สิ่งที่ค้างคาใจ

  ในชีวิตของผู้เขียน มักจะมีเรื่องแปลกๆ เช่นการได้ช่วยเหลือคนที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน และบางครั้งก้ได้รับความช่วยเหลือ จากคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนด้วยเช่นกัน ทำให้ได้ลึกซึ้งกับคำว่าสงเคราะห์โลก สงเคราะห์เพราะเป็นเพื่อนร่วมโลก ที่ทำให้ใจเราแผ่ขยายไปได้อย่างสุดประมาณ ไม่มีข้อแม้และเงื่อนไข

  แต่ผู้เขียนก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังมีความอยากที่จะได้พบเห็น บุคคล ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรา ทั้งในฐานะผู้ให้ และผู้รับ เป็นเหมือนสิ่งที่ค้างคาใจอยู่ลึกๆ

  แล้ววันหนึ่ง ก็มีคนเข้าใจผู้เขียนดี คือวันที่ลูกชายพาผู้เขียนเดินทางไปพบคุณ สิริ นพไธสง ที่หลายๆครั้ง ผู้เขียนได้เคยเป็นกำลังใจ และต่อมาได้ทราบข่าวว่า อาการดีขึ้นจนเกือบปกติแล้ว จากบันทึกก่อน ได้เสนอภาพถ่ายให้ได้ชมกัน

  นับเป็นความตั้งใจในการเดินทางครั้งนี้ และที่ยิ่งกว่าคือ ไม่ได้วางแผนไว้ก่อน จึงไม่ได้เตรียมการสอบถามให้เรียบร้อย ถึงสถานที่ตั้งของบ้านเรือน มิหนำซ้ำ วันที่เดินทางไป โทรศัพท์ก็ติดต่อกันไม่ได้อีก ผู้เขียนใช้วิธีหาข้อมูลจากข้อมูลหลักประกันสุขภาพ ทำให้รู้ว่า บ้านคุณสิริ อยู่ที่บ้านดู่ อ.นาโพธิ์ ก็เท่านั้น

  แผนที่ใน GPS ที่บอกเส้นทางที่ลัดที่สุดนั้น เมื่อเดินทางเข้าจริง จึงเป็นทางลัด ที่ไม่ได้ผ่านเมืองเลย มีของขายข้างทางเช่นกล้วยไข่ ผลไม้ นั่นแหละอาหารของนักเดินทาง

 แต่ในที่สุด ผู้เขียนก็ไปถึงบ้านคุณสิริจนได้ และอาหารมื้อเย็นวันนั้น ก็เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดในโลก ด้วยความหิว

  ผู้เขียนนอนพักที่บ้านคุณสิริ ติดแอร์เย็นสบาย สะอาดสะอ้าน ทำให้รุ้สึกถึงความผ่อนคลาย ที่หนังตาหนักลงทุกที ผ่อนคลายกับบรรยากาศ ผ่อนคลายจากความรู้สึกที่ดีๆต่อกัน และลึกๆ ผู้เขียนผ่อนคลาย ที่ได้จัดการสิ่งที่ค้างคาใจ ได้เยี่ยม ได้พบหน้าคุณสิริ ตามที่เคยตั้งความหวังไว้แล้วทุกประการ แล้วตลอดทั้งคืน ผู้เขียนก็หลับอย่างเป็นสุข

   สิ่งที่ค้างคาใจ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ตาม เมื่อมีโอกาส ก็ชำระล้างเสียให้เรียบร้อย เพราะไม่เช่นนั้น เราจะไม่มีโอกาสรับรู้เลยว่า การได้หมดสิ่งค้างคาใจนั้น เป็นความรู้สึกที่ใสสะอาด และจิตใจผ่องใส อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ยินดีกับการพบกันนะคะ

คุณสิริ สบายดีแล้วก็สบายใจค่ะ

ขอโทษคุณสิริด้วยนะคะ บางครั้งก็ไม่ได้ไปดูแลเท่าควรจะเป็น

ด้วยภาระกิจที่หนักหน่วง

โอกาสหน้า อย่าลืมโทรบอก ไม่ต้องเกรงใจนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณแก้ว

สักวันเราคงได้พบกันอย่างพร้อมหน้านะคะ

แต่วันนั้นกว่าจะได้พบก็ค่ำแล้ว

คุณสิริพักอยู่ในหมู่บ้านที่มีบรรยากาศดีมาก

เต็มไปด้วยท้องทุ่ง

เช้าตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงนกเสียงกา

และน้ำค้างที่เกาะยอดข้าวเต็มไปทั้งท้องนา

เป็นการใช้ชีวิตที่เป็นสุข

หลังการที่ต้องประกอบอาชีพเป็นนักการทูตมานาน

สงบ และสดชื่นมากๆเลยค่ะ