ตามเจตนารมณ์เดิมที่กล่าวในบันทึกที่แล้วว่า ศิลาประสงค์จะรวบรวมแนวปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ดูลย์ อตุโลไว้ใน Blog นี้ ในบันทึกนึ้จึงสืบเนื่องจากตอนที่ 1 ในบันทึกที่แล้ว โดยจะขอตัดตอนในบันทึกเป็นตอนที่ 5 เนื่องจากเห็นว่าตอนที่ 2 - 4 จะเป็นคำสอนสำหรับ ศิษยานุศิษย์ที่เป็นภิกษุสามเณร แต่หากท่านใดสนใจเชิญค้นคว้าหาอ่านได้ค่ะ เพราะข้อมูลทั้งหมดนำมาจาก ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=225
๕ สมาธิอันใด ปัญญาอันนั้น
มีเรื่องเล่าสมัยที่หลวงปู่เดินทางกลับจากอุบลฯ มาสุรินทร์ เพื่อโปรดญาติโยมในครั้งแรก ท่านมาในรูปแบบของพระธุดงค์กัมมัฏฐาน และพำนักโปรดญาติโยมอยู่ที่สำนักป่าบ้านหนองเสม็ด ตำบลเฉนียง อำเภอเมืองสุรินทร์
ในช่วงนั้นได้มีชายหัวนักเลงอันธพาลผู้หนึ่งมีความโหดร้ายระดับเสือ เป็นที่กลัวเกรงแก่ประชาชนในละแวกนั้น กลุ่มของชายผู้นี้ท่องเที่ยวหากินแถบชายแดนไทยและกัมพูชา
เมื่อได้ยินข่าวเล่าลือเกี่ยวกับพระธุดงค์มาพำนักที่บ้านเสม็ด เขามั่นใจว่าพระจะต้องเป็นผู้มีวิชาด้านคาถาอาคมอันล้ำเลิศอย่างแน่นอน จึงมีความประสงค์จะได้วัตถุมงคลเครื่องรางของขลังประเภทอยู่ยงคงกระพัน ยิงไม่ออกฟันไม่เข้า
ดังนั้นจึงพาลูกสมุนตัวกลั่น ๔ คน มีอาวุธครบครันแอบเข้าไปหาหลวงปู่อย่างเงียบๆ ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ ๒ ทุ่ม แถวหมู่บ้านป่าถือว่าดึกพอสมควรแล้ว ชาวบ้านที่มาฟังธรรม และมาบำเพ็ญสมาธิภาวนาพากันกลับหมดแล้ว
กลุ่มนักเลงแสดงตนให้ประจักษ์ กล่าวอ้อนวอนหลวงปู่ว่า พวกตนรักการดำเนินชีวิตท่ามกลางคมหอกคมดาบ และได้ก่อศัตรูไม่น้อย ที่มาครั้งนี้ก็เพราะมีความเลื่อมใสศรัทธา มีเจตนาจะมาขอวิชาคาถาอาคมไว้ป้องกันตัวให้พ้นจากอันตราย
ขอพระคุณท่านได้โปรดมีจิตเมตตา เห็นแก่ความลำบากยากเข็ญของพวกกระผมที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรค หลบศัตรูมั่งร้ายหมายขวัญ ได้โปรดถ่ายทอดวิชาอาคมให้พวกกระผมเถิด
หลวงปู่กล่าวกับชายกลุ่มนั้นว่า “ข้อนี้ไม่ยาก แต่ว่าผู้ที่จะรับวิชาอาคมของเราได้นั้น จะต้องมีการปรับพื้นฐานจิตใจให้แข็งแกร่ง เสียก่อน มิฉะนั้นจะรองรับอาถรรพ์ไว้ไม่อยู่ วิชาก็จะย้อนเข้าตัวเกิดวิบัติภัยร้ายแรงได้”
ว่าดังนั้นแล้ว หลวงปู่ก็แสดงพื้นฐานของวิชาอาคมของท่านว่า “คาถาทุกคาถา หรือวิชาอาคมที่ประสงค์จะเรียนนั้น จะต้องอาศัยพื้นฐานคือ พลังจิต จิตจะมีพลังได้ก็ต้องมีสมาธิ สมาธินั้นจะเกิดขึ้นได้ก็แต่จากการนั่งภาวนาทำใจให้สงบ วิชาที่จะ ร่ำเรียนไปจึงจะบังเกิดผลศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีพิบัติภัยตามมา”
ฝ่ายนักเลงเหล่านั้น เมื่อเห็นอากัปกิริยาอันสงบเย็นมั่นคง มิได้รู้สึกสะทกสะท้านต่อพวกเขา ประกอบกับปฏิปทาอันงดงามของท่าน ก็เกิดความเย็นกาย เย็นใจ เลื่อมใสนับถือ อีกอย่างก็มีความอยากได้วิชาอาคมดังกล่าว จึงยินดีปฏิบัติตาม
หลวงปู่ได้แนะนำให้นั่งสมาธิภาวนา แล้วบริกรรมภาวนาในใจว่า พุทโธ พุทโธ ชั่วเวลาประมาณ ๑๐ - ๒๐ นาทีเท่านั้น จอมนักเลงก็รู้สึกสงบเย็น ยังปีติให้บังเกิดซาบซ่านขึ้นอย่างแรง เป็นปีติชนิดโลดโผน เกิดอาการสะดุ้งสุดตัว ขนลุกขนชัน และร้องไห้
