ความขัดแย้งเพื่อการสร้างสรรค์

ความขัดแย้งในทางสร้างสรรค์สู่การพัฒนาผู้เรียน

ความขัดแย้งในทางสร้างสรรค์ที่จะนำไปสู่การพัฒนาผู้เรียน

                ความขัดแย้งมีอยู่ทุกที่ทุกหน่วยงาน อย่างคำกล่าวที่ว่า มากคนก็มากความ ในองค์การก็เช่นเดียวกัน มีบุคคลร่วมกันทำงานอยู่มากมาย ดังนั้น การจะหนีความขัดแย้งจึงเป็นเรื่องที่หลีกไม่ได้เลย

                ในสถานศึกษาประกอบไปด้วยบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ได้แก่ ผู้บริหาร ครู เจ้าหน้าที่ ภารโรง นักเรียน รวมถึงผู้ปกครอง บางครั้งย่อมมีเรื่องที่ต้องขัดแย้งกัน โดยเฉพาะเรื่องของการทำงาน การสนองต่องาน  ในการทำงานความขัดแย้งจะเกิดขึ้นเมื่อความคิดเห็นไม่ลงรอยกัน ไม่เป็นไปในทางเดียวกัน  มีความต้องการต่างกัน จึงเป็นเหตุให้ต้องขัดแย้งกัน

          โรงเรียนมักเกิดความขัดแย้งระหว่างผู้บริหารกับครูมากที่สุด เพราะมีความสัมพันธ์ในการทำงาน สั่งการ ผู้บริหารที่ไม่รู้ว่าครูมีปัญหา หรืออุปสรรคในการทำงานอย่างไร จะไม่คำนึงถึงการอำนวยความสะดวกให้กับครู ครูจึงมีความขัดแย้งกับผู้บริหาร และมักจะแสดงความคิดเห็นที่ดีกว่า แต่มักไม่กล้านำเสนอ ความขัดแย้งจึงไม่ยุติ  ส่งผลให้การทำงานเป็นไปด้วยความไม่เต็มใจ หรือมีเสียงบ่นอยู่ตลอด งานที่ออกมาจึงไม่มีคุณภาพ  ความไม่พอใจในการจัดสรรทรัพยากรในองค์การมีส่วนทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้น เมื่อครูเห็นว่าผู้บริหารไม่จัดสรร ให้ใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่ หรือไม่เหมาะสม เช่น ห้องคอมพิวเตอร์ที่ตั้งไว้ให้เสียแล้วซ่อม แม้แต่ครุยังไม่ได้ใช้ ของก็เสื่อมสภาพโดยเปล่าประโยชน์ โดยเฉพาะการเรียนการสอนที่มีผลทำให้นักเรียนไม่ได้รับความรู้ในการเรียนการสอน เพราะขาดการตอบสนอง สิ่งที่จะทำให้ผู้เรียนมีการพัฒนาถูกปิดกั้นจากความขัดแย้งที่ไม่ยุติธรรม หรือ ไม่ยอมดำเนินการในเรื่องที่ต้องเร่งด่วนในการอำนวยความสะดวกต่อการเรียนการสอน ครูหมดกำลังใจในการสอนเพราะผู้บริหาร มีความเฉื่อยชา ขาดการกระตือรือร้น หรือการทำอะไรที่ไม่ควรทำ  การเอาแต่ความคิดตัวเอง การไม่ให้ความสำคัญกับบุคลากร  ขาดการมีส่วนร่วม ขาดความสัมพันธ์อันดี ขาดความเป็นผู้นำ และขาดศาสตร์และศิลป์ในการเป็นผู้อำนวยการ

                จากตัวอย่างข้างต้นเป็นความขัดแย้งส่วนมากที่เกิดขึ้นในสถานศึกษา หากผู้บริหารและครูมีความขัดแย้งกัน ก็ต้องยอมรับว่า ความขัดแย้ง มีทั้งขัดแย้งแล้วทำให้องค์การล้มเหลว ไม่ประสบความสำเร็จ และความขัดแย้งที่สร้างสรรค์นำไปสู่ความสำเร็จขององค์การ ดังคำกล่าวที่ว่า องค์การจะต้องมีความขัดแย้งที่พอดี จึงจะเหมาะสมที่สุด หรือความสัมพันธ์ระหว่างความขัดแย้งกับผลผลิตที่เกิดขึ้นในองค์การ ถ้าความขัดแย้งต่ำผลผลิตก็ต่ำ ถ้าความขัดแย้งสูงผลผลิตก็ต่ำเช่นกัน แต่ถ้าความขัดแย้งปานกลางผลผลิตที่ได้จะสูง และเหมาะสมที่สุดในการทำงานร่วมกัน และจะสร้างสรรค์ในการทำงานมากยิ่งขึ้น

                ดังนั้นการทำงานใดๆก็ตามจงอยู่ในความพอดี เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา องค์การของตนเอง อยู่กับด้วยความเข้าอกเข้าใจ มองถึงความต้องการของส่วนรวมมากกว่าของตัวเอง ยึดประโยชน์ส่วนรวมเป็นหลัก ยึดคุณธรรมในการทำงาน เสียสละ ให้มากกว่ารับ อดทนต่อปัญหา ใช้ปัญญาในการแก้ไข ใช้ความรู้ในทางสร้างสรรค์เสมอ แล้วความขัดแย้งที่สร้างสรรค์จะเป็นตัวที่ทำให้องค์การก้าวหน้าไปอย่างต่อเนื่อง

ได้ความรู้ มีสาระดี