ภาษาใน m...ชวนให้เด็กๆของเราเขียนหนังสือผิดกันไปหรือเปล่า
หมู่นี้ใช้ m (ย่อมาจาก msn ที่ไม่แน่ใจนะคะว่าคำเต็มๆเขาคืออะไร) เป็นช่องทางสื่อสารกับพี่วั้นที่อยู่กรุงเทพ เพราะสะดวกและฟรีในยามที่เราใช้คอมพิวเตอร์ที่ต่อเน็ตอยู่แล้ว สามารถสื่อสารโต้ตอบกันได้ในทันที ยกเว้นแต่เวลาลูกคุยกับเพื่อนทีละหลายสิบ แม่ก็ต้องเข้าคิวรอ
หากคิดว่าการเขียนแทนการพูดจะช่วยฝึกการเขียนแล้วละก็ จะเป็นการขัดแย้งโดยสิ้นเชิงกับการคุย m เพราะภาษาที่เขาใช้เขียนกันนั้น ล้วนแล้วแต่เพื่อความสะดวก ย่นย่อ ประหยัดเวลาให้มากที่สุด เพียงเพื่อให้เข้าใจกัน ไม่ได้คิดถึงความถูกต้องกันเลยแหละค่ะ ครูสอนภาษาไทยมาอ่านคงเป็นลมกันบ้าง
สำหรับตัวเองซึ่งปกติก็จะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการเขียนภาษาไทยที่ถูกต้อง ตาหาเรื่องเป็นอย่างยิ่ง เวลาอ่านอะไรก็ตามถ้าพบคำผิดก็จะอดที่จะแก้ไขไม่ได้ และจะรู้สึกลดความเชื่อมั่นในคนเขียนขึ้นมาทันทีที่เห็นการเขียน การพิมพ์ผิด และพยายามทำตัวให้เป็นตัวอย่างของการอ่านเขียนคำที่ถูกต้องเสมอ รวมทั้งสอนลูกให้เขียนให้ถูกต้องเสมอ หากเห็นคำไหนเขียนผิดก็จะทักท้วงให้แก้ไขให้ถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นงานใหญ่เล็กแค่ไหนก็ให้ความสำคัญกับการเขียนที่ถูกต้องเป็นอย่างมาก
แต่สำหรับกรณี ภาษาเขียน m นี้ คิดว่าเข้าใจวัยรุ่นผู้ใช้นะคะ เวลาลงมือใช้เองก็พยายามพิมพ์ให้ถูกฟอร์ม (แบบผิดๆอยู่บ้างบางคำที่พอรับได้) แม้จะคิดว่าคงมีวัยรุ่นไม่น้อยที่เขียนแบบนี้จนสำคัญผิดกันไปแล้วว่านั่นคือคำที่ถูกต้อง แต่ก็เชื่อว่ามีเด็กอีกไม่น้อยที่รู้กาละเทศะ รู้ว่าควรใช้การเขียนแบบนี้เมื่อไหร่และโดยทั่วไปควรใช้ให้ถูกต้องอย่างไร
ดังนั้นวิธีที่เราจะช่วยเด็กๆของเราได้ก็คือ พูดคุย สอบถามความคิดเห็นกันอย่างใจกว้าง อย่าด่วนตัดสินกันให้ขัดใจกันไปเสียก่อน เด็กๆเขาฉลาดคิด ฉลาดเลือกใช้อยู่แล้ว หากเราให้เกียรติและเคารพความคิดของเขา
ความเห็น (3)
ใช่เลยค่ะพี่ เจอแต่เด็กเขียนภาษาเอ็มมาหา ปวดหัว "ขอบจัย เด๋วนะ" อะไรทำนองนี้ค่ะ นี่พยยายามแต่ก็นึกไม่ออกว่ามีอะไรอีกบ้าง แต่มันทำให้ติด และเขียนภาษาที่ถูกต้องไม่ได้เพราะคิดว่าที่เขียนไปน่ะถูกแล้ว ต้องช่วยกันค่อยๆ คุย ค่อยๆ บอก
นี่ไม่ให้น้องทีมใช้เอ็ม คุยกันที่โรงเรียนก็พอแล้ว เขียนหนังสือยังไม่คล่องเลยจะมาเล่นเอ็ม เดี๋ยวภาษาก็เจ๊งพอดี ไว้ขึ้นมัธยมก่อนค่อยว่ากัน ตอนนี้เขาไม่สนใจคอมเท่าไหร่ กำลังรณรงค์ช่วยหัวหน้าพรรคเลือกตั้งค่ะ เลือกจริงวันพฤหัสนี้ ตอนนี้หาเสียงแบบเอาเป็นเอาตาย หัวหน้าเบอร์ห้า เลยชูนโยบายห้าอย่าง ที่จำได้แล้วขำ มีนโยบายช่วยน้องหิ้วกระเป๋าขึ้นบันไดด้วย แต่บอกให้เพื่อนที่ตัวโตที่สุดเป็นคนหิ้วให้ แบบว่าเด็กทั้งโรงเรียนนะนั่น ถ้าต้องทำตามสัญญา เพื่อนคนนั้นต้องหิ้วจนมือหงิกแน่นอน ^ ^ อ้อ...แล้วก็มีนโยบายเล่นเป็นเพื่อนด้วยค่ะ แบบว่าจะชวนเล่นกีฬา มาช่วยเป็นคนเล่นด้วยถ้าไม่มีเพื่อน ฮาดีค่ะ เด็กๆ คิดกันใหญ่
เห็นด้วยค่ะ
ไม่เฉพาะใน เอ็มหรอก
มีหลายอย่างนะคะ
แต่ที่ทำได้คือเราพยายามใช้ภาษาที่ถูกต้องนะคะ
และค่อย ๆ แนะนำเด็ก ๆ เหล่านั้นไปค่ะ
แต่อย่าว่าเด็กอย่างเดียวเลยค่ะ
ผู้ใหญ่บางคนยังเขียนหนังสือผิดเลยนะคะ
สนับสนุนบล็อกนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ชอบใช้ เอ็ม กับเขาอยู่เหมือนกัน เพราะรวดเร็วดี ไม่เปลืองมากเท่าไหร่ ตามความคิด
- รณรงค์ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องกันเถอะค่ะ ผู้ใหญ่ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีกับเขา แต่ถ้าหากเราทำผิดเสียเองก็อายนะค่ะ