ชุดเหลือง....ชำนาญการ


ชุดเหลือง....ชำนาญการ

ชุดเหลือง....ชำนาญการ

ผ่องแผ้ว  สืบสำราญ  ผู้ช่วยเหลือคนไข้

 วันนี้ผู้ป่วยมีมากตั้งแต่เช้าเช่นเคย ฉันทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้มากว่า 20 ปี ฉันนึกสงสัยทำไมผู้ป่วยถึงมากขึ้นทุกปีไม่มีลดลงเลย นี่ขนาดโรงพยาบาลขยายห้องฉุกเฉินเป็น 2 เท่าจากห้องเดิมแล้ว ผู้ป่วยก็แทบไม่มีเตียงนอน   ทุกวันฉันได้คอยช่วยเหลือผู้ป่วย ช่วยพยาบาล ช่วยแพทย์ มีทั้งผู้ป่วยฉุกเฉินน้อย ไปจนถึงฉุกเฉินมาก แต่สำหรับผู้ป่วยมันคือเรื่องที่ฉุกเฉินที่สุดสำหรับเขาเสมอ

  วันนี้ฉันอยู่เวรกับ แจ็คพยาบาลน้องใหม่  น้องหมีพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานมานานกว่า10ปี ซึงเป็นผู้ที่มีความชำนาญในวิชาชีพพยาบาลอันดับต้น ๆ ของห้องฉุกเฉิน   พยาบาลอีกคนลงกินข้าวเพราะเป็นช่วงเวลาใกล้เที่ยง และผู้ป่วยที่มารับบริการในห้องฉุกเฉินหมดแล้ว  ฉันจำได้ว่าเวลาประมาณ 11.00 น น้องดาวประชาสัมพันธ์ เข็นคนไข้ผู้ชายวัยทำงาน ตัวสูงใหญ่ ผิวดำแดง ท่าทีดูกระสับกระส่ายเข้ามา  พร้อมกับบอกว่า

“ ผู้ป่วยบอกว่าผู้ป่วยจุกแน่นท้อง  หายใจไม่อิ่มค่ะ “ ฉันรีบดูแลให้ผู้ป่วยขึ้นเตียง  รีบเอา ออกซิเจนมาให้  และพูดคุยกับผู้ป่วย  ทำให้ทราบว่าผู้ป่วย เริ่มมีอาการขณะทำงานก่อสร้าง เป็นคนอำเภอนาโพธิ์ มีลูก 2 คน ยังเล็กอยู่  ไปทำงานรับจ้างที่ต่างจังหวัด เพิ่งกลับมาบ้าน แล้วก็จุกแน่นท้อง ไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อน ฉันคลำชีพจร  พบว่าไม่ปกติเหมือนที่เคยคลำคนอื่น   จึงบอกแจ็คที่กำลังเดินมาวัดความดัน

“พี่ว่าชีพจรคนไข้แปลก ๆ “ แจ็ควัดความดันเสร็จ บอกให้ฉันไปลากเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจมา น้องหมีเดินเข้ามาถามว่า “เหมือนหัวใจขาดเลือดไม๊”    แจ๊คบอกว่า “ เหมือน  ครับพี่ “

น้องหมีรีบนำผลการตรวจไปให้แพทย์ดู  ฉันช่วยผู้ป่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า ได้สังเกตเห็นผู้ป่วยมีเหงื่อแตก ตัวเย็น เหมือนจะหมดสติ  จึงรีบบอกแจ๊ค ซึ่งกำลัง เตรียมให้น้ำเกลือผู้ป่วย และเตรียมเจาะเลือด  อึดใจต่อมา ผู้ป่วยตาค้าง หยุดหายใจ ตัวเกร็งเขียว แจ๊ครีบมาดูผู้ป่วย น้องหมีเดินเข้ามาพอดี ฉันได้ยินว่าผู้ป่วย arrest  ให้รีบเรียกทีม CPR

ฉันรีบวิ่งไปกดกริ่งฉุกเฉิน 2ครั้ง  ในชั่วพริบตานั้นเอง ฉันได้เห็นว่าทีมช่วยฟื้นคืนชีพของโรงพยาบาลมาที่ห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว    ผู้ป่วยได้รับการช่วยชีวิต  ฉันเห็นแพทย์ใช้เครื่องมือกระตุกหัวใจคนไข้ ใส่ท่อช่วยหายใจอย่างรวดเร็ว พยาบาลฉีดยาให้คนไข้ ให้ยาคนตามที่แพทย์สั่ง  ฉันก็อยู่ในทีมด้วยเหมือนกันคอยส่งอุปกรณ์ต่าง ๆ ตามคำสั่งของทีม

   ต่อมาไม่กี่นาที ฉันเห็นผู้ป่วยเริ่มลืมตาได้ ตอบสนองได้ ทำตามคำสั่งได้  ฉันดีใจจนขนลุก ฉันเห็นทุกคนในทีมมีแววตาที่แสดงออกถึงความดีใจเมื่อคนไข้ฟื้นขึ้นมาไม่ต่างกันเลย ฉันดีใจกับญาติของผู้ป่วยที่ได้เสาหลักของครอบครัวกลับคืนมา

ฉันลองคิดเล่น ๆ ว่า ถ้าเป็นปีที่แล้ว ช่วงเดือนเดียวกันนี้ ผู้ป่วยตายแน่ๆ  เพราะทีมเรายังไม่ดีเท่านี้

 

 ฉันตื่นเต้นกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก  ภูมิใจที่ได้มีส่วนทำให้ผู้ป่วยมีชีวิตรอดอีกครั้งหนึ่ง และมีกำลังใจที่จำช่วยเหลือผู้ป่วยคนอื่นอีกต่อไปตามแบบฉบับของชุดเหลืองที่มีคุณภาพ

คำสำคัญ (Tags): #sha
หมายเลขบันทึก: 306388เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2009 17:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน 2012 15:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

*-* สวัสดีค่ะ

เข้ามาชื่นชม ยินดีค่ะ

เราก้อเป็นผู้ช่วยเหลือคนไข้เหมือนกัน

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท