ศรัทธาในพระเจ้า ตอนที่ 3 (คือความรักที่ยิ่งใหญ่)

อ่านเรื่องราวตอนก่อน ๆ ศรัทธาในพระเจ้า ตอนที่ 1 และ ศรัทธาในพระเจ้า ตอนที่ 2 (คือจิตวิญญาณที่หล่อเลี้ยง)ได้นะครับ 

ผมได้ดูแลเธอมาตลอดครับจนช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาคุณครูเริ่มซึมลง กินไม่ได้ และอ่อนเพลีย คุณแม่ของเธอเดินทางมาจากสิงห์บุรีเพื่อดูแลเธอ ช่วงนี้เธอมีอาการปวดและท้องผูก อย่างที่อาจารย์เต็มศักดิ์แนะนำใน comment ของตอนก่อน ศรัทธาในพระเจ้า ตอนที่ 2 (คือจิตวิญญาณที่หล่อเลี้ยง) ผมเลยคุยกับสามีเธอว่าช่วงนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง

สามี: ช่วงนี้เธอพูดน้อยลง และสั่งเสียเรื่องต่าง ๆ

ผม: เธอว่ายังไงบ้างครับ

สามี : เธอบอกว่าถ้าเธอตายขอนำศพไปฝังที่บ้านเกิด (สุสานคริสตัง)

ผม: แล้วเรื่องลูกสาว

สามี : เธอบอกว่าเชื่อว่าผมจะดูแลได้...เธอบอกลูกสาวว่าแม่คงอยู่ได้ไม่นาน ขอให้เชื่อฟังคุณพ่อ"

จากที่ฟังดูเธอเตรียมทุกอย่างมาเป็นอย่างดี

วันนี้ผมไปเยี่ยมเธอได้พบเรื่องประทับใจหลายอย่างครับ แม่ที่ดูแลเธออย่างดี ลูกศิษย์เขียนคำอวยพรต่าง ๆให้ครูที่พวกเขารัก กางเขนที่หัวเตียงแสดงถึงศรัทธาอันแรงกล้าในพระเจ้า

 

จดหมายให้กำลังใจจากศิษย์เต็มเตียง...คำง่ายๆแต่จริงใจจากนักเรียนของเธอ

 

ไม้กางเขนที่หัวเตียง

บทสนทนาระหว่างผมกับเธอ

ผม:ช่วงนี้เป็นไงบ้าง

คุณครู : เจ็บมากเลยหมอ (สรุปเธอหยุดกินยามอร์ฟีนเพราะท้องผูก ผมเลยอธิบายและให้ยาระบายเพิ่มจากเดิมเป็นแบบน้ำที่กินแล้วคลื่นใส้ เป็น ยาเม็ด 4 เม็ดก่อนนอน)

 ผม:  แล้วกำลังใจเป็นอย่างไรบ้าง

คุณครู :  โอ้โห....เยอะมาก

สามี :ลูกศิษย์มากันเยอะมาก มาเห็นครูก็ร้องไห้กันงอแง คุณครูต้องปลอบ (คุณครูยิ้ม)

ผม:  พี่ทำความดีมาเยอะเลยมีคนมาดูแล

คุณครู :  จริงที่ทำมันเล็กน้อยมาก

ผม: จริง ๆจะว่าเล็กน้อยก้ไม่ใช่นะครับ ผมยกตัวอย่างมีคนบอกว่า ผมมาเยี่ยมบ้านไม่กี่คน ถ้าตรวจอยู่โรงพยาบาลน่าจะมีประโยชน์กว่า

คุณครู : ไม่จริงหรอกหมอ หมอมาดูแลทางจิตวิญญาณ มีค่ามากแบบนับไม่ได้

คำนี้ทำให้ผมเข้าใจว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมีค่า

ผม : คุณครูก็เช่นกันครับ

คุณครู : เมื่อคืนนึกว่าจะตายเสียแล้ว มันหยุดหายใจไปช่วงหนึ่ง ได้ยินแต่เสียงสวดมนต์ของแม่และเสียงร้องไห้ของแม่

ผม "กลัวไหม"

คุณครู "ไม่กลัวคะ พร้อมแล้ว จริง ๆก็อยากจะหลุด ๆไปเพราะทรมานเหลือเกิน บอกแม่ว่าเสียใจได้แต่ไม่ต้องเสียใจมาก การไปจะทำให้พ้นทุกข์"

ผม "เรื่องลูกเหมือนจะคุยเรียบร้อย"

คุณครู "ไม่ต้องห่วงคะ...พ่อเขาดูแลได้"

ผม"ผมเป็นกำลังใจให้นะครับแล้วจะมาหาสัปดาห์หน้า....พี่จะอยู่รอไหม(พูดทีเล่นทีจริง)"

คุรครู (ยิ้ม)"จะรอคะ"

ผมได้บอกกับสามีและแม่เธอว่า เวลาสำคัญใกล้มาถึงแล้ว..คงไม่น่าจะเกินเดือน ขอให้ใช้เวลาที่เหลืออย่างมีค่า

แล้วพบกันตอนหน้าครับ

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

ความเป็นครู

ถ้าคุยเรื่องนี้แล้วยิ้ม เราน่าจะมาถูกทางนะครับ

 

[โรจน์]

ขอบคุรอาจารย์เต็มที่แนะนำครับ