ชีวิตใหม่ของ... อลิษา
ชีวิตใหม่ของ... อลิษา
ในวันที่ตื่นขึ้นมาพบรอยยิ้มและคำพูดที่อ่อนหวานของคนในครอบครัว
เคยคิดไหมว่ามีใครคนหนึ่งกลับถูกคนในครอบครัวทำหน้าบึ้งตึง ต่อว่า รังเกียจ
ในวันที่เราได้รับการกุมมือ โอบกอด สัมผัสอันอ่อนโยนจากคนในครอบครัว
เคยรู้ไหมว่าใครคนหนึ่งกลับถูกคนในครอบครัวทุบตี ทำร้ายร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เราคงไม่มีทางรู้เลย ถ้าไม่มีโอกาสได้รู้จักกับเธอผู้นี้ อลิษา (นามสมมติ)
สวัสดีค่ะ... มีเคส ให้นักจิตวิทยา consult ที่ ward ค่ะ ค่ะ ค่ะ...เมื่อดิฉันได้รับสาย ดิฉันรีบดิ่งไปที่แผนกผู้ป่วยในทันที ดิฉันได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งมีอายุไล่เลี่ยกับดิฉัน เธอมีใบหน้าที่สวยงาม ผิวขาว รูปร่างดี แต่มีสีหน้าเศร้าหมอง และเมื่อดิฉันได้เข้าไปพูดคุยกับเธอ เธอมีท่าทีที่ยินดีและพร้อมที่จะพูดคุยกับดิฉัน เธอเล่าว่าเธอมีพี่น้อง 5 คน เธอเป็นพี่คนโต มีน้องชายแต่งงานแล้ว 1 คน ส่วนน้องคนอื่นๆยังเรียนหนังสืออยู่ เธอมีหน้าที่ดูแลย่าที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์และมีหน้าที่ทำงานบ้าน เพราะพ่อแม่ต้องออกไปขายของที่ต่างจังหวัด เธอมักจะมีอาการปวดท้องอยู่เสมอ ดิฉันได้ดูประวัติการเจ็บป่วยของเธอพบว่าเธอป่วยเป็นEPILEPSY ตั้งแต่เด็กๆ และเป็น Major Depressive Disorder และเธอเคยถูกมารดาทำร้ายร่างกาย เมื่อได้สอบถามญาติของผู้ป่วย ได้ข้อมูลว่าครอบครัวของเธอรังเกียจเธอ เพราะเธอมีพัฒนาการทางสมองช้ากว่าคนปกติ ทำให้เธอเข้าใจอะไรยาก ไม่ได้ดั่งใจคนอื่น และเธอก็มักจะมีอาการซึมเศร้า น้อยใจ เรียกร้องความสนใจจากคนในครอบครัวอยู่เสมอ เวลาที่เธอมีอาการเครียด ไม่พอใจเธอมักจะก้าวร้าว โมโห และต่อว่าคนอื่น ทำให้คนในครอบครัวไม่พอใจเธอ บางครั้งคนในครอบครัวได้ลงไม้ลงมือกับเธอเพราะทนพฤติกรรมของเธอไม่ไหว โดยที่ญาติไม่เข้าใจว่าพฤติกรรมของเธอเกิดจากโรคและอาการป่วยที่เธอเป็น แต่ญาติกลับคิดว่าเป็นเพราะนิสัยและเจตนาของเธอ
ซึ่งทุกครั้งที่เธอโดนทำร้ายไม่ใช่แค่การโดนตบตี เหมือนในละครแต่มันยิ่งกว่าละคร เพราะสภาพที่เธอมาโรงพยาบาลศีรษะของเธอแตกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างกายของเธอถูกฟันด้วยมีดบ้าง ท่อนไม้บ้าง ร่างกายของเธอโชกไปด้วยเลือดและมีรอยฟันลึกซึ่งผู้ที่ทำร้ายเธอไม่ใช่ใครเป็นแม่ของเธอ เป็นน้องของเธอน้องที่ไม่เคยเรียกเธอว่าพี่และบอกเธอตลอดเวลาว่าเกลียดเธอ โดยที่ไม่นึกถึงจิตใจของเธอเลย มิหนำซ้ำสิ่งที่ทำให้รู้สึกหดหู่ใจคือ ทุกครั้งที่เธอถูกทำร้ายเธอโบกรถโดยสารมาเอง ในสภาพที่เสื้ออาบเลือด และเธอคนนี้เคยฆ่าตัวตายมาแล้ว
ครั้งสุดท้ายที่เธอมาที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาล เธอไม่ยอมให้พยาบาลทำแผล เย็บแผลให้และเธอร้องเสียงดัง บอกถึงความเจ็บปวดของเธอ เมื่อดิฉันรู้ว่าเธอมาที่แผนกฉุกเฉิน ดิฉันรีบไปอยู่ข้างๆเธอ ปลอบโยนเธอ ซึ่งเมื่อดิฉันเห็นสภาพบาดแผลของเธอแล้ว ดิฉันรู้สึกสงสารเธอมาก รู้สึกเจ็บปวดที่ใจ แต่คงไม่อาจรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่แท้จริงของเธอได้ ที่มันคงมากมายทบเท่าทวีกว่าที่ดิฉันรู้สึก ซึ่งเธอก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีชีวิตจิตใจ เธอคงจะเจ็บปวดหัวใจมาก ที่ถูกคนในครอบครัวทำร้าย
ดิฉันคิดว่าการดูแลรักษาทางร่างกายของเธออย่างเดียวคงไม่เพียงพอที่จะรักษาความบอบช้ำในจิตใจของเธอได้ เราควรจะรักษาจิตใจของเธอด้วย โดยที่ทุกคนที่อยู่รอบข้างควรจะนึกถึงจิตใจของเธอบ้าง นึกถึงศักดิ์ศรีของเธอ เพราะเธอก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีหัวใจ ที่ควรได้รับการดูแล ได้รับความรัก ความเข้าใจ จากคนรอบข้าง จากเพื่อนมนุษย์ ไม่ใช่ได้รับคำพูดที่ทิ่มแทงจิตใจ ได้รับการทำร้ายร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หลังจากที่ก่อนหน้านี้ที่เธอถูกทำร้ายมาแต่ไม่ได้รับการดูแลทางจิตใจ เพราะก่อนหน้านี้ยังไม่มีคลินิกจิตเวช และยังไม่มีนักจิตวิทยา เธอจึงไม่ได้รับการประเมินสุขภาพจิต และการดูแลทางจิตใจเท่าที่ควร จนครั้งหลังที่เธอปวดท้องและได้รับการประเมิน การให้คำปรึกษาจากดิฉัน จนกระทั่งล่าสุดที่เธอถูกทำร้ายร่างกายจากน้องชายของเธออย่างหนัก ซึ่งเธอถูกทุบตีศีรษะ ถูกฟันด้วยมีดหลายที่ และถูกทุบด้วยของแข็ง แต่โชคดีที่เธอได้รับการช่วยเหลือจากคนข้างบ้านที่ไปห้ามน้องชายของเธอทัน จนได้มาที่โรงพยาบาล ทีมสุขภาพจิตจึงคิดว่าเราควรที่จะรีบดำเนินการช่วยเหลือเธอ เพื่อที่จะดูแลสภาพจิตใจของเธอและเพื่อไม่ให้เธอต้องพบกับการถูกทำร้ายอีก
ทีมงานสุขภาพจิตโรงพยาบาลหนองจิกจึงได้ร่วมประชุมหาทางช่วยเหลือโดยทีมสหวิชาชีพ โดยมีแพทย์ พยาบาลจิตเวช พยาบาลวิชาชีพ นักจิตวิทยา ซึ่งเราคิดว่าการดูแลช่วยเหลือผู้ป่วยคงไม่ใช่แค่การรักษาทางด้านร่างกายอย่างเดียวและคงไม่ใช่แค่การตั้งรับอย่างเดียว เพราะชีวิตของผู้ป่วยคนหนึ่งมีค่าเกินกว่าที่เราจะมานั่งรอคอยเพื่อจะช่วยเหลือ ทุกวินาทีของเขามันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เจ็บทั้งร่างกายและที่สำคัญเจ็บที่จิตใจ ที่ที่คนอื่นมองไม่เห็น
เราจึงได้ลงไปเยี่ยมบ้านของเธอเพื่อที่จะได้เข้าไปพูดคุยกับผู้ปกครองของเธอ โดยคุณหมอได้อธิบายให้ผู้ปกครองเข้าใจถึงโรคและสาเหตุของพฤติกรรม รวมทั้งการดูแลรักษาและให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยร่วมกับพยาบาล รวมทั้งนักจิตวิทยาได้ประเมินสุขภาพจิตและพูดคุยให้กำลังใจทั้งญาติและผู้ป่วย โดยให้ญาติเข้าใจและเห็นคุณค่าของผู้ป่วยมากขึ้น และให้ผู้ป่วยเห็นคุณค่าของตนเองมากขึ้น เรามีการติดตามเยี่ยมบ้านเป็นระยะ และได้มีการนัดผู้ป่วยเข้าคลินิกจิตเวชของโรงพยาบาล โดยเราตั้งชื่อคลินิกของเราว่า คลินิกอุ่นรัก เพราะว่าคลินิกอุ่นรักแห่งนี้ไม่ได้เน้นที่การรักษาอย่างเดียว แต่เราจะมีการดูแลจิตใจของผู้ป่วยด้วย ดูแลด้วยความรัก ความเข้าใจ โดยการที่เจ้าหน้าที่จะคอยพูดคุย รับฟัง และให้กำลังใจผู้ป่วย เราจะดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม ซึ่งหากพบว่าในบางปัญหาที่เราไม่อาจจะช่วยเหลือได้หรือเกินกำลังความสามารถ เราก็จะมีการส่งต่อและประสานหน่วยงานต่างๆที่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ เช่น ด้านการรักษา ส่งพบจิตแพทย์โรงพยาบาลปัตตานี ด้านการเงิน ประสานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัด ด้านกฎหมาย ประสานตำรวจ อัยการจังหวัด ด้านการดูแลผู้ป่วยในชุมชน จะประสานเจ้าหน้าที่อนามัย อสม. เป็นต้น
ซึ่งอลิษาเมื่อได้รับการดูแลให้ความช่วยเหลือพบว่า ทุกวันนี้คนในครอบครัวของเธอให้การดูแลเธอมากขึ้น เข้าใจในตัวเธอมากขึ้นและเธอมีสีหน้าที่มีความสุข เวลาที่เธอมาที่โรงพยาบาลเธอไม่ได้มาด้วยคราบเลือดและน้ำตาเหมือนครั้งก่อน แต่เธอมาที่คลินิกอุ่นรักด้วยรอยยิ้มและความสดใส เธอไม่ได้มาด้วยเสื้อที่มีรอยขาดจากการถูกฟัน แต่เธอจะมาด้วยเสื้อผ้าที่สวยๆและแต่งหน้าสวยๆ เธอไม่ได้มาเพื่อจะมารักษาแต่เธอมาเพื่อจะมาเยี่ยมเยียนเจ้าหน้าที่และเธอมักจะพาของติดไม้ติดมือมาฝากเจ้าหน้าที่ในคลินิกอุ่นรักอยู่เสมอ เช่น ผลไม้ ลูกชิ้น เธอบอกทุกครั้งว่าไม่ต้องเกรงใจเธอ ทานได้เลย เพราะเจ้าหน้าที่ที่นี่เหมือนญาติของเธอ การเปลี่ยนแปลงของเธอจากวันวานที่มีแต่คราบเลือด น้ำตา การถูกทำร้าย จนมาวันนี้ที่มีรอยยิ้ม ความสวยงาม ความสดใส มันทำให้เรา ซึ่งเป็นผู้ให้รู้สึกมีความสุข สุขที่ได้ให้ความรัก ความเมตตา ความช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์โดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทน แต่เป็นการทำงานที่ให้หัวใจ ใจที่นึกถึงศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์
........................................................................................................................................................
การทำงานสิ่งใดสิ่งหนึ่งจะประสบผลสำเร็จไม่ได้ถ้าขาดการทำงานที่เป็นระบบ เป็นทีม ทั้งความคิด แรงกาย แรงใจ จากทีมงานสุขภาพจิต และการได้รับแบบอย่างที่ดีในการทำงานรวมทั้งการให้คำปรึกษา ชี้แนะจากผู้นำ ทั้งผู้อำนวยการโรงพยาบาลและหัวหน้างาน ( นางอังคณา วังทอง พยาบาลจิตเวช )
นางสาวปัทมาวาตี มะอิง
นักจิตวิทยา
งานสุขภาพจิตและจิตเวช โรงพยาบาลหนองจิก
ความเห็น (3)
ได้อ่าน... รู้สึกดีจัง
ได้อ่าน... รู้สึกดีจัง
ได้อ่านแล้วรูสึกดีจังครับ
ดีที่คนในบ้านเข้าใจเธอ
ขอให้เธอโชคดีตลอดไปครับ