The D day
วันจันทร์ที่ 26 ตุลาคม
วันนี้ก็เป็นวันพักผ่อนที่กลุ่มเราขอหยุดพักสักหนึ่งวัน หลังจากงานมหกรรมครั้งใหญ่
(D-day)
ต้องขอโทษผู้ที่ติดตามอ่าน blog ของเราด้วยนะค่ะที่มา up blog ช้าไปหน่อย
เมื่อวานนี้ เราได้จัดงาน มหกรรมต้านภัยชิคุนกุนยา ครั้งที่1 ที่วัดกลางกร่ำ หมู่5 บ้านไร่ ตำบลกร่ำ อ.แกลง
ตามกำหนดการ เราจะเริ่มจัดสถานที่และอธิบายงานกับพี่ๆป้าๆ อสม. อีกครั้งก่อนงานเริ่ม เวลา 10.00 น.
ทุกคนก็ต่างตื่นเต้นกับการทำงาน เราส่วนหนึ่งไปจัดสถานที่และคุยกับอสม. และอีกส่วนหนึ่งอยู่ที่บ้านเพื่อเตรียมกิจกรรมเกมส์ กับน้องๆนักเรียนที่เรานัดแนะให้มาช่วยงาน
(ไปเจอน้องๆตอนเต้นแอโรบิกตอนเย็น แล้วน้องๆก็ชวนเพื่อนมากันเยอะแยะเลย)
ดีใจจริงๆ
การเตรียมงานและสถานที่เป็นไปอย่างราบรื่น
11.00 น. กว่าๆ น้องนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่ง (เป็นกลุ่มนักเรียน ม.5 ประมาณ 10กว่าคน) ซึ่งเป็นน้องๆที่เราเคยนัดเจอกัน 2-3 ครั้งก่อนวันงาน
(ได้นัดน้องๆมาอบรมเกี่ยวกับโรค การทำโลชั่นกันยุง การทำก้อนสมุนไพรกันยุงและการชุบมุ้งกันยุง) น้องๆก็เป็นลูกหลาน อสม. และน้องก็ชวนเพื่อนๆมา
น้องๆ ก็มาช่วยเตรียมงาน และแบ่งไปตามฝ่ายต่างๆที่เราจัดไว้คือ
- ฝ่ายลงทะเบียน
- ฝ่ายคัดกรองชิกุนคุนยา
- ฝ่ายตรวจร่างกาย
- ฝ่ายชิคุนกุนยา น่ารู้
- ฝ่ายทำโลชั่น กันยุง
- ฝ่ายทำก้อนสมุนไพรกันยุง
- ฝ่ายชุบมุ้งชุบเสื้อ กันยุง
- ฝ่ายเกมส์
(ฝ่าย คัดกรองและฝ่ายตรวจร่างกาย มีเพื่อนๆ กลุ่มหมู่ 6 มะขามป้อมมาช่วย
(ขอบคุณมากๆเลยค่ะ)
เวลาเที่ยงกว่าๆ ยังไม่ทันบ่ายโมง ก็เริ่มมีผู้สนใจทะยอยกันมาร่วมกิจกรรมของเราเรื่อยๆ อย่างๆไม่ขาดสายเลยทีเดียว
โดยผู้มาร่วมงานจะผ่านฝ่ายต่างๆไปดังนี้ค่ะ
ฝ่ายลงทะเบียน
มีน้องๆ มาช่วยงาน เป็นไปอย่างราบรื่น เป็นกันเอง เป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงกันหมด
ฝ่ายคัดกรองชิกุนคุนยา
มีเพื่อนๆ หมู่ 6 มะขามป้อม มาช่วยคัดกรอง กันอย่างเข้มข้นไม่ให้ใครคลาดสายตาเลย
ฝ่ายตรวจร่างกาย
มีการชั่นน้ำหนัก วัดส่วนสูง วัดรอบเอว และวัดความดัน โดย อสม.ซึ่งทุกๆคนช่วยกันทำงานเป็นระบบมากๆ และทำงานกันอย่างรวดเร็วด้วย
เจาะวัดระดับน้ำตาล ตรวจสารพิษในร่างกายและมีการให้คำแนะนำเรื่องสุขภาพโดยนิสิตแพทย์และอาจารย์แพทย์จากรพ.แกลงและรพ.พระปกเกล้า
(ทำเอาเพื่อนๆ เจาะเลือดกันจนมือสั่นเลยทีเดียว)
ฝ่ายชิคุนกุนยาน่ารู้
เป็นฝ่ายให้ความรู้เกี่ยวกับโรคอย่างเข้มข้น และมีการทบทวนความรู้ด้วย โดยมีน้องๆ ม.5 มาเป็นฝ่ายนำเสนอความรู้
ซึ่งน้องๆก็มีทักษะและวิธีการพูดคุยและให้ข้อมูลความรู้ได้อย่างน่าติดตามและเข้าใจง่าย เก่งมากๆ
ฝ่ายโลชั่นกันยุง
มีการสาธิตทำโลชั่นและแป้งน้ำกันยุง ทั้งพี่และน้องที่ประจำฝ่าย ต่างก็ผิวเนียนกันหมด (เพราะปะแป้งกันเองเหมือนเล่นสงกรานต์เลยทีเดียว)
หลังอธิบายและสาธิตการทำ แล้วก็มีของติดไม้ติดมือเป็นแป้งน้ำกันยุงกลับบ้าน ไปลองใช้กัน
ฝ่ายก้อนสมุนไพรกันยุง
มีการสาธิตทำก้อนสมุนไพร ตำขมิ้นกันสดๆกลิ่นขมิ้นนี่หอมคลุ้งไปทั้งงานเลยทีเดียว น้องที่มาช่วยก็ช่วยกัน
ตำขมิ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่รู้ว่าจะเมื่อยกันมั้ยนี่(เป็นห่วงน้องๆเหมือนกันนะค่ะ)
ฝ่ายชุบมุ้งชุบเสื้อกันยุง
เป็นฝ่ายที่ดูจะอันตรายที่สุดในงานเลยค่ะ เป็นฝ่ายเดียวเลยที่นำเอาสารเคมีมาใช้กันยุง มีการอธิบายและสาธิตการชุบมุ้งชุบเสื้อกันยุง
มีผู้ให้ความสนใจกันมากเลย บางคนไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาก็กลับบ้านเผื่อไปเอาเสื้อผ้ามาฝากชุบกันยุง กันก็มี
ฝ่ายเกมส์
มีการเล่นเกมส์แจกของรางวัล เกมส์เกี่ยวกับโรคเป็นการทบทวนความรู้ที่ได้จากการมางานครั้งนี้
ซึ่งทุกคนก็ดูจะมีความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับโรค และตระหนักถึงความรุนแรงของโรคนี้มากขึ้น
สุดท้ายเวลา บ่ายสามโมงกว่าๆ คนก็ลดน้อยลง และก็เป็นอันจบงาน ซึ่งทีมงานทุกๆคนก็ยังอยู่เพื่อช่วยเก็บของ กันอย่างเต็มที่
งานกิจกรรมครั้งนี้ได้ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ซึ่งต้องขอขอบคุณ
เจ้าอาวาสวัดกลางกร่ำ ที่ให้ความอนุเคราะห์สถานที่และอุปกรณ์ต่างๆ
ผู้ใหญ่บ้าน ที่ช่วยอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์
พี่จากสถานีอนามัย ที่มาช่วยตรวจสารพิษ และช่วยดูแลงาน
อสม. แบ่งฝ่ายอยู่ส่วน -ตรวจร่างกาย (ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง วัดความดัน วัดรอบเอว)
-ทำก้อนสมุนไพรกันยุง
อาจารย์แพทย์ ที่มาช่วยตรวจร่างกายและให้คำแนะนำเรื่องสุขภาพ และช่วยดูแลงาน
