ความหมายของห้องสมุด

ความหมายของห้องสมุด 

             สุทธิลักษณ์   อำพันวงศ์ (2534: 1)กล่าวว่า  ห้องสมุดคือ   แหล่งรวบรวมวัสดุเพื่อการศึกษาและการค้นคว้าวิจัย

               

                ปรียา  ไชยสมคุณ    (2546  : 17)    กล่าวว่า ห้องสมุด  หมายถึง  แหล่งรวบรวม  ความรู้  ข่าวสารต่าง ๆ  ที่ถูกบันทึกไว้ทั้งในวัสดีตีพิมพ์   เช่น   หนังสือ  วารสาร  นิตยสาร  เป็นต้น  และวัสดุไม่ตีพิมพ์ (โสตทัศนวัสดุ)  เช่น  วีดีโอเทป  เทป  สไลด์  ซีดีรอม  เป็นต้น

 

                อำไพวรรณ  ทัพเป็นไทย(2549: 1 )  ห้องสมุดคือ  แหล่งรวมทรัพยากรสารนิเทศเอาไว้ในรูปแบบต่าง ๆ  ทั้งที่เป็นวัสดุตีพิมพ์   วัสดุไม่ตีพิมพื  วัสดุอิเล็กทรอนิกส์   เพื่อให้ผู้ใช้สืบค้นและเข้าถถงสารสนเทศได้มากขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพและคุ้มค่า  โดยมีการคัดเลือก  จัดหาให้สอดคลองกับความต้องการของผู้ใช้  มีการจัดการที่เป็นระบบโดยบรรณารักษ์วิชาชีพ

 

สุนีย์  เลิศแสวงกิจและพิศิษฐ์  กาญจนพิมาย (2546: 2)  กล่าวว่า    ห้องสมุดคือสถานที่รวบรวมสรรพวิชา วิทยาการต่าง ๆ  ซึ่งได้บันทึกไว้ในรูปแบบของหนังสือ  วารสาร  ต้นฉบับตัวเขียน  สิ่งพิมพ์อื่น ๆ  หรือโสตทัศนวัสดุ  และมีการจัดเก็บอย่างมีระเบียบเพื่อบริการแก่ผู้ใช้   โดยมีบรรณารักษ์เป็นผู้จัดการและเตรียมให้บริการแก่ผู้ใช้ห้องสมุด

 

ลมุล   รัตตากร (2539:27)  กล่าวว่าห้องสมุดเป็นที่รวมของทรัพยากรสารนิเทศ  ซึ่งมีทั้งหนังสือ  สิ่งพิมพ์  และโสตทัศนวัสดุต่างๆ ที่จัดไว้เพื่อให้ผู้ใช้ห้องสมุดได้ใช้

 

 

สรุป

 

ห้องสมุด   (Library)  คือ  สถานที่รวบรวมความรู้ทุกสาขาวิชา  ซึ่งบันทึกไว้ในวัสดุสิ่งพิมพ์  เช่น  หนังสือ   วารสาร  หนังสือพิมพ์  เป็นต้น และวัสดุที่ไม่ได้พิมพ์   เช่น  วีดีทัศน์   วีดีโอ  เทปเสียง เป็นต้น  โดยมี   บรรณารักษ์เป็นผู้ดำเนินงานเพื่อ  อำนวยความสะดวกให้แก่ผู้ใช้บริการ