแผงวางขายของเยอะแยะเลย เดินมาที่ห้องประชุมที่ได้รับการชี้บอก เจอพรรคพวกเขาชี้กลับ "ห้องประชุมของหมอห้องโน้นค่ะ" มือชี้กลับมาที่ห้องด้านตรงข้ามกัน อ้าว งั้นเดินกลับไปอีกครั้งซิ
มาถึงหน้าห้องขอลงทะเบียน ไม่ได้แนะนำตัวหรอกว่าเป็นหมอ คนที่รับหน้าลงทะเบียนเขาก็ไม่ยอมให้ลงชื่อ พอดีมีเจ้าหน้าที่อีกคนเดินมาสมทบแล้วถามไถ่ขึ้น มาจากร.พ.ไหนหรือค่ะ พอบอกว่ามาจากร.พ.กระบี่ ก็มีคำถามว่า มาแทนผอก.หรือค่ะ ชื่ออะไร นั่นแหละจึงได้ลงทะเบียนแล้วเสร็จลงไป (ที่แท้ที่เขาไม่ให้ลงทะเบียน เป็นเพราะว่า วันประชุมวันแรกนั้นเริ่มตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ให้ลงทะเบียน วันนี้เขาจึงไม่คาดว่าจะมีคนมาลงทะเบียนเพิ่ม)
ดูชื่อที่ลงทะเบียนแล้วเอะใจอยู่หน่อย ไม่มีชื่อของเพื่อนเราสักคนเลยนี่(หว่า) โครงการนี้กระทรวงฯจัดขึ้นยังไง อย่างไร ชักงง จนเมื่อได้คุยกับน้องๆรพช.จึงได้รู้ว่า โครงการนี้มีแค่สองจังหวัดที่ตกลงใจดำเนินการร่วมกัน นั่นคือ จังหวัดกระบี่และจังหวัดกาญจนบุรี
พอรู้ว่าเป็นจังหวัดกาญจนบุรี ในใจก็แอบหวัง ไม่รู้จะได้เจอคุณหมอรักษ์พงศ์บ้างหรือเปล่า ดูไปทั่วหน้าตาหมอๆที่นั่งอยู่ในห้องไม่รู้จักสักคนว่าใครเป็นใคร นี่แหละหนาทำงานอยู่เฉพาะฟีลด์จำเพาะซะมากกว่ามาก แถมเป็นฟิลด์ที่จับฉ่ายซะด้วย เพื่อนฝูงและรุ่นพี่ๆเติบใหญ่เป็นคนมีศักดิ์บนบ่ากันไปซะเยอะไปแล้ว จึงไม่เหลือให้เจอะเจอคนรู้จักไว้ให้บ้างเลย
ไม่เห็นใครที่หน้าตาเหมือนหมอรักษ์พงศ์ในบล็อกเลยนี่ หรือคุณหมอไม่ได้มีหน้าที่ร่วมในโครงการนี้ ส่งคนอื่นมาแทนเหมือนฉันบ้างเหมือนกันมั๊ง (ใจนึกว่างั้น) เข้าห้องไปก็แปะตัวลงนั่งที่แถวหน้าใกล้จอเพื่อจะได้มองเห็นง่ายๆตามประสาคนสายตาสั้น แถวสองนั้นมีคุณหมอหนุ่มๆนั่งอยู่คนหนึ่งแล้ว
บทเรียนสอนใจ :
ตอนเช้าอากาศดีนะ นอนตื่นสายไม่มีโอกาสได้สัมผัสหรอก
ทำตัวง่ายๆ ติดดินซะบ้าง เดินทางง่ายดี เคลื่อนที่ได้เร็วกว่าที่คิดซะอีก
ถึงจะแก่แค่ไหน ก็ใช่ว่าจะรู้ทุกเรื่องได้ทั้งหมด มีซิน่าุมุมที่ไม่รู้นะ
เป็นธรรมดาที่เมื่อรู้สึกดีๆกับใครสักคน แล้วจะคอยมองหาเพื่อพบเจอแล้วคุยกัน เอ๊ะ บ้างไหมว่ากับตัวเองเมื่อใครคนนั้นเราไม่รู้จักแล้วเรากลับมองผ่านเฉย และไม่คุย
ความเห็น (6)
เหมือนคุณน้องหมอเจ๊บ่นเบาๆนะนี่
อยุธยาน่าอยู่นะคะ
ไปกี่ครั้งๆก็ประทับใจวัดต่างๆ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มาไกล จังเลยค่ะ รอลุ้นว่าจะได้เจอหมอหนุ่ม หน้าตาดี ไหมคะ อิอิ
- พี่ krutoiting ค่ะ
- บ่นค่ะ บ่น
- บ่นด้วยความเหงา
- ความรู้สึกตอนบ่น(กับตัวเอง)
- คือรับรู้ว่าตัวเองแก่ค่ะ
- ..........
- แม้ยอมรับว่าแก่แล้ว
- แต่บางครั้งก็ปฏิเสธมันเหมือนกัน
- เน้อพี่เน้อ
- ..........
- เฮ้อ...เป็นคนแก่แล้ว
- จริงๆนะพี่
- ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿ จ๋า
- เจอซิจ๊ะเจอ
- เจอแบบไม่รู้ตัวว่าได้เจอจ๊า
ว้าว ไปประชุมกันมาตั้งหลายเดือน เพิ่งเจอว่า พี่หมอเจ๊ เขียนถึง
ยินดีจริง ๆ ครับ ที่มีชื่อเป็นพาดหัวบล็อกสุดคะนึง
- น้อง drrakpong~natadee ค่ะ
- 5555...ได้เจอตัวเป็นๆแล้ว
- ก็นำมาบอกเล่าชาว G2K หน่อยดิ
- ..........
- สำหรับความชื่นชมที่มอบให้.....ขอบคุณค่ะ