ท้องฟ้าแข็ง..

ที่พักที่มุกดาหารคือโรงแรมชั้นสองที่ต้องลดตัวเองลงมาเพราะสู้ค่าเช่าไม่ไหว แค่ซุกหัวนอนเสียเป็นส่วนใหญ่ จึงไม่ได้เป็นประเด็นใหญ่ แต่ก็ไม่ชอบหลายอย่าง โดยเฉพาะไม่ค่อยสะอาด เนื่องจากเจ้าของไม่ค่อยลงมาดูแลเอง ปล่อยให้ลูกจ้างที่เป็นคนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง ทำตามหน้าที่ไปวันๆ ไม่มีผู้ตรวจสอบผลงาน  หลายครั้งผมต้องเดินไปคว้าไม้กวาดมากวาดในห้องเองด้วยซ้ำไป

 

เช้าวันนั้นตื่นมาด้วยความงัวเงียเพราะนอนดึกไปหน่อย ได้ยินเสียงอะไรที่บานเลื่อนกระจกหน้าต่าง เสียงดัง กุก กุก เป็นระยะๆ

เปิดม่านไปดู ก็ร้องอ๋อ..เจ้านกน้อยบินชนกระจก เขาบินชนอย่าง “กามิกาเซ” (เขียนผิดขออภัยนะ) เพราะบินชนครั้งแล้วครั้งเล่า และไม่มีท่าทีจะเลิกบินชนเลย

 

ผมคว้ากล้องมาถ่ายเป็นวีดีโอคลิปไว้ เป็นหลักฐานและนึกว่า เมื่อไหร่เขาจะยกเลิกเที่ยวบินนี้..อิอิ

 

เขาบินชนกระจก โดยเอาปากชน เดาเอานะ เสียงดังลั่น แล้วก็ตกลงไปเกาะขอบบานกระจกด้านล่าง แล้วก็บินขึ้นไปชนอีก ทำเช่นนี้นับสิบนับร้อยๆครั้ง ไม่มีทีท่าที่เขาจะยกเลิกเที่ยวบินนี้เลยจริงๆ

เมื่อถ่ายวีดีโอคลิปพอสมควรแล้ว ก็คิดว่า เดี๋ยวเจ้านกน้อยตัวนี้ต้องปากช้ำตายแน่ๆ เลยเปิดหน้าต่างไล่ให้บินหนีไปทางอื่น เขาตกใจบินหนีไป

ใครๆก็เดาออกว่า นกมองกระจกสะท้อนท้องฟ้าด้านนอก มันก็นึกว่าเป็นท้องฟ้าสวย แต่เมื่อบินท่องไปในท้องฟ้า ตรงนี้ ทำไมฟ้ามันแข็งโปก เช่นนี้ นกมันคงนึกงั้นไหมหนอ..

เรื่องเช่นนี้พบบ่อยๆในเมืองที่ตึกสูงๆห่อหุ้มด้วยกระจกสะท้อนแสง รักษาอุณหภูมิภายใน คนได้ประโยชน์ แต่กระทบสิ่งแวดล้อมอย่างคิดไม่ถึง แต่มนุษย์เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง จึงได้แค่สรุปว่า มันก็นกตัวหนึ่ง.. 

 

เฮ่อ.. หากเรานึกย้อนเรื่องราวในชีวิต เราเองก็บินชนกับเรื่องอะไร อะไร แบบงี่เง่าแบบนี้ มาบ้างแล้ว อย่างผู้โง่เขลา เพราะ อ่อนต่อโลกทัศน์ ชีวทัศน์ วิสัยทัศน์ เหมือนนกนี่บ้างหรือเปล่าหนอ.. นึกทบทวนตัวเอง 

โห..เยอะเลย....

 

 

[บัญชา ธนบุญสมบัติ]

พี่บางทราย สวัสดีครับ

       เคยเห็นผีเสื้อ หรือแมลงอื่นๆ บินชนกระจกใสๆ เหมือนก้น หาทางออกไม่ได้ (แต่พวกแมลงนี่ เห็นนักกีฏวิทยาว่า เขามองเห็นต่างจากพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม...)

       ส่วนผม...ก็เคยเซ่อซ่าเดินชนประตูกระจกใสๆ เหมือนกันครับ...แหะ...แหะ (อันนี้กลับกันกับที่พับของพี่บางทราย คือ เขาดูแลกระจกดีเกินไป เช็ดซะใสเชียว ส่วนเราก็ดันซุ่มซ่ามซะไม่มี...มึนไปเลย...อิอิ)