คำกลอนสอนใจ

คำกลอนกับชีวิต

คำกลอนสอนใจ ให้อดทน อย่าท้อแท้

      อดทน กันเถิด ประเสริฐแท้
อย่าอ่อนแอ ขี้บ่น ไม่ทนอด
ขันติธรรม นำเที่ยว ไม่เคี้ยวคด
นั่นคือบท ทดสอบ อันชอบธรรม
โลกมีเลว มีร้าย มีหลายหลาก
ความลำบาก ชายหญิง ทุกสิ่งส่ำ
เคี๋ยวเหน็บหนาว เดี๋ยวร้อนรน เดี๋ยวฝนพรำ
อุปสรรค ซ้ำซ้ำ เป็นธรรมดา
กลัวอะไร กับนิยาม ความลำบาก
กลัวอะไร ความยุ่งยาก ทุกทีท่า
กลัวอะไร กับความทุกข์ จุกอุรา
กลัวอะไร กับปัญหา สารพัน
นั่นคือสิ่ง ทดสอบ ให้ชอบเถิด
นั่นคือสิ่ง สูงประเสริฐ เปิดสวรรค์
นั่นคือสิ่ง ธรรมดา เป็นสามัญ
นั่นคือสิ่ง สร้างสรร ทุกชั้นชน
ฉันจะเริ่ม เริงระบำ ความลำบาก
แม้จะยาก อย่างไร จะไม่บ่น
ฉันจะสู้ ทุกข์โศก โลกร้อนรน
อย่างทรหด อดทน ทุกหนทาง
ขอให้เธอ อดทน อย่าบ่นท้อ
มาร่วมก่อ กองไฟ ใสสว่าง
เป็นไฟเพียร เรียนละ สละวาง
อย่าบอบบาง ลืมบท ความอดทน

 กลัวกว่าผี (จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ พิสูจน์ได้เลย)

กลัวอะไร ไม่กลัว มากลัวผี
กลัวสิ่งที่ ไม่มีตัว กลัวอยู่ได้
ผีภายนอก หลอกผีผี ไม่มีภัย
ผีภายใน หลอกเรา ทุกเช้าเย็น

หลอกว่าสวย หลอกว่างาม ไปตามโลก
หลอกให้โศก หลอกให้สุข ต้องทุกข์เข็ญ
ให้ลอยคอ ในน้ำครำ แสนลำเค็ญ
หลงว่าเป็น น้ำดี เพราะผีพราง

ถูกหลอกให้ แสวงหา มาหอบหวง
สิ่งทั้งปวง ลำเลียง มาเคียงข้าง
ทั้งเงินทอง เศรษฐี และที่ทาง
ทั้งน้องนาง นอนแนบ แอบอุรา

ทั้งชื่อเสียง ยศศักดิ์ อัครฐาน
คนกราบกราน เยี่ยมกราย ทั้งซ้ายขวา
หลงว่านี่ คืออำนาจ สาดศักดา
ทำให้ข้า หลงคอย ไปลอยคอ

ได้สำเหนียก สำนึก ตรึกฉะนี้
ว่าสิ่งที่ กล่าวนั้น มันหลอกล่อ
เมื่อมีแล้ว หลงเพิ่ม เติมไม่พอ
จะยั้งยอ หยุดอยาก ก็ยากเย็น

ธรรมดา วิสัย ในส่ำสัตว์
ถูกกำหนัด หลอกให้ ไม่รู้เห็น
มันหลอนหลอก หยอกเย้า ทุกเช้าเย็น
นี่สิเป็น ผีกวน ที่ควรกลัว

                                            พ่อแก่ ... แม่เฒ่า
 

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า		จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน		เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก		เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน		ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร		อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย		คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า		เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน		คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง		ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้		ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่		แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล		เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด		ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ		หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝัง		มี หรือหวังอยู่ทนได้
วันหนึ่งคงล้มไป		ทิ้งฝังไว้ให้วังเวง