บันทึกดีๆ แห่งชีวิต

หลายมิติในชีวิตของคุณกอบกาญจน์

ตามปกติเวลาอ่านหนังสือนิตยสารเรื่องราวของผู้หญิง ถ้าเปิดดูในหน้าสังคมสตรี มักเห็นชื่อคุณกอบกาญจน์ อยู่บ่อยๆ เมื่ออ่านเรื่อยๆ จะเห็นชื่อคุณกอบกาญจน์ต่อด้วยโตชิบาอย่ประจำ เราก็ถึงบางอ้อว่า คงเป็นผู้บริหาโชิบา แต่ทุกครั้งที่เห็นรูปถ่ายคุณกรองกาญจน์มักคิดในใจว่า คนอะไรหน้าดุจัง แต่อย่างว่าเราเห็นภาพนิ่ง ตัดสินอะไรไม่ได้ พอเห็นหนังสือเล่มนี้วางอยู่ที่ชั้นวาง ก่อนหยิบขึ้นมาดูเพราะสงสัยว่าข้างในมีอะไร เป็นผู้หญิงเหมือนกันลองพลิกดูหน่อยก็ดี เผื่อจะเอาอะไรไปใช้กับเราได้บ้าง

พอ อ่่านข้างในจนจบ....บอกได้ว่าคุ้มค่า คุ้มค่าในแง่ที่ว่าในเล่มได้รวบรวมเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานทุก มิติของชีวิต ทั้งงานบริหาร งานในฐานะเป็นลูก งานในฐานะเป็นแม่ งานในฐานะเป็นพี่เป็นน้อง และที่สำคัญงานที่ทำประโยชน์แก่ประเทศ โดยพาองค์กรเข้าไปมีส่วนช่วยเหลือสังคม

เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้หญิง คนหนึ่งชื่นชอบงานศิลปะจะบริหารองค์กรในยุคแห่งการแข่งขันได้อย่างดี และน่าชื่นชม ถ้าจะบอกว่าทั้งหมดที่คุณกอบกาญจน์เป็นคือ การหล่อหลอมของครอบครัวก็ไม่น่าจะผิด ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ การรักการอ่านมีหนังสือเล่มที่ชื่นชอบ มีหนังสือเล่มที่เป็นแนวทางการดำเนินชีวิต รักงานศิลปะ แต่ทั้งหมดนั้นก็ไม่หนีจากชีวิตประจำวัน..การชื่นชอบละครโทรทัศน์ การเอาใจใส่ต่อบุคคลรอบข้าง การให้โอกาสคน การอบรมลูก การเชื่อฟังพ่อแม่ และเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ในการบริหาร ที่เราสามารถนำมาใช้ในชีวิตเราได้ (ถ้าจะทำ) เช่น การบันทึกแบบฟอร์มแห่งความภูมิใจ เมื่อหมดปีเก่าจะเริ่มปีใหม่ เป็นต้น

แต่ที่สัมผัสได้อีกอย่างใน หนังสือคือ คุณกอบกาญจน์ภูมิใจและรักการเรียนวปอ. มาก และนำเทคนิคที่ได้จากการเรียนมาใช้ในงานบริษัท การภูิมิใจในสิ่งที่เรียนจนมาปรับใช้ในงานประจำนั้นมีให้เห็นอยู่บ่อยๆ แต่บางทีเราคิดว่า โอ้โหระดับนี้แล้วคงไม่ต้องเรียนแล้วมั้ง เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า แต่คุณกอบกาญจน์ไปเรียน แล้วเรารู้สึกว่าเค้าภูิมิใจกับการเรียนนี้มาก (ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นหลักสูตรเดียวกับทีุ่พลเอก สนธิ บุญยรัตกลิน ไปเรียนหรือเปล่า เพราะเป็นคำถามเดียวกันคือ ผู้นำปฏิวัติยังต้องไปเรียนอีกเหรอ?) แต่ทั้งสองท่านบอกพวกเรากลายๆ ว่าการเรียนเป็นสิ่งสำคัญ

หนังสือเล่มนี้ดี อ่านแล้วได้ข้อคิด อาจไม่ได้ลึกซึ้งในเรื่องการบริหารมาก เพราะเป็นหนังสือที่เอาเรื่องประวัติชีวิตและฮาวทูมาไว้ด้วยกัน อ่านแล้วก็ได้ความรู้สึกอีกแบบ ซึ่งน่าจะทำมานานแล้ว 

พออ่านเสร็จเราก็บอกตัวเองว่า หน้าตาคนไม่ได้บอกอะไรเลย แต่สิ่งที่เค้าทำต่างหากคือตัวตนที่แท้จริง!!!!!