Day 9 : Big Bomb Day

 

 

รูปด้านบนนี้เป็นรูปที่พวกเราได้ไปเที่ยวทะเลแหลมแม่พิมพ์กัน หลังจากที่ อจ ได้มาหย่อนระเบิดทิ้งไว้ให้พวกเรา ดูจากท่าทางก็คงรู้แล้วว่า ถ้าอยู่ในสภาพปกติ รูปก็คงไม่ออกมาเป็นแบบนี้ (ผ่อนคลายบ้างก็ดีนะคะ ^ ^)

ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี ท่านสท ประจำเทศบาลตำบลสุนทรภู่ ที่ช่วยสนับสนุนพวกเราในหลายๆด้าน ในอนาคตค่ะ

วันนี้เป็นอีกวันทรหดของบ้านเรา

วันนี้ขอเล่าเรื่องราวของพวกเราโดยสรุปคร่าวๆ ค่ะ

เรื่อง: ชิคุนกุนย่า

เป้าหมายของการแก้ปัญหาของเราคือ
จะทำอย่างไรไม่ให้โรคชิคุนกุนย่าระบาดในหมู่บ้านของเรา

ขอท้าวความว่า สาเหตุที่เลือกเรื่องนี้เพราะว่า...

สถานการณ์ของโรคตอนนี้คือมีการระบาดอยู่ในจังหวัดระยอง ถ้าไม่นับภาคใต้ที่เป็น endemic area แล้ว จ.ระยองก็มี case มากที่สุดในประเทศไทย (อ้างอิงข้อมูลจากกระทรวงสาธารณสุข)

และตำบลข้างๆ ตำบลกร่ำของเราหลายตำบลก็มีการระบาดกันมาก ขณะนี้ก็เริ่มมี case เกิดขึ้นที่บ้านกร่ำของเรา  พวกเราได้ทราบว่ามี ชิคุนกุนย่า outbreak ในหมู่บ้านของเรา
เป็น new case ทั้งหมด 4 ราย

ซึ่ง vector ของโรคที่เราลงไปสำรวจในชุมชน ก็มีอยู่ทุกบ้าน แล้วก็โดนกัดกันอยู่ทุกวัน  ถ้าหากไม่มี intervention เกิดขึ้น ก็จะต้องระบาดในหมู่บ้าน เป็นแน่แท้

ซึ่งการป้องกันตั้งแต่เนิ่นๆ คงจะลดผู้ป่วยเป็นโรคได้มากกว่า แต่ความยากก็คงมากกว่าเช่นกัน เพราะประชาชนยังไม่รู้ความสำคัญของการป้องกัน
 

งานของเราจึงแบ่งเป็น 4 ส่วนใหญ่ๆ โดยดัดแปลงจากตามแนวทางที่ WHO กระทรวงสาธารณสุข และจากอาจารย์แนะนำ คือ

1 ป้องกันไม่ให้มียุง
2 ป้องกันไม่ให้ยุงกัด
3 ยุงกัดอย่าให้ป่วย
4 มีการรายงานโรคที่ทันเหตุการณ์

 

ณ ตอนนี้ ที่พวกเราเข้าไปสำรวจ idea, feeling, fuction, expectation ของชาวบ้านในหมู่บ้านแล้ว

ชาวบ้านส่วนใหญ่นั้นยังไม่มีความรู้จักตัวโรคชิคุนกุนย่า เพราะว่าเป็นโรคใหม่ที่ไม่เคยมีการระบาดมาก่อนในจังหวัดระยอง  มีบางส่วนที่พอจะคุ้นๆ ชื่อโรค แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามันมีความสำคัญอย่างไร ทำไมจะต้อง ไปป้องกันโรค

ดังนั้นงานอันดับแรกของเราก็คือ
การให้ประชาชนรู้จักตัวโรคชิคุนกุนย่า และมีความตระหนัก (awareness) ถึงความสำคัญของโรค เพื่อที่งานต่อๆ ไปของเราจะได้ทำได้สะดวกขึ้น

ตอนนี้ก็มีการวางแผนประชาสัมพันธ์โรคไว้หลายทาง
1 ประกาศตามเสียงตามสายของหมู่บ้าน ทำได้ง่าย สะดวก แต่ข้อเสียคือ จะมีบางบ้านที่เสียงตามสายเข้าไม่ถึง ดังนั้นจึงต้องมีวิธีอื่นๆตามมา

2 การปั่นจักรยานประชาสัมพันธ์ ที่เลือกการปั่นจักรยานเพราะว่า สามารถเข้าถึงชาวบ้านได้มากกว่า สามารถ ปั่นไป หยุดพูดคุยไปได้ และสถานที่ในหมู่บ้านเราก็ไม่ใหญ่มาก

3 รถประชาสัมพันธ์ ขณะนี้ทางเทศบาลยินดีให้พวกเรายืมรถประชาสัมพันธ์ มาใช้ แต่พวกเรายังไม่ตัดสินใจ การใช้รถก็คงเหนื่อยน้อยกว่าจักรยาน แต่อาจจะแวะเข้าไปพูดคุยกับชาวบ้านได้น้อยกว่า อาจจะใช้สลับกับจักรยานได้

4 งานมหกรรม "ต้านภัย ชิคุนกุนย่า" จัดวันอาทิตย์ที่ 25 ตุลาคม ตั้งแต่ 13.00 น. เป็นต้นไป  งานนี้เป็น idea จากการประชุม กับผู้นำหมู่บ้านและอสม. เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา จุดประสงค์ของการจัดเพื่อให้ประชาชนได้ตระหนักว่าโรคชิคุนกุนย่านั้น เป็นโรคที่สำคัญ ในงานก็จะมีการให้ความรู้เกี่ยวกับโรค การเล่นเกม การสอนทำสมุนไพรกันยุง การชุบเสื้อ ฯลฯ  ปัญหาที่ทางหมู่บ้านเสนอมา คือชาวบ้านอาจจะไม่ให้ความสนใจเท่าที่ควร จึงคิดว่าควรมีกิจกรรมดึงดูดความสนใจ เช่น การแจกสมุนไพรกันยุง การแจกรางวัล การให้ตรวจสุขภาพอย่างง่ายวัดความดันชั่งน้ำหนัก วัด BMI (อันนี้ผู้ใหญ่บ้าน recommend มากๆๆ บอกว่าการตรวจสุขภาพจะทำให้ ชาวบ้านมากันได้มาก) ถ้าเราอยากให้ชาวบ้านมากันเยอะๆ ก็คงจะคุ้มที่จะทำ 

 

นอกจากนั้นยังมีอีกหลายงานที่คงจะต้องทำไปร่วมๆ กัน
คือ
1 การวางระบบต่างๆ เพื่อส่งต่อให้กับชุมชน หลังจากที่พวกเรากลับไปแล้ว (เป็นงานใหญ่พอสมควร และพวกเราต้องการที่ปรึกษาเป็นอย่างมาก อยากให้อาจารย์หลายๆ ท่านที่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาช่วยเหลือพวกเราด้วยค่ะ)

2 การให้ความรู้ อสม. และตัวแทนหมู่บ้าน เกี่ยวกับเรื่องของชิคุนกุนย่า

3 เฝ้าระวังโรค อาจจะมี case ใหม่เกิดขึ้นในช่วงเวลาอีก 2 สัปดาห์ที่เหลือที่พวกเราอยู่ที่นี่ได้

ฯลฯ อีกหลายเรื่องที่ยังคิดไม่ออก แต่คงจะมีตามมาเรื่อยๆ

และยังคงมีความรู้ที่พวกเราต้องศึกษาอีกมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ โรคชิคุนกุนย่า

