ฉันหวังอะไรมากมาย...สุดท้ายฉันได้.........
ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว
ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดที่กำลังไขว่คว้าหาโอกาส ทางการศึกษาที่ดีขึ้น เพื่อยกระดับชีวิตของตัวฉันเอง เท่าที่จำได้ ตั้งแต่วันที่ฉันได้ก้าวเข้าสู่รั้วกันภัยมหิดล ฉันได้ปฏิญาณกับตนเองว่า จะตั้งใจเรียน จะเลิกทำกิจกรรมแล้ว พอแล้วกับการทุ่มเทเวลามากมายให้กิจกรรมกับวันเวลาที่ผ่านมา ( ด้วยเหตุผลที่เข้าขั้นบ้ากิจกรรมตั้งมัธยมต้น ฉันจึงคิดว่า “พอแล้ว” ) แต่พอเอาเข้าจริงๆ สิ่งที่ฉันพยายามวิ่งหนี หลบหลีก ไม่ข้องแวะกับมัน สุดท้ายก็อดใจไม่ได้ หนีไปไม่พ้น เพราะฉันอ่อนไหวเกินกว่าที่จะต้านทานจาก แรงพิศวาสจากกิจกรรมได้ ทุกครั้งที่ฉันได้สัมผัสกิจกรรม ฉันรู้สึกถึงการมีชีวิตชีวา “ กิจกรรม : เธอช่างเร่าร้อนเสียจริง เธอช่างมีแรงดึงดูดแรงซะเหลือเกิน เธอช่างเย้ายวนฉันมากมาย จนฉันไม่สามารถตัดใจจากเธอได้ กิจกรรมจ๋า ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ จะอยู่เคียงข้างเธอ และถ้าวันไหนฉันเหงา ฉันท้อ ได้โปรดอย่าทิ้งฉัน เราจะไม่ทิ้งกัน ฉันสัญญานะ กิจกรรม ”
และทุกวันนี้ฉันก็อยู่กับกิจกรรม และไม่สามารถทิ้งมันได้ แต่ถึงแม้ฉันอยู่กับกิจกรรม แต่ฉันก็ไม่ได้ทิ้งการเรียน เพราะสิ่งสำคัญที่ทำให้ฉันได้มาทำกิจกรรม ก็คือการเรียน ถ้าฉันไม่ได้เรียน ฉันก็คงไม่ได้ทำกิจกรรม และทุกวันนี้กิจกรรม กับ การเรียน เธอทั้งสองทำให้ฉันยืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ เธอทั้งสองทำให้ฉันมีคุณค่า และทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีประโยชน์ต่อสังคม แม้จะเป็นประโยชน์ที่บางทีคนอื่นมองว่าเพียงเศษแค่เสี้ยว แต่ฉันก็รู้สึกดีที่ได้ทำมัน
ถ้าใครผู้ใดหลงผิดคิดอ่านมาถึงบรรทัดนี้ ฉันอยากจะบอกว่าเวลาที่เหลือในมหาวิทยาลัย หรือเวลาที่เหลือในชีวิต ที่คุณคิดว่ายังมีเวลาอีกนานแสนนานนั้น แต่ฉันกลับคิดว่ามันสั้นซะเหลือเกิน ไม่เชื่อคุณลองนับเวลาที่เหลือของคุณสิ มันสั้นแค่ไหนแล้วมันผ่านไปเร็วเพียงใด คุณครับ! ฉันคิดว่าคุณมีความฝัน คุณมีเป้าหมาย คุณมีสิ่งที่คุณอยากจะค้นหา ฉันไม่อยากให้ความฝันของคุณหมดอายุ เพราะความฝันของคุณไม่ใช่ยาคูลล์ ที่จะรู้วันหมดอายุ เพราะฉะนั้นคุณจับมือฉันนะ แล้วลุกขึ้นเดินไปพร้อมกัน เราจะตามหาความฝันด้วยกัน บางครั้งอาจจะท้อ เหนื่อย เมื่อยล้า แต่อย่างน้อยคุณก็มีฉันอยู่เคียงข้าง เราจะฝ่าฟันไปด้วยกัน เพราะเมื่อถึงวันหนึ่งเวลาเดินผ่านไป คุณจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจว่า ทำไมวันนั้นฉันไม่ทำ ทำไมฉันไม่ทำตามใจสั่ง ทำไมฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไม ? ทำไม ? แต่ตรงกันข้าม ชีวิตที่เหลือของคุณจะเติมเต็ม ไม่ต้องมานั่งเสียใจที่หลัง
“ ฉันเป็นกำลังใจให้นะ
ความเห็น (1)
การศึกษา.. คือการเรียนรู้ตลอดชีวิตและไม่มีขีดจำกัด การทำกิจกรรมคือการเติมเต็มความรู้และประสบการณ์ โดยเฉพาะการทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่น สิ่งที่คุณได้รับไม่สามารถหาได้จากในตำราแน่นอน..สู้สูนะ...