ชีวิตกับเวรดึก
วันนี้เป็นเวรดึกคืนที่สองหลังจากที่ผ่านช่วงเวลาที่เจ็บป่วยมาหลายวัน ร่างกายกำลังจะกลับคืนสู่สภาวะปกติ แต่ก็ยังไม่ 100% คิดๆ ดูแล้วก็รู้สึกเสียใจที่ปล่อยให้ตัวเองไม่สบาย น่าจะดูแลรักษาสุขภาพให้ดีกว่านี้ นี่หรือที่เขาเรียกว่าเสียใจภายหลัง ทั้งหลายทั้งมวลก็เพราะความประมาทโดยแท้ ถ้าหากแม้ตั้งใจอยู่ในความไม่ประมาทก็คงไม่ต้องเจ็บตัว ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนราคาแพงก็แล้วกัน
มีเรื่องดีใจที่ค้นพบโดยบังเอิญ วันนี้ RUN test คนไข้รายหนึ่ง PT, PTT รันเป็น 10 รอบเครื่องก็ออกค่าไม่ได้เลย จนต้องเจาะเลือดคนไข้ใหม่ ก็ยังเหมือนเดิม สุดท้ายเลยลอง Run คู่ไปกับคนไข้รายอื่นๆ ปรากฏว่าค่าออก ดีใจมากเลย ต่อไปรู้วิธีแก้แล้ว คงจะไม่ต้องถึงกับส่ง Out Lab อีกแล้วล่ะนะ
ความเห็น (2)
"ชีวิตกับการสร้างบารมียามดึก" แม้จะดูเหน็ดเหนื่อย และอ่อนล้าจากร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ แต่สิ่งที่น่าดีใจก็คือ "คนไข้" ที่อยู่ข้างๆ เรานั้น เขาไม่ได้มาให้เรา "ทุกข์" แต่เขามาเพื่อให้เรา "ได้บุญ" บุญจากการได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ช่างมีคุณค่า และน้อยคนที่จะได้มีโอกาศ เฉกเช่นเดียวกัน "ธารใส" ที่ไหลรินให้เพื่อนมนุษย์ได้อิ่มเอม
ดีใจด้วยกับข้อค้นพบค่ะ