การเดินทางนั้นทุกคนต้องเจออยู่แน่นอนจะเป็นกันทุกคนตอนเดินไปเราจะพยายามรีบไปให้ถึงปลายทาง และตอนกลับก็อยากให้กลับถึงเร็ว เราลืมมองผ่านช่วงเวลาที่เดินทางซึ่งเราสามารถทำให้สนุกได้เช่นมองธรรมชาติข้างทางไม่ว่าจะเป็น บ้าน ต้นไม่ธรรมชาติข้างทาง แม้นแต่ร้านค้าตามร่ายทางที่เราผ่านถ้าเราสนใจตามทางที่เดินทางจะทำให้เรานั้นไม่มีจิตที่มุ่งอย่างเดียวว่ารีบไปให้ถึงปลายทาง จิตที่กังวล กระวน กระวายใจ ก็จะตามติดตัวเราไปทำให้การเดินทางนั้นหมดความสนุกแต่ถ้าใช้เวลาที่อยู่ในรถได้สนทนากันไม่ว่าจะคุยเล่น สนทนาธรรม เล่าเรื่องต่างๆ ทำให้การเดินทางดูสั้นลง(นั่นเป็นความรู้สึกเมื่อเราได้คุยกัน)ไม่งั้นถ้าเงียบกันจะดูว่าการเดินทางมันน่าเบื่อและยาวนานทีเดียว
ไม่มีความเห็น