น้องๆนักเรียน ที่มาช่วยอยู่ฝ่ายต่างๆ ทุกคนทำงานได้ดีมากและทำงานกันอย่างเต็มที่
เพื่อนๆ หมู่6 ที่มาช่วยตรวจคัดกรอง และ ตรวจร่างกาย เจาะเลือดกันจนมือสั่น
ต้องขอบคุณทุกๆคนที่มาช่วยอย่างมากเลยค่ะ เพราะถ้าไม่มีทุกๆคนที่กล่าวมานี้ ลำพังนางฟ้าน้อยๆ 8 คน คงไม่สามารถทำให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้อย่างนี้แน่นอนค่ะ
สุดท้ายนี้ งานมหกรรมได้จบลงแล้วอย่างราบรื่น และน่าภูมิใจมาก เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง กว่าๆ โดยมีผู้มาร่วมงาน 120 กว่าคน
เป็นจำนวนคนที่เยอะมาก ทำให้เราทำงานไปอย่างมีความสุขเพราะจำนวนคนที่มากันมากมาย โดยที่เราคาดไม่ถึง
(ซึ่งเป็นตัวสะท้อนให้เห็นว่าการออก roadshow ทุกวันของเรานั้นไม่ได้สูญเปล่าเลย)
มีป้าอสม. คนหนึ่งถามเราว่า " รู้สึกอย่างไรบ้าง"
เพื่อนเรายังไม่ทันได้ตอบก็มีอีกเสียง ถามขึ้นว่า "แล้วป้ารู้สึกอย่างไรค่ะ"
ป้าตอบว่า "ป้าภูมิใจแทนพวกหนูๆ" T_T
สุดท้ายงานจบแล้ว แต่ความสุขและความภูมิใจของพวกเรายังเต็มล้นอยู่เลยค่ะ
(คงบรรยายได้เท่านี้ละค่ะบอกไม่ถูกเลย ดีใจมากๆค่ะ)
หลังจากนี้เราก็ยังมีงานต่อนะค่ะยังไม่จบแค่นี้ค่ะ งานมหกรรมจบแล้ว แต่การรณรงค์และโครงงานของเรายังไม่จบ
จะต้องส่งต่อไปอีกค่ะ
จะส่งต่อไปอย่างไรนั้นต้องติดตาาาาาม กันต่อไปค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ^ ^
ความเห็น (4)
ยินดีกับความสำเร็จอย่างสวยงาม
ตอบได้ไหมว่า
อะไรคือกุญแจของความสำเร็จในครั้งนี้
(เอาปัจจัยอื่นๆที่ไม่ใช่ความสวยของนางฟ้านะจ๊ะ)
เรื่องต่อไปคือการประเมินผล
จะรู้ได้อย่างไรว่าควบคุมโรคได้
ทำอย่างไรจะยั่งยืน
ยังพอมีโจทย์ให้แก้ไขอยู่นะ
สู้ต่อไป ทาเกชิ
ดีใจที่หมอมีความรู้สึกที่ดีๆต่อการทำงานในชุมชนและได้รับความร่วมมือ ความรู้สึกดีๆจากชุมชนกลับคืนมา
อยากให้จดจำช่วงเวลาดีๆเหล่านี้ไว้ อนาคตเมื่อได้ทำงานร่วมกับชุมชนและทีมสุขภาพ
หมอคงเป็นผู้นำและเพื่อนร่วมทีมที่มีคุณค่าแน่นอน
คุณแม่ ชินจังจอมแก่น
ดีใจกับสาวบ้านไร่ด้วย นะจ๊ะ ที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี... .. ........"แม่ก็ภูมิใจแทนพวกหนู ๆ " ลอกมาจากป้า อสม. ...อิ... อิ..
- ยินดีด้วยครับ มันต้องอย่างนี้สิ ศิษย์อาจารย์บ๊วย
- ขอขมิ้นก้อนนึง