เบิ่งตลาดเพื่อนบ้าน

ตลาดสดมีอะไรใหม่ ๆ ให้เราเรียนรู้เสมอ

     เช้าวันที่ 4 น้องนัดว่าจะมารับไปรับประทานอาหารเช้าประมาณ 8.00 น. แต่ สว. ตื่นเช้าอาบน้ำแต่งตัวเก็บของเสร็จตั้งแต่ยังไม่ทัน 7 โมง มีเวลาอีกกว่าหนึ่งชั่วโมง เลยชักชวนกันลงไปเดินชมบริเวณใกล้ ๆ โรงแรมที่พัก  เมื่อลงมา มองซ้ายมองขวาเห็นด้านตรงข้ามเป็นตลาดสด เลยตัดสินใจเป็น พระยาน้อยชมตลาดเช้า (เห็นป้ายที่จั่วอาคาร เขียนว่า อาคารสมเกียรติ) พอเดินเข้าไปบริเวณตลาดด้านหน้าก็เหมือน ๆ กับตลาดสดทั่ว ๆ ไป มีขายทั้งอาหารสด อาหารแห้ง ผักสด ผลไม้ เนื้อสัตว์และอื่น ๆ แต่พอเดินไปด้านในของตลาดก็ได้พบกับ แม่ค้าพ่อค้าขาย ผักผลไม้ และ ของที่ไม่ค่อยพบเห็นในตลาดสดทั่ว ๆ ไป  เลยเดินดูสอบถามและถ่ายรูปมาหลายรูป แถมได้แลกเงินอีกด้วย  ได้ไม้ดอกติดมือกลับมาด้วยสองชนิด  ไม้ดอกไม้ประดับที่นำมาขายที่นี่ หลายอย่างผมเข้าใจว่าเป็นไม้ป่าที่ชาวบ้านไปเก็บมาจากธรรมชาติมาขาย บางอย่างน่าจะเป็นไม้สงวน ไม้ใกล้สูญพันธุ์ ดังนั้นการซื้อไม้เหล่านี้ไปปลูกเลี้ยงจะเหมาะสมหรือไม่ จึงขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคนครับว่า เป็นการช่วยกันอนุรักษ์หรือช่วยกันทำลายพรรณไม้เหล่านั้น

       นอกจากพืชพรรณไม้ต่าง ๆ แล้ว ที่ท่าน Lin Hui สะดุดตาและสอบถามรายละเอียด รวมทั้งถ่ายรูปมาด้วย แถมแลกเงินนำมาชิมเป็นอาหาร(ก่อน)อาหารเช้าอีกด้วย ก็คือ ข้าวหลากสี ที่ผู้ขายบอกว่าเป็น อาหารญวน เรียกว่า ข้าวโซ้ย (ไม่แน่ใจว่าถูกหรือไม่) รายละเอียดสงสัยต้องรอท่านผู้รู้มาช่วยอธิบายเพิ่มเติมครับ ผมนำรูปมาให้ชมก่อน...อิอิ

        สำหรับแม่ค้าขายผลไม้ท่านหนึ่งใจดีมาก  ยินดีที่จะให้ถ่ายรูปผลไม้ที่เขาเอามาขายได้ โดยที่เราไม่ได้ซื้อ แถมผ่าและแกะผลไม้เพื่อให้ท่าน Lin Hui ถ่ายรูปด้านเนื้อในของผลไม้ทั้งสองชนิดอีกด้วย  ผลไม้ทั้งสองชนิดชื่ออะไร  (รูปล่าง) มีรสชาด ประโยชน์หรือสรรพคุณอย่างไร ? ท่านใดทราบช่วยมาเพิ่มเติมด้วยครับ

         เมื่อพบกับน้องที่อยู่สกลนครมานาน สอบถาม ได้ความว่า ด้านหลังของตลาดสมเกียรติ ที่อยู่ตรงข้ามกับโรงแรมนั้น เป็นตลาดอีกตลาดหนึ่ง ที่คนที่นั่นเรียกว่า ตลาดลาว จึงเป็นที่มาของชื่อบันทึกนี้ครับ เราได้ไปตลาดประเทศเพื่อนบ้าน (ลาว)  แถมได้อาหารประเทศเพื่อนบ้าน (ญวน) มาชิมด้วย….อิอิ