เห็นปรากฏชัดในสิ่งที่ตนเคยกระทำมา เห็นวัวควายกำลังถูกฆ่า เห็นคนที่มีอาการทุรนทุรายเนื่องจากถูกทำร้าย เห็นความชั่วช้าเลวทรามต่างๆ ของตน ทำให้รู้สึกสังเวชสลดใจอย่างยิ่ง
หลวงปู่ก็ปลอบโยนให้การแนะนำว่า “ให้ตั้งสมาธิภาวนาต่อไปอีก ทำต่อไป ในไม่ช้าก็จะพ้นจากภาวะนั้นอย่างแน่นอน”
นักเลงเหล่านั้นพากันนั่งสมาธิภาวนาอยู่กับหลวงปู่ไปจนตลอดคืน ครั้นรุ่งเช้า อานุภาพแห่งศีลและสมาธิที่ได้รับการอบรมฝึกฝนมาตลอดทั้งคืนก็ยังปัญญาให้เกิดแก่นักเลงเหล่านั้น
จิตใจของพวกเขารู้สึกอิ่มเอิบด้วยธรรม เปี่ยมไปด้วยศรัทธา บังเกิดความเลื่อมใส จึงเปลี่ยนใจไปจากการอยากได้วิชาอาคมขลัง ตลอดจนกลับใจเลิกพฤติกรรมอันทำความเดือดร้อนทั้งแก่ตนและแก่ผู้อื่นจนหมดสิ้น ปฏิญาณตนเป็นคำตายกับหลวงปู่ว่า จะไม่ทำกรรมชั่วทุจริตอีกแล้ว
เมื่อพิจารณาเหตุการณ์ในครั้งนี้ จะเห็นว่าในขณะที่พวกเขาทั้ง ๕ อยู่ต่อหน้าหลวงปู่ พวกเขามิได้กระทำกรรมชั่วอันใดลงไป ส่วนกรรมชั่วที่เขาเคยกระทำมาแล้วก็หยุดไว้ชั่วขณะ แฝงซ่อนเร้นหลบ อยู่ในขันธสันดานของเขา
ในตอนนั้นพวกเขาก็มีเพียงความรู้สึกโลภ ด้วยการอยากได้คาถา อาคมจากหลวงปู่ แต่ความโลภช่วงนั้นได้สร้างความศรัทธาให้เกิด ทำให้ตั้งใจปฏิบัติตามคำสอน
ในขณะจิตที่ตั้งใจ ความชั่วทั้งหลายก็หยุดพักไว้
ศีลก็มีความสมบูรณ์ พอที่จะเป็นบาทฐานของสมาธิภาวนาได้
เมื่อรักษาได้อย่างนั้นไม่ขาดสาย จิตย่อมตั้งมั่นอยู่ด้วยดี เรียกว่า มีสมาธิ
จิตที่ไม่กำเริบแปรปรวน เรียกว่าจิตมีศีล และอาการตั้งมั่นอยู่ด้วยดีเรียกว่า
มีสมาธิ ย่อมมีความคล่องแคล่วแก่การงาน
ควรแก่การพิจารณาปัญหาต่างๆได้เป็นอย่างดี เรียกว่า สติปัญญา
--------------------------------
ความรู้สึกและอารมณ์ดังกล่าว ตรงตามคำสอนของพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโตที่ว่า “ศีลอันใด สมาธิอันนั้น สมาธิใด ปัญญาอันนั้น”
(มีต่อ ๖)
สวัสดีค่ะ
มาติดตามอ่านแบบมีความสุข
หลวงปู่ท่านมีอุบายการสอน
แต่ทำไมนะจิตถึงสงบเร็วจัง อาจเป็นเพราะบุพกรรมชาติก่อนที่เคยบวชมาหรือเปล่าคะ
เหมือนท่านองคุลิมาลย์เลยนะ...
ชอบอ่านประวัติของพระธุดงค์ค่ะ
หลวงปู่มั่น...หลวงปู่ชา หลวงปู่ขาว หลวงปู่ชอบ...
ประทับใจที่หลวงปู่ชอบ พูดถึงตอนที่เทวดามาใส่บาตรในป่าลึกค่ะ
แต่ทำไมนะจิตถึงสงบเร็วจัง อาจเป็นเพราะบุพกรรมชาติก่อนที่เคยบวชมาหรือเปล่าคะ
เหมือนท่านองคุลิมาลย์เลยนะ...
คงจริงแหละค่ะ
ศิลาก็ชอบอ่านประวัติพระเกจิเกือบทุกรูปค่ะ ซาบซึ้ง ปิติมากเลย
สวัสดีค่ะอาจารย์ศิลา
ขอบคุณนะคะ...บางครั้งก็อยากระลึกถึงอะไรที่มันเศร้าปนสุขนะคะ
ขอบคุณนะคะ...แล้วสักวันเราก็จะตามเขาไปค่ะ
สมาธิมา สติ ปัญญา ย่อมเกิด ครับ
สวัสดีค่ะ น้องศิลา
ธรรมะสวัสดีครับอาจารย์ ขอร่วมอนุโมทนาในวิทยาทาน ด้วยครับ สาธุ
ขอเอาดอกไม้ที่สวนมาเยี่ยมคนใจดีค่ะ
กุหลาบหน้าบ้านค่ะ
สวัสดีครับ คุณ Sila Phu-Chaya
• อ่านตลอดแล้ว...ประทับใจ ครับ
• ศีล - สมาธิ - ปัญญา ...อิงอาศัยกันจริง ๆ
• ขอบคุณที่แวะเวียนไปแสดงความคิดเห็นที่บล็อก ครับผม
...........................................................................................................
สวัสดีครับ
มาอนุโมทนาบุญครับ
กับการเผยแพร่แบ่งปัน ปรมัตถ์ธรรม
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สำหรับการเผยแพร่คำสอนของหลวงปู่ค่ะ