16.40 น เย้ๆๆ ตรวจคนไข้หมดแล้ว....
เป็นความรู้สึกเบาสบายเมื่อภารกิจของวันนี้หมดไปหนึ่งอย่าง............
เกิดความคิดย้อนกลับไปทบทวนตนเองว่าตลอดวันนี้ ผ่านเรื่องราวหลายๆอย่าง เหมือนที่เป็นอยู่ทุกวัน จะต่างกันเล็กๆน้อยๆ และที่มากขึ้นกว่าเดิมคือการพยามระลึกรู้ รู้สึกตัวและมีสติกับปุจจุบันให้มากที่สุด แม้จะรู้ว่าทำยาก ไม่ค่อยได้จริงๆ แต่ก็รับรู้ว่าความไม่ได้นั้นเป็นธรรมชาตหนึ่งของเราตอนนี้....
เป็นธรรมชาติ สภาวะที่เราเองต้องยอมรับมัน เห็นมัน เข้าใจรับรู้ เพื่อที่จะเปลี่ยนผ่านขึ้นไปให้ได้.... อาจจะไม่รวดเร็วมากนัก แต่การฝึกฝืน ฝึกรู้ ฝึกความเคยชิน ความคุ้นเคยที่จะคิด หรือไหลไปตามธรรมชาติเดิมอย่างที่เคยเป็น.............
วันนี้ก็เหมือนๆกับทุกวัน... คือมีเริ่มต้นแล้วก็มีเสร็จสิ้นไป เริ่มงานเช้า จบเย็น แล้วพรุ่งนี้ก็เริ่มกันใหม่ ในทุกๆเรื่องของชีวิตมักเป็นเช่นนี้ เป็นความจริงเรื่องหนึ่งที่เชื่อมโยงไปทุกๆเรื่องจากเล็กไปเรื่องใหญ่ ด้วยปัญญาอันน้อยนิด(ถ้ามีมากพอ อาจจะไม่เหนื่อยมากขนาดนี้ในการเดินทาง)
แล้วพรุ่งนี้ละ พรุ่งนี้ก็จะเป็นแบบนี้ เริ่มต้นแล้วจบสิ้น พรุ่งนี้เราก็จะได้คิดเรื่องหลายๆอย่างอีกเช่นเดิม บางครั้งอาจจะเป็นเรื่องเดิมซ้ำๆ แต่เวลาใหม่ วาระใหม่.....
การมองความเกิดดับในแต่ละวันนั้น เหมือนกำลังจะบอกตนเองในๆว่า แล้ววันนี้ทีผ่านๆไป เกิดอะไรขึ้นกับภายในของเราบ้าง
สติเราเป็นอย่างไร ต่อเนื่อง เข้มเเข็งมากขึ้นหรือเปล่า
ศรัทธาเราเป็นอย่างไร
ศีลเราเป็นอย่างไร
พลังเราเป็นอย่างไร
ความเพียรเราเป็นอย่างไร
สมาธิเราเป็นอย่างไร
เรื่องราวทางโลกของเรานั้นเป็นอย่างไร เชื่อมโยงกับธรรมเป็นหนึ่งเดียวหรือไม่ หรือเเยกส่วนอยู่
จิตถามจิต ปรุงแต่งในปรุงแต่ง......
ถามตัวเองหลังทำงานครับ.........
สวัสดีครับ
การมีสติรำลึกรู้เสมอ เป็นหลักพุทธปฏิบัติค่ะ
ขอบคุณครับ
ศรัทธาเราเป็นอย่างไร
พลังเราเป็นอย่างไร
สมาธิเราเป็นอย่างไร
ถามตัวเองหลังทำงาน........
ขอบคุณพี่หมอครับ
หลายครั้งหลังการทำงานอย่างเดิมๆ
ด้วยความถูกกระทุ้งจากท่านพี่กะปุ๋ม ว่าให้ใช้ปัญญา
แต่ผมก็กำลังค้นหาว่าปัญญาในตัวตนของเรานั้นอยู่ที่ใด
และอะไรคือปัญญา อะไรคือความเห็นชอบ ความเห็นไม่ชอบ
กำลังทำเหตให้ไกล้ต่อการเกิดสิ่งนี้อยู่ครับ
ด้วยความนับถือพี่หมอครับ
อนุโมทนาด้วยครับ
แวะมาอ่าน และแวะมาเยี่ยมครับ
เป็นข้อคิดที่ดีมากค่ะ เพราะตัวดิฉันก็ชอบทำบุญและนั่งภาวนา รวมทั้งระลึกจิตของเรา และภาวนาพุทโธอยู่ตลอดเวลาแม้กระทั่งเวลานอน ยืน นั่ง หรือทำงานสอนหนังสือไปด้วยเราก็มีสติอยู่ตลอดเวลา ผลที่ได้รับคือเรามีความสุข เราไม่ตกเป็นทาสของอารมณ์โกรธ หลง ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับแง่คิดดีๆ แล้วจะแวะเข้ามาเยี่ยมใน Blog ใหม่นะคะ