ความรู้สำหรับการวางระบบต่างๆ เพื่อส่งต่อให้ชุมชน

นวัตกรรมป้องกันยุงต่างๆ เตรียมทำ workshop สำหรับมหกรรมวันอาทิตย์
ไม่ว่าจะเป็น
การชุบเสื้อ ชุบมุ้ง
สมุนไพรกันยุง
โลชั่นสมุนไพรกันยุง
ฯลฯ

ต้องบอกว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก สำหรับพวกเราเด็กสาวตัวน้อยๆ  8 คน กับ 2 สัปดาห์ที่เหลืออยู่  และอาจารย์หลายๆ ท่าน ก็บอกว่า การสู้กับยุงเป็นเรื่องที่ยากมาก โดยมีบทเรียนจากโรคไข้เลือดออก ที่ตอนนี้ที่นี่(และอีกหลายๆ ที่ในประเทศไทย) กลายเป็น endemic area ไปแล้ว

วันนี้เป็นวันที่อาจารย์ผู้ดูแลพวกเรามาเยี่ยมติดตามการดำเนินการของพวกเราค่ะ อาจารย์มาโดยที่พวกเรายังไม่ทันได้ตั้งตัว ^ ^ บ้านค่อนข้างรก ขอโทษท่านอาจารย์มานะที่นี้ด้วยนะคะ
ความจริงแล้วปกติบ้านของพวกเราจะเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก แต่วันนี้เป็นวันทำงานอย่างจริงจัง ก็เลยเอาของออกมาเยอะไปหน่อยหน่ะค่ะ อิอิ (อายเหมือนกันนะคะเนี่ย)

วันนี้พวกเราได้ข้อคิดในหลายประเด็นจากอาจารย์ ซึ่งคิดว่าจะนำมาปรับปรุงและประยุกต์ใช้ในการทำงานของพวกเราได้มากเลยค่ะ ขอบพระคุณมาก (ได้การบ้านเพิ่มอีกมากมายเลยหล่ะค่ะ)พวกเราจึงต้องทำงานหนักต่อไป เพื่อชุมชนของพวกเรา สู้ๆนะเพื่อนๆ 

ดังนั้นสำหรับวันนี้อยากจะขอความคิดเห็น คำแนะนำ หรือข้อติชม

และสำหรับท่านใดที่มีความรู้ หรือมีแหล่งความรู้ที่คิดว่าน่าสนใจ  ถ้าสามารถนำมาแลกเปลี่ยนกันได้จะขอบพระคุณยิ่งค่ะ

 

 

[mesrap6]

• จะคอยติดตามคาราวานจักรยาน คงมี อสม.และเด็กๆมาช่วยเพียบแน่เลย"""""""
• เรื่องระบบกลุ่มคงต้องระบุประเด็นว่าระบบอะไร

           ระบบการป้องกัน

           ระบบในการควบคุม(กรณีพบผู้ป่วย)

            ระบบการเฝ้าระวังโรค

           ระบบการดูแล ส่งต่อผู้ป่วย ผู้สงสัย

• น่าจะศึกษาจากที่มีอยู่เดิมก่อน และสอบถาม+ ร่วมคิดกับทีมในพื้นที่ว่าน่าจะปรับปรุงอะไรเพื่อให้มีประสิทธิผลที่ดี
• คงไม่มีระบบใดที่ดีที่สุดในทุกสถานการณ์   คิด ทำ ปรับปรุง *plan do check act

May the force be with you

[มะขามป้อม]

สู้ๆ นะสาวบ้านไร่ ทางเราก็ลำบากเหมือนกัน ^^

[mesrap6]

มองในมุมบวก การมาของอาจารย์สร้างความสามัคคีในกลุ่ม (รักกันขึ้นอีกเยอะ ทำมาแทบตาย comment กันจัง) เปิดมุมมองให้กว้างขึ้น

มองในมุมลบ เครียด (จะอะไรกันนักกันหนา) งานเพิ่มขึ้น (ก็ว่าน่าจะเสร็จแล้วนะ ) แล้วมองมุมไหนดีล่ะ

