งานกับ "ปัญหา..."

วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายเพราะอะไรต่ออะไรก็ประเด ประดังกันเข้ามา

ตอนเช้าอากาศดีเพราะฝนตก "พรำ ๆ" แต่การที่ฝนตกนั้นไม่ดีสำหรับ "งาน" ของเราเลย

ฝนตกเราก็ทำงานไม่ได้

เมื่อเช้าเราก็ชะเง้อตามองช่าง มองแล้ว มองอีก มองตั้งแต่แปดโมง แปดโมงสิบห้า แปดโมงครึ่ง (ปกติเขาจะมาประมาณเจ็ดโมงสี่สิบห้า) มองจนเลิกมองสงสัยจะไม่มากันเพราะฝนตก

แต่เราก็แอบมีความหวังอยู่นิดหนึ่ง เพราะว่าถ้าหากเขาไม่มาเขาก็จะโทรมาบอก นี่เขายังไม่โทรมาเราก็ยังมี "หวัง" อยู่

เรามาอยู่ที่นี่เกือบ "สามเดือน" สัปดาห์นี้ก็ใกล้สัปดาห์สุดท้ายแล้วที่เราจะอยู่ที่นี่ พื้นดินที่ใกล้ "เมืองหลวง" แห่งนี้

กำหนดการณ์ที่เราตั้งไว้คือ งานภายนอกจะต้องเสร็จภายในวันศุกร์

แต่ทว่า... ฝนเจ้ากรรมก็ดันมาตกติดต่อกันสองวันแล้วนี่ เฮ้อ!!!

เมื่อเย็นกำลังก่ออิฐอยู่ ก่อไปได้ครึ่งหนึ่ง ฝนก็เริ่มตก "ปรอย ๆ" (อีกแล้ว) เราก็เลยต้องหยุด

เราหยุดไม่เท่าไหร่ แต่ปูนที่ช่างเขาผสมไว้แล้วน่ะจะทำอย่างไรดี

ปัญญาอันปราชญ์เปรื่องของช่างเห็นเราก่อบันไดไว้ก็เลยรีบกันเอาปูนมาเทตรงนั้น

ความคิดดีแต่ผลออกมาไม่ค่อยจะดี เพราะว่า "ปูนแตก"

บันไดที่ก่อไว้ยังไม่แห้ง ก็นั่นน่ะสิเน๊อะ ก่อได้ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย ก็เอาปูนมาเทกันยกใหญ่ เทไป เทไป ซักพักอิฐที่ก่อก็ "ปริ" ออกมา

เสียดายอิฐที่ก่อไว้ก็เสียดาย เพราะก่อตั้งนาน

เสียดายปูนก็เสียดาย เพราะถ้าปล่อยทิ้งไว้ก็ "แข็ง" ตามธรรมชาติ

เราก็ยืนแต่งใหญ่ แต่งไป แต่งมา เหล็กดันมาตกใส่เท้าอีกซะนี่

ได้เลือดอีกแล้ว...

ทำงานก่อสร้างนี่ได้แผลทั้งวัน มือบ้าง เท้าบ้าง แต่นั่นก็เถอะนะ ปริมาณภูมิคุ้มกันโรคบาดทะยักในช่วงนี้มีสูง เพราะเลือดจะออก แผลจะเปิดก็ "ช่างหัวมัน" มันเป็นได้ มันก็หายได้ บางครั้งก่ออิฐไป ปูนที่ก่อปกติเป็นสีเทาก็มีสีแดงผสม เพราะมือเราโดนเหล็กบาด (สงสัยบันไดขั้นนั้นจะแข็งเป็นพิเศษ)

ตกตอนเย็น เขานำ "ปลายปล่องสแตนเลส" มาส่ง

ส่งปุ๊บงานก็เข้าปั๊บ เพราะปลายปล่องดันไม่ได้ขนาดกับขาฉัตร ก็สนุกกันใหญ่

ช่างที่เขาเพิ่งกลับบ้านไปเราก็ต้องเรียกมา เพราะว่าต้องรีบแก้ไข

แผนงานของเราคือต้องยกฉัตรขึ้นวันพุธ

โดยจะต้องจ้างรถเครนมายกโดยจะต้องจ่ายค่าจ้างเขาเป็นเวลาครึ่งวัน (สี่ชั่วโมง)

สี่ชั่วโมงราคา "สี่พัน" ดังนั้นทุกอย่างจะต้องวางแผนไว้อย่างรัดกุม จะต้องทำให้เสร็จภายในเวลา "สี่ชั่วโมง"

งานกรรมกรที่นี่ แถว ๆ นี้ก็สนุกอย่างนี้แหละ มีอะไรมากวนจิต กวนใจอยู่ตลอดเวลา

ทำไป "ภาวนา" ไป

ภาวนาด้วยใช้ ใช้งานเป็น "โจทย์" ในการภาวนา

ชีวิตที่ต้องประสบกับปัญหาชีวิต ชีวิตนั้นย่อมเรียนรู้จากปัญหาเหล่านั้น

มีปัญหามีความรู้

มีปัญหา มีศีล มีสมาธิ จึงจะมี "ปัญญา"