อดีตคนกรุง...เข้ากรุงแบบเดิมๆ
และแล้วการผจญภัยในเมืองหลวงก็ผ่านพ้นไปแบบทรหดสมใจจริงๆ เขียนบันทึกนี้จบก็คงสลบยาวไปจนถึงเช้าแน่นอน แต่ยังไงๆก็ต้องขอเขียนบันทึกไว้ให้ตัวเอง เป็นวีรกรรมที่น่าประทับใจและอาจจะทำไม่ได้อีกแล้วก็ได้ค่ะ
เริ่มจากออกเดินทาง 5 โมงครึ่งของวันศุกร์ อุตส่าห์ตั้งโทรศัพท์มือถือชาร์จไว้เตรียมติดตัวไปด้วยแบบสบายๆใจ แต่ถีงเวลาออกจากบ้านก็ลืมหยิบติดไปด้วย เวลาจวนเจียนมากเลยต้องเอาของพี่เหน่น (ที่ไปส่งคุณแม่ด้วย)ไปแก้ขัด (แก้ขัดจริงๆ เพราะแบตจะหมดอยู่แล้ว และไม่มีเบอร์ใครๆที่คุณแม่รู้จักเลยนอกจากของคุณพ่อและพี่วั้น) ขึ้นรถทัวร์แบบ VIP 32 ที่นั่ง ก็พอทนหลับๆตื่นๆไปถึงกรุงเทพเอาเช้าวันเสาร์ เห็นว่าเวลาเหลือเฟือและแบกกