ใช้ความหัวดื้อ หัวรั้นเป็น "แรงผลักดัน..."

 

การไม่ยอมใคร ไม่ยอมคน การหัวดื้อ หัวรั้นนั้น...
ถ้าหากนำสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ไปใช้ในทางอาฆาต พยาบาท ทำลายล้างจะส่งผลเสียในวงกว้าง
แต่ถ้าหากนำสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมดนั้นไปใช้เป็น “แรงผลักดัน” ในการคิด ในการวางแผน หาข้อมูล หาคำตอบในสิ่งต่าง ๆ ไม่ว่าจะได้คำตอบมาดีกว่า แย่กว่า หรือแม้นว่าเสมอตัว คำตอบเหล่านั้นก็จะเป็นพลังที่จะสร้างสรรค์ชีวิตนี้ให้สวยงาม

การเป็นหัวดื้อ หัวรั้น ไม่ใช่จะไร้ประโยชน์เสมอไป
แรงผลักดันที่จะเอาชนะของคนนั้นถ้าเอามาใช้ในทางที่ถูกจะมีประโยชน์มาก
คนใด องค์กรใด ถ้าหากโอนอ่อนผ่อนตามกันไปหมด คนนั้น องค์กรนั้น คณะนั้นจัก “ไม่เจริญ”

การนำเอาพลังในการต่อสู้เพื่อที่จะชนะนั้นมาทุ่มเทฝึกฝน ฝึกปรือ วางแผน คิด หา แก้ไข เพื่อที่จะดีกว่าสิ่งที่ คนที่ สรรพสิ่งที่เราอยากจะเอาชนะนั้น ย่อมทำให้เราและเขาพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด

การมีชีวิตอยู่โดยไม่มีแรงผลักดัน ชีวิตก็อยู่ไปงั้น ๆ เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ
แต่ถ้าหากมีชีวิตแล้วมีแรงผลักดันในชีวิต มีการแข่งขัน มีการต่อสู้ แล้วมี “ศีล” เป็นกรอบ เป็นสังเวียน ชีวิตนี้ สังคมนี้จักเจริญขึ้นอีกมาก

สนุกนะ หากมี “ศีล” เป็นเชือก เป็นเวที เป็นกติกา
เมื่อขึ้นเวที ลงสนามแล้ว ทุก ๆ ย่างก้าวจะมีประโยชน์ มีพลัง
การแข่งขันด้วย “น้ำใจนักกีฬา” ย่อมนำพาชีวิตนี้ให้ “เจริญ”

ใช้พลังในการแข่งขันให้ถูกต้อง
ใช้ความอยากในการเอาชนะในทางที่ดี
ใช้ความหัวดื้อ หัวรั้น ในการสร้างสรรค์ชีวิตนั้น “เจริญ” จริง...

[สีกา]

เป็นสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาขอนุญาตแสดงความคิดเห้นเพราะอดชื่นชมไม่ได้ค่ะ

ช่างเป็นคำสอนที่งดงามและเป็นความจริงที่ทุกคนน่าจะนำไปประพฤติปฏิบัติอย่างยิ่ง