ดิฉันได้รับคำสั่งจากรองอธิบดีให้ไปบรรยายแทนเรื่องไข้หวัดนกและกลุ่มอาการการติดเชื้อทางเดินหายใจรุนแรงเฉียบพลัน:บทเรียนและการพัฒนาการป้องกันประมาณ 2-3วันก่อนถึงกำหนด ความจริงดิฉันตั้งใจจะให้หมอคำนวนเป็นตัวช่วย แต่อาจารย์สมหวังบอกว่าให้บรรยายเอง คืนก่อนบรรยายดิฉันต้องตัดต่อslide เองใช้เวลาถึงเที่ยงคืน เมื่อก่อนมีลูกชายและลูกสาวเป็นตัวช่วย แต่ครั้งนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย ดิฉันทำเสร็จแล้วก็ขึ้นไปทบทวน พอตอนเช้าก็มา copy ใส่ใน CD เกิดมาไม่เคยทำแต่หนูเล็กหน้าห้องสอนไว้แล้วโดยไม่ได้หัดทำให้ดู ด้วยความที่ผ่านHAมาแล้วทำให้ดิฉันนึกถึงเรื่องความเสี่ยง ซึ่งอาจเกิดจากระบบไอที ดิฉันนำเครื่องคอมไปด้วย เมื่อถึงเวลาบรรยายปรากฎว่าในCDไม่มีfile ดิฉันโทรหาคนรถให้ส่งคอมมาให้ หาfileในคอม เวลาดูดจากเครื่องคุณหน่อยต้องไปยืมจากอาจารย์ที่ศิริราชและไปเสียบเข้าเครื่องของการประชุม นิทานเรื่องนี้สอนให้ดิฉันรู้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงคุณแม่ของหนูเลยค่ะ....เพราะปกติหนูจะช่วยคุณแม่ทำรายงาน(ตอนท่านเรียนป.โท) หรือทำ workload บ้าง(คุณแม่หนูเป็นพยาบาล) แต่ตอนนี้ไม่ได้ช่วยทำคอมฯ ให้แล้วเพราะมาทำงานไกลบ้านค่ะ แต่คุณแม่ของหนูท่านก็น่ารักเหลือเกินมาเยี่ยมหนูแทบทุกเทอมค่ะ ก็อย่างว่านะคะ หนูก็เป็นแค่อาจารย์เล็ก ๆ คนนึง ขาดบ่อยก็ไม่ดีมีผลต่อนักศึกษาและตัวเอง