พื้นที่เล็ก ๆ ของคนเหงา ๆ ๑๗. สะตอพลัดถิ่น

 

 

เพลง สะตอพลัดถิ่น

เจี๊ยบ เบญจพร

แลหวันลับฟ้า

แลนกกากลับรัง

ใจลูกเลยังไม่สมหวัง

จะไม่คืนฝั่งอันดา
เปรียบดังลูกนก

เพิ่งผกผินขึ้นฟ้า

ข้ามน้ำข้ามป่า

เข้ามาอยู่กรุง
ตัวดำคร่ำหมอง

บ่อยครั้งถูกมองหมางเมิน

ว่าเหม็นสะตอเหลือเกิน
ชีวิตหกเหินดังหนังลุง

ลาป่าสะตอ

มาขอสบการณ์เมืองกรุง
หวังหลบไป หาป้าลุง

แม่พ่อที่รอคอยฝัน
*สะตอพลัดถิ่น

มาเดินบนดินกรุงไกล

เมืองคนวุ่นวาย

หวังได้หวังแย่งข่งขัน
ในวันอ่อนล้า

อยากมีคนมาเคียงฝัน

แบ่งรักแรงใจให้กัน

ให้ฉันไม่เดินเดียวดาย
แลหวันพ้นฟ้า

ผ่านหลังคาตึกสูง

แลรูปพ่อรูปแม่ป้าลุง

พยุงให้มีแรงใจ
จะสู้เพื่อหวัง

ล้มลุกบ้างก็ไม่เป็นไร

ฝากคำข้ามเลลอยไป
ถึงอยู่ห่างไกลลูกยังคิดถึง