มีธรรม...บุญก็มาเอง...

สิ่งที่ได้รับจากการฟังธรรม...วัดสังฆทาน ธรรมะสำหรับผู้ป่วยโรคมะเร็ง

           บุญจะมาจากไหน?...ถ้าเราไม่เป็นคนทำ...และไม่มีธรรมะในใจ ผึ้งงานได้มีโอกาสเข้าร่วมฟังธรรมะกับผู้ป่วยโรคมะเร็ง ซึ่งสถาบันมะเร็งแห่งชาติจะจัดขึ้นเดือนละครั้ง โดยได้นิมนต์พระจากวัดสังฆทาน จ.นนทบุรี มาเทศน์ให้คนป่วยที่เป็นโรคมะเร็งได้รับธรรมะมาเยี่ยวยาจิตใจยามเจ็บป่วย

        

          ธรรมะเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ต่อมนุษย์ ซึ่งพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ไว้ในวันเพ็ญเดือนหก คนเราถึงแม้ว่าจะรวยขนาดไหน ถ้าขาดศีลธรรม (ทิ้งบุญ) เสียแล้ว ชีวิตก็ไม่มีความสุข การไม่มีธรรมคือ 1) คนที่หมกหม่นอยู่ในกามคุณ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ผู้นั้นไม่สามารถเข้าถึงธรรมได้ 2) มีทุกข์ ใจไม่พร้อมเข้าถึงธรรม 3) ไม่ดำเนินชีวิตทางสายกลาง ขาด(ศีลห้า) ไม่มีธรรมะ ไม่มีพรหมวิหาร 4

       

          ศีล สมาธิ ปัญญา ถือว่ามีธรรมที่ถูกต้อง การถือศีล วาจาเป็นบุญ บุญอยู่ในตัว คนในยุคนี้ชอบพูดคำหยาบ(โดยเฉพาะวัยรุ่น ชอบพูดคำด่าคำ) ทางที่ดีควรเลิกพูดคำหยาบ ถ้ามีธรรมะอยู่ในใจแล้วจะพูดคำหยาบไม่ได้ จะเกิดความละอายใจ เพราะคำพูดส่อเสียด วาจาเป็นหอกดาบ เป็นฟืนไฟ วาจาสามารถทำร้ายคนอื่นได้ซึ่งก็รวมทั้งทำร้ายตนเองด้วยเหมือนกัน

          ถ้ามีศีล...จะมีบุญทันที การปฏิบัติที่ใจ ไม่พูดสิ่งไม่ดีกลัวคนอื่นไม่สบายใจ จะเห็นว่า การเกิดมาทั้งทีและได้มีโอกาสมีบุญเกิดมาเป็นมนุษย์ การขาดศีลขาดธรรมถือว่าเป็นผู้ประมาท

          สำหรับผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งและรักษาอยู่ในขณะนี้ ป่วยกายให้เป็นหน้าที่ของหมอรักษา เมื่อท่านป่วยก็มาดูกายพิจารณากายว่ามีแต่สิ่งเน่าเหม็น ไม่มีตัวมีตนประกอบเพียงธาตุ 4 ไม่ว่าคนรวย..คนจน..พระ..เศรษฐี..จะมียศตำแหน่งหรือไม่มี..ก็มีเพียงแค่...ลมหายใจเข้า- ออก ไม่ได้แตกต่างกันเลย มีเกิด แก่ เจ็บ ตายเหมือนๆกัน ทุกข์เพราะความโลภ โกรธ หลง ป่วยก็ตาย..ไม่ป่วยก็ตาย ..ไม่ใช่ว่าคนที่ไม่เป็นมะเร็งจะไม่ตาย มันก็ตายเหมือนๆกัน เพราะเรายึดจึงเป็นทุกข์

          สิ่งทั้งหลายทั้งปวง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นปฐมธรรมซึ่งทุกคนมีได้เสมอกันคือเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดา บุญเป็นชื่อของความสุข การรู้เท่าทันใจตนเอง ไม่ว่าเดิน ลุก นั่งต้องมีสติ สมาธิทำให้เกิดปัญญา ทำให้เกิดการดับทุกข์ อริยสัจ 4 (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค) ซึ่งเหตุทำให้เกิดทุกข์คือตัณหา-อุปทาน (ความอยาก ความยึดมั่นถือมั่น)

          การพิจารณากาย ผม ขน เล็บ หนัง ธาตุทั้ง 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ ทุกข์ทั้งหมดไม่ได้เกิดที่ร่างกาย เกิดที่จิตใจ ทุกข์แท้ๆคือทุกข์ที่ใจเรา เนื่องจากเราถูกตัณหา อุปทานเผาใจตั้งแต่เกิดจนตาย ไม่ใช่เฉพาะยามป่วยเป็นมะเร็ง สิ่งที่ตายคือกาย(ตายแต่กาย)...แต่ใจไม่ตาย...ใจไม่แก่ ไม่เกิดโรค ไม่เจ็บ เหมือนที่โยมเจ็บแต่กาย จงทำใจให้สงบ เวลาจะตายก็ให้มีปัญญา ไฟที่ไม่มีเปลว...ไม่มีควัน...แต่มีความเร่าร้อน สามารถเผากายได้ตลอดเวลา รักษาใจอย่าให้ความโลภ โกรธ หลง มาทำลายเรา ถ้าเรามีธรรมะ...บุญก็จะเกิดขึ้นในใจของเราทันที บุญเป็นชื่อของความสุข...สงบ..คนขาดศีล ขาดธรรม...น่ากลัวกว่าไข้หวัด 2009 ซึ่งทำลายชีวิตผู้คนมากมาย เพราะกรรมมันติดตามข้ามภพข้ามชาติไม่มีที่สิ้นสุด

         

          การภาวนาเป็นยอดบุญ ไม่ว่า ยืน เดิน นั่ง นอน ทำให้เกิดปัญญา บุญเป็นชื่อของความสุข...ไม่อยากได้กันเหรอ?...ความสุข...ทำไปเถอะ การทำทานที่ไม่ได้เสียตังค์คือการทำความโลภ โกรธ หลง ...ให้หมดจากใจ... ยิ่งให้...ยิ่งได้บุญ..ดังนั้นการมีธรรม...บุญก็มาเอง...ธรรมะสวัสดี.

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• บุญจะมาจากไหน?..ถ้าเราไม่เป็นคนทำ
• ชอบประโยคนี้ครับ ไม่ใช่ว่าคนที่ไม่เป็นมะเร็งจะไม่ตาย มันก็ตายเหมือนๆกัน เพราะเรายึดจึงเป็นทุกข์
• ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ

[ผึ้งงาน_SDU]

สวัสดีค่ะอาจารย์ธนิตย์

• พระท่านบอกว่า บูญนั้น...ใครทำใครได้...ดังนั้นบุญจะมาจากไหน?...ถ้าเราไม่เป็นคนทำ
• ธรรมะจำเป็นสำหรับคนป่วยและคนไม่ป่วยก็ต้องการเช่นกัน
• เนื่องธรรมะทำให้ใจ..เป็นสุข สงบ เนื่องจาก..ใจเป็นใหญ่...ใจเป็นประธาน
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ.