การสื่อสารที่ชัดเจน (หรือไม่??)
เมื่อวันที่ 9 ต.ค. 52 มีโอกาสไปจัด Mini Workshop ณ โรงแรมวินเซอร์ กทม. ให้กับรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ผู้เข้าร่วมเป็นระดับผู้เชี่ยวชาญ บรรยายโดย .ประพนธ์ ผาสุขยืด บรรยากาศช่วงเช้าก็สบาย ๆ สไตล์คนไทย เวลาเริ่ม 08.30 น. แต่ความจริงก็เวลาโน่นเลยค่ะ 09.00 นะ ตามธรรมเนียมคนไทยส่วนใหญ่ของประเทศนะคะ มาก่อนนั่งหลัง มาหลังนั่งหน้า ก็ยังยึดถือปฏิบัติตามธรรมเนียม (ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง) ช่วงเช้าเริ่มด้วยบรรยากาศสบาย ๆ ดูหนังฟังเพลงอย่างสบาย ๆ หัวเราะกันไป สไตล์การจัดการความรู้แบบ สคส. บางท่านก็จะร่วมสะท้อนบรรยากาศ ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการดูหนังที่เกี่ยวกับการจัดการความรู้ของหน่วยงานหนึ่งที่นำ KM ไปใช้จนเกิดนวัตกรรมอื่น ๆ ตามมา สลับกับการบรรยายของท่านวิทยากรพร้อมเปิดโอกาสให้ซักถามได้ตลอดเวลา
ช่วงบ่าย เป็นการหัวปลา ผ่านกระบวนการที่เรียกว่า Sharing แบ่งกลุ่มตามสายงานและลักษณะงานที่ใกล้กัน ได้มาประมาณ 10 กลุ่ม หัวปลาของแต่ละกลุ่มมีหลากหลาย เช่น เทคนิคการป้องกันไวรัสคอมพิวเตอร์ เทคนิคการรักษาสุขภาพให้แข็งแรง เทคนิคการป้องกันอุบัติภัย เป็นต้น หลังจากนั้นก็เข้ากระบวนการ Sharing ครบทุกคนภายในกลุ่ม ท่านวิทยากรจึงให้สะท้อนบรรยากาศการ Share ของแต่ละกลุ่ม บางกลุ่มเน้นการจัด Layout เพราะแออัดไป สมาธิสั้นบ้างเพราะเสียงดังรบกวนทำให้การฟังไม่เต็มที่ เป็นการสะท้อนจากความรู้สึกและบรรยากาศจริง ถือว่าเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งเหมือนกัน เพราะเมื่อกลับไปทำในหน่วยงานหรือองค์กรควรจัดสถานที่ให้เหมาะสม เพื่อบรรยากาศที่ลื่นไหน หลังจากนั้นท่านวิทยากรก็ให้ดูหนังอีกหนึ่งเรื่องและก็ขมวดแนวทางเรื่อง KM เพื่อมุ่งไปสู่ LO ซึ่งเป็นความหวังของหน่วยงานนี้จะที่ก้าวไปให้ถึงจุดนั้น เพราะมีทีมงานที่มีความสามารถพร้อมที่จะลุยอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องการให้ใครซักคนมาขมวดให้ว่าทำอะไร ทำอย่างไร ถึงไปถึงเป้าหมายที่วางไว้
แต่ประเด็นสำคัญตรงที่ว่า การจัดสถานที่สำหรับทำกิจกรรมกลุ่ม โดยเราแจ้งข้อมูลให้กับทีมผู้จัดแล้วว่าช่วงบ่ายเราต้องการให้จัดโต๊ะแบบไหน อุปกรณ์อะไรบ้างที่ใช้และ อะไรบ้างที่ไม่ใช้ ทีมผู้จัดก็ยินดีจัดให้ตามรูปแบบที่เราต้องการเลย.... ไอ้เราก็วางใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี พอทานข้าวกลางวันเสร็จก็ขึ้นอีก 15 นาทีก็บ่ายโมงแล้ว (ตรงนี้เราก็ขึ้นมาช้าเองด้วย) แต่พอมาเห็นรูปแบบ ณ จังงัง....เลยคุณขา...... ทำไมออกมารูปแบบนี้ล่ะ ไม่เห็นเหมือนที่คุยกันเลยล่ะ พอแจ้งทีมผู้จัดแสดงความไม่ค่อยจะพอใจนัก เพราะเจ้าหน้าที่โรงแรมก็ไปทานข้าวกันเกือบหมดแล้ว แต่ทีมผู้จัดยังยืนยันจะเชิญผู้เข้าร่วมไปนั่งตามกลุ่ม (รูปแบบการจัดห้องแบบเดิม) ถึงแม้ว่าเราบอกว่าไม่สามารถดำเนินการกระบวนการต่อไปได้นะเค้าก็ไม่สนใจเราเลย กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ใช้เวลาไปนานพอสมควรค่ะ ต้องเหนื่อยถึงท่านวิทยากรเพราะต้องออกแรงพูดเยอะเลยค่ะ
สิ่งที่ดิฉันได้เรียนรู้เต็มจากครั้งนี้เห็นได้อย่างชัดเจนคำว่า "การสื่อสาร" ยังสงสัยว่าตัวเราเองว่าสื่อสารไม่เข้าใจหรือว่ายังงัย พูดไม่รู้เรื่องรึเปล่า เพราะดูจากผลไม่ได้เป็นไปตามที่ต้องการเลย ก็เก็บกลับมาคิดนะค่ะ ว่าเราทำอะไรข้ามขั้นไปหรือเป็นเพราะเราไม่ดูอย่างใกล้ชิด หรือไม่ได้ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง คำถามเหล่านี้คิดวนเวียนอยู่ในหัวของเราหลายตลบ...เลยค่ะ... พอกลับมาที่ออฟฟิศก็ได้คำแนะนำดี ๆ ว่าครั้งถัดไปควรดูแลอย่างใกล้ชิด เป็นไปได้ทำให้ดูเป็นตัวอย่างเลยหรือไม่ก็วาดรูปให้เห็น ๆ กันจะ ๆ ไปเลย หลังทานข้าวหรือทานเบรกเสร็จแล้วให้รีบมาเช็คความเรียบร้อยก่อนอีกครั้งหนึ่ง หากไม่เรียบร้อยก็ยังสามารถปรับเปลี่ยนได้ทัน ...เวลา...... มีคนถามว่าการสื่อสารมันสำคัญไฉน ดิฉันขอตอบได้เลยว่าการสื่อสารมันสำคัญเฉกเช่นนี้นี่เอง.....ค่ะคุณขา.... คราวหน้าจะได้ปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นค่ะ
ความเห็น (1)
อืมม์..สำคัญจริงๆ การสื่อสาร ถ้าสื่อสารดีก็คงไม่ต้องแปลไทยเป็นไทยอีก...แล้วจะตามมาอ่านให้เข้าใจชัดๆ อีกที