๒๗.การนำบทความประทับใจมาให้ผ่านสายตาของผู้ชมอีกครั้ง
ผมเห็นจำนวนบันทึกของหลายท่านที่เขียนมานาน มีจำนวนมากมาย จะทำอย่างไรให้เกิดประโยชน์มากที่สุดต่อผู้ใช้ในเวทีนี้ จากการใช้ก็สังเกตเห็นมีบันทึกเก่าๆ ถูกนำขึ้นมาเสนอได้แต่ต้องโดยคนที่เข้าไปค้นหาแล้วก็อ่านจากนั้นก็แสดงความคิดเห็น บันทึกนั้นก็จะถูกนำเสนอในเวทีอีกครั้ง
แต่บางท่านมีบันทึกมากมายครับ แล้วคุณค่าของบันทึกนั้นคนที่รู้ซึ้งก็เป็นตัวท่านผู้เขียนเอง เพื่อเป็นการช่วยท่านสมาชิกที่ค้นหาไม่เก่ง มีเวลาน้อย หนทางที่ผมคิดว่ามีประโยชน์และอาจจะไม่ถูกกับวัตถุประสงค์ของเว็บไซต์นัก ก็คือการนำเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในต่างแง่มุมของบันทึกที่คุณประทับใจ ต้องการนำเสนอใส่ลงใน comment ด้วยตัวคุณเอง เมื่อคุณส่ง comment บันทึกที่เป็นที่สุดของคุณก็จะถูกนำเสนอเพื่ออ่านอีกครั้ง ดีมากๆ เลยถ้าคุณต้องการ
/ สร้างสุขในชีวิตประจำวัน / ลองทำเว็บบล็อคกันไหม / กาแฟ /การจัดการด้านเสียง /
/ เคล็ดลัพธ์ต่างๆ ในการดูแลคอมพิวเตอร์ /พัฒนาเว็บไซต์ด้วยตัวเรา /
ความเห็น (5)
ใครๆ เค้าก็รู้ครับ
ที่ท่านพูดหมายถึงว่า เราไปเจอบทความไหน เราเม้นท์ไปแล้ว แต่ถ้าไปตรงกับเม้นท์ของเรา เราแสดงความคิดเห็นแล้ว มีอะไรดีๆ ก็เสริมลงในเม้นท์ใช่ไหมคะ ก็แนะนำให้ไปตามอ่าน ของเก่าของเรา ที่มีสิ่งดีๆใช่ไหมคะ
ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ใช่คะ ถ้าทำได้ก็ดีคะ แต่คงจะไม่มีเวลาไปเยี่ยมอ่านของเก่าหรอกคะ เท่าที่สังเกตดู ไม่มีใครหันกลับมาอ่านย้อนหลังของใครเลย ก็เพราะด้วยเวลาจำกัด และจะหากันไม่เห็นง่ายๆ
เมื่อเจอคนในบล็อคหนึ่งแล้ว ก็จะกดไปเยี่ยมต่อกันไปเรื่อยๆ เหมือนลูกโซ่คะ และมีเวลาอ่านกันเป็นเพียงวันต่อวัน ถ้าพลาดการอ่านของใครในวันนั้น กลุ่มสมาชิกนั้น จะหาตามหากันมาอ่านให้จนหมด โดยเข้ามาบอกในบล็อคแหละคะ
คล้ายๆว่า วันนี้มาเล่าอะไรให้กันฟัง ในเครือข่ายเดียวกัน ไปเยี่ยมด้วย
ดิฉันเคยไปอ่านบล็อคของคนเดียเขียน ที่เขาเขียนมาตลอดอ่านจนหมด แบบต่อเนื่องๆ จนไม่ได้ไปเยี่ยมอ่านของคนอื่นเลย เขาก็ตามหาดิฉันจ้าละหวั่น จนทำให้คิดว่า ต้องเยี่ยมเขาบ้าง สลับตามใจบ้าง
และเรื่องราวที่ดิฉันเขียนไว้ก็มากมายออกมาจากใจ พร้อมๆกับการเสียเวลา ดิฉันสังเกต มาว่า ดิฉันเขียนแล้ว ไม่ไปเยี่ยมใครเลย ก็ไม่มีใครมาสนใจเยี่ยมดิฉันเหมือนกัน บางครั้งคนที่มาเยี่ยมอ่านก็ไม่คุ้มกับคนที่มาเม้นท์
มันจึงเป็นลักษณะเช่นนี้แหละคะ บางครั้งดิฉันเขียนไปแล้วสุดใจขาดดิ้น ไปตามเก็บภาพเก็บเรื่อง ที่คิดว่าดีที่สุด ที่ทำมา แต่คนมาเยี่ยมน้อย บางครั้งก็ท้อถอย ไม่อยากเขียนเลยก็มี ไม่ไปเยี่ยมอ่าน ก็ไม่มีคนมาเยี่ยม อ่านเช่นกัน ถ้าดิฉันไม่ไปเยี่ยมเขาก่อน คิดถึงเขาก่อน เขาจะมาตามบอกที่บล็อคดิฉันเอง
แต่ก็ได้ความคิดคะ ว่าถ้าดิฉันเม้นท์ใครก็บอกเขาตามมาอ่าน แต่ยังไงมันก้อยู่ในเครือข่ายเดียวกันเหมือนเดิมแหละคะ เห็นใจ บางคนเครือข่ายเยอะ ปล่อยเขาไปเถอะคะ
ขอบคุณนะคะที่เข้าไปเยี่ยมอ่าน ถ้ามีเวลาก็เข้าไปเยี่ยมใหม่นะคะ อ่านถอยหลังก็ได้คะ ถ้ามีเรื่องที่น่าสนใจคะ
มาชม
มีแง่คิดดีนะนี่...
เปลี่ยนตัวหนังสือใหม่ สวยและน่าอ่านจริงๆ คะ
ส่วนจะขอร้องให้คนอื่นๆกลับมาอ่านอีกครั้งนั้น ต้องปลงแล้วคะ
เคยสังเกตเมนูรวมไหมที่เขาจะโชว์ในแต่ละวันที่ หน้าแรก เมนูรวม ว่า บันทึกใครมีคนเข้ามาเยี่ยมในวันนี้ มันจะโชว์อยู่ข้างหน้า อย่างเช่นดิฉันเม้นท์คุณตอนนี้ มันจะไปโชว์แล้วคะ เรียกว่า หน้า หนึ่งเลย
คนที่เขาอ่าน เขาก็จะมาดูตรงนี้ แล้วดูหัวข้อที่หน้าสน แล้วเขาจะกดเข้าไปหาอีก พอเขาเม้นท์เสร็จ ก็จะมีอยู่หน้า หนึ่งอีก ก็จะมีคนมาเห็นอีก ก็เข้ามาเม้นท์อีก แสดงว่า บทความนั้น น่าสนใจ หรือทำให้สนใจ
ส่วนคนที่ไม่มีคนเข้ามาเยี่ยมเลย ก็จะไม่โชว์เลย บทความก็จะเก็บอยู่แค่นั้น นอกจากว่า คุณต้องทำการบ้าน คือไปเยี่ยมอ่านคนอื่นบ้าง
โดยมรรยาท ถ้ามีคนเข้ามาเยี่ยม เราก็ต้องเยี่ยมคืนคะ มันถึงเป็นเช่นนี้แหละคะ
ทีนี้ถ้าคุณอยากรู้ว่า มีใครมาเยี่ยมคุณบ้าง คุณก็เปิดที่บล็อคตนเอง แล้วสังเกต ตรงที่ บันทึกที่รับความเห็นล่าสุด ก็จะเห็นคนเข้ามาเยี่ยมเรามากมาย เรากลัวจะไม่ได้เม้นท์ตอบเขา เราอาจจะเปิดบล็อคเราถึง 2 หน้า เพื่อที่จะได้ตอบไม่ตกหล่น คะ หน้าหนึ่งไว้ตอบเม้นท์ หน้าหนึ่งไว้อ่านคนที่เข้ามาเยี่ยม มีใครว่าอย่างไรบ้าง จะไม่ตกหล่นคะ