[จันทร์ยิ้ม]

อย่าลืมเรื่องการวินิจฉัยและการรักษาด้วยนะ

กิจกรรมรณรงค์หลากหลายได้

แต่ควรมีความชัดเจนเรื่องเนื้อหา

เพื่อให้มวลชนไม่เสียสมาธิไปสนใจเรื่องอื่น

[คุณแม่ ชินจังจอมแก่น]

เข้ามาติดตามการทำงาน ของนางฟ้า ...(พูดยังกะเป็นอาจารย์นะ...อิ อิ ..)

มีข่าวไม่กรองแว่วมา...ว่าตอนนี้บรรดานางฟ้าของแม่ เริ่มเครียดกันหย่าย...

ดูจากภาพแรก แล้วไม่อยากจะเชื่อ นางฟ้าเครียด จริงหรือ แต่ทำไมดู เริงร่าหนุกหนานขนาดนั้น...

ยังไงก็ขอให้นางฟ้า สู้ ๆ กันนะจ๊ะ หรือจะใช้คำว่า สู้โว้ย...ก็ได้...(แม่จำอย่างเค้ามาน๊ะ..)

ถ้าเครียดมาก ก็ไปหาอะไรกินอะหย่อย อะหย่อย..ก็ได้ แล้วอย่าลิมกินเผื่อแม่ด้วย

แต่ โจ้ กะใครนะอีกคน ไม่ต้องกินเผื่อแม่ก็ได้ เดี๋ยวจะอุดมสมบูรณ์กว่าเก่า..

[คุณแม่ ชินจังจอมแก่น]

แม่ขึ้นไปดูภาพที่ยืนไหว้ 8 คนชัด ๆ อีกรอบ ดู ๆ แล้วแม่ว่าไม่ต้องกินเผื่อแม่กันหรอก(เกรงใจ..)ดูจะอุดมสมบูรณ์ กันแทบทุกคนแล้ว ตอนนี้

[สาวๆบ้านไร่]

แง แง ขาดกำลังใจ ขอกำลังใจจากคุณจันทร์ยิ้ม สักนิดได้ไม๊คะ T-T (อยากได้แบบกลุ่มนู้นบ้างอ่ะค่ะ ^ ^)

[จันทร์ยิ้ม]

จัดให้..

สู้ต่อไป ทาเกชิ

.....ก๊าก

[น้ำเย็น]

มีงี้ด้วย ฮ่าๆๆ

เอาใจช่วยอีกคน สู้ๆ นะ

คนไทยคนนึง

[เด็กชายหัวค้อน]

หลังจากทีกลุ่มเราตัดสินใจทำโครงการเกี่ยวกับ ชิคุนกุนยา Chikungunya

เราตัดสินใจว่าตอนนี้เราจะจัดงานมหกรรม " ต้านภัยชิคุนกุนยา " ในวันอาทิตย์ที่ 25 นี้เวลา บ่ายโมง

ดูเหมือนว่าทางกลุ่มเราจะตัดสินใจรีบทำงานกัน อาจมองว่าเรารีบทำงานกันให้เสร็จๆ ไป

แต่จริงๆแล้วเหตุผลที่เรารีบจัดงานกันในวันอาทิตย์นี้เป็นเพราะว่า

1. เราได้ข้อมูลมาว่าเด็กๆจะเป็นไข้เลือดออกกันมากในช่วงเปิดเทมอเพราะว่าโรงเรียนอยู่ใกล้สวนยาง

ซึ่งโรงเรียนจะเปิดเทอมกันวันที่1-2 พค. นี้ เราจึงอยากรีบรณรงค์ก่อนที่เด็กๆจะป่วยกัน

2. เนื่องจากคนส่วนมากจะว่างกันวันเสาร์-อาทิตย์ (ข้าราชการ) จึงคิดกันว่าจะทำงานวันเสาร์อาทิตย์

และที่ต้องเป็นเสาร์-อาทิตย์นี้ก็เพราะว่าอาทิตย์หน้าชาวบ้านจะเตรียมงานลอยกระทงกัน ซึ่งทางกลุ่มก็

จะร่วมทำงานกับชาวบ้านด้วย คิดกันไว้ว่ามีอะไรที่เราช่วยทำได้ก็จะทำกันอย่างเต็มที่เช่น ทำกระทงขาย

เอาเงินเข้าวัด และอื่นๆ (ได้บอกแม่ๆ อสม.ไว้แล้วด้วยว่าจะไปช่วยอย่างเต็มที่!!!)

3. เพื่อที่จะได้มีเวลาอีกสัปดาห์เพื่อทำการประเมินงาน ส่งต่องาน และถ้ามีเรื่องต้องแก้ไขหรือเพิ่มเติม

ก็จะได้จัดการได้ทัน ให้ได้ผลลัพท์ที่ดีที่สุดเพื่อชุมชนบ้านไร่ของเรา

ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะเป็นงานใหญ่โตอะไร แต่ไปๆมาหลังจากประชุมกับผู้นำหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่สอ.และแม่ๆอสม.แล้ว

ก็ดูว่าจะเป็นงานใหญ่ (ตอนนั้นพวกเราก็ต้องคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี?? หลังจากขอทำปรึกษาเรื่อยมาเราก็พอเห็นภาพงานกันชัดมากขึ้น)

เมื่อวางแผนงานได้คร่าวๆ ก็ทำให้พวกเราตั้งความหวังและรู้สึกว่างานวันอาทิตย์นี้เป็นงานใหญ่ของพวกเรา (D DAY)

ทำให้เมื่อวานนี้เมื่อพวกเราได้รับคำแนะนำและข้อเสนอ ซึ่งทำให้เราเห็นข้อผิดพลาดหรือเรื่องที่เราหลงลืมไป ซึ่งดูจะเยอะมาก

และอาจารย์ได้อธิบายให้เราทราบว่างานวันอาทิตย์นั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของ การแก้ไขปัญหาหลักเท่านั้น

(ซึ่งดูเหมือนจะเป็น part เล็กๆ ของจุดประสงค์ในการทำโครงการ) จึงทำให้พวกเราหลายคนรู้สึกผิดหวัง และท้อแท้

(เนื่องจากยังมีงานอีกหลายๆอย่างที่ต้องทำต่อ และต้องทำเพิ่มขึ้น)

แต่วันนี้หลังจากเราได้ตั้งสติกันแล้ว โดยส่วนตัวเด็กชายหัวค้อนเองก็กำลังตั้งหลักอยู่ และกำลังเปิดใจให้เข้าใจสิ่งต่างๆมากขึ้น

แต่คิดว่าตนเองคงจะต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยกว่าจะพาตัวเองหลุดพ้นข้อจำกัดและขอบเขตที่ตัวเองเป็นคนตั้งไว้ได้ จะพยายามนะค่ะ

สรุปในวันนี้กลุ่มของเราก็ได้แยกย้ายกันทำงานในส่วนที่แต่ละคนรับผิดชอบ และมาร่วมกันตอนเย็นเพื่อไปรณรงค์และร่วมกันออกกำลังกาย

(งานหลวงเราทำงานเต็มที่และงานราชเราก็ไม่ทิ้งอย่างแน่นอนค่ะ)

สุดท้ายสำหรับเม้นท์ นี้ ถ้าหากว่าผู้ที่ใด มีข้อเสนออย่างไร ก็รบกวนชี้แนะด้วยนะค่ะ เพราะพวกเราก็อยากให้ได้งานที่ดีที่สุด

เพื่อชาวบ้านไร้ของเราค่ะ

[น้ำเย็น]

ขอก๊อปปี้มาจาก มะขามป้อมนะ

เราคิดว่าการออกกำลังกาย จะช่วยให้เราคิดอะไรได้มากอีกเยอะ

(แต่ถ้ามากไป ก้อเหนื่อยได้นะ)

ช่วงที่เราปั่นจักรยาน เราจะไม่ได้คิดอะไร นอกจากจะปั่นจักรยาน ทำให้เป็นการคลายความเครียด ลดความตึงเครียดของสมอง

ช่วยในแง่สุขภาพจิตและก้อทำให้ร่างกาย ทั้งหัวใจ แข็งแรงอีกด้วย ก้ออยากให้เอาชีวิตแบบนี้กลับติดตัวไปทำที่จันท์ด้วย

อยากรณรงค์ให้คุณหมอทั้งหลายหันมาออกกำลังกายกัน เห็นมีแต่คนบนว่าไม่มีเวลา

ก็อย่าลืมแบ่งเวลามาดูแลตัวเองกันบ้างนะ จะเป็นกำลังใจให้ เพื่อประเทศไทย ของเรา ตอนนี้ขอให้สามัคคีกัน ช่วยกันเรียนรู้ แบ่งปันความรู้ อย่าคิดว่ากำลังแข่งกะคนไทยกันเอง อย่าให้ทุกๆคน กำลังคิดว่า เราจะต้องช่วยๆ กัน เพื่อ แข่งกะต่างชาติ และเราก็จะเป็นประเทศที่เข้มแข็ง และไม่อายต่างชาติ คนไทยจะได้เก่งๆ ทุกๆ คน

สู้ๆ นะ

[เด็กชายหัวค้อน]

หลังจากอ่านเม้นท์ข้างบน ^ จบให้หลับตาสัก 10 วิ นะค่ะ อิอิ

[น้ำเย็น]

เม้นไหนต้องหลับตาอ่า

[จันทร์ยิ้ม]

ตอบmailแล้วจ้า

 

[Nick_CM]

ชอบตอนจบของ comment ที่ 10 นะครับ

"...เพราะพวกเราก็อยากให้ได้งานที่ดีที่สุด เพื่อชาวบ้านไร้ของเราค่ะ"

ขอเป็นแรงใจให้นะครับ

ดีมากๆ เห็นน้องๆมีความตั้งใจดีกันจริงๆ ก็ช่วยลุ้นอยู่นะครับ

วันนี้ไปกินกาแฟแล้วอ่านหนังสือ (อ่านฟรีที่ร้าน) ที่ชื่อว่า "ถ้าคุณคิดว่าทำได้ คุณก็จะทำได้"

เห็นตั้งใจจะทำให้ได้ ก็ขอให้ทำให้สำเร็จนะครับ

แม้ว่าโรคนี้จะเป็นหนึ่งในโรคที่ควบคุมยากที่สุดก็ตาม

สู้ๆเขานะ จะติดตามอ่านผลงานครับ

[นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม]

ระวัง เป็น เองน่ะครับ

โรคชิๆ อะไรนี่

เอ บ้านไร่ อยู่จังหวัดไหนครับ

[สาวบ้านไร่]

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากคุณ Nick CM มากๆค่ะ ^ ^

พวกเราสาวบ้านไร่จะสู้กันเต็มที่ค่ะ

แล้วก็ขอบคุณสำหรับความห่วยใยจากคุณศุภรักษ์ค่ะ

บ้านไร่ อยู่ที่หมู่5 ต.กร่ำ อ.แกลง จ.ระยอง ค่ะ

[สาวบ้านไร่]

เอ่อ.............ห่วงใย มิใช่ห่วยใยค่ะ

ขออภัยด้วยนะคะคุณศุภรักษ์ ^^

[chat ppk]

• bomb ของอาจารย์ไม่เห็นทำให้สาวบ้านไร่บาดเจ็บเลยนิ
• ชุดนิสิตก็ดูหลวมๆอยู่นา
• ขอให้ประสบผลสำเร็จวันที่ 25 (ประสบไปแล้วมั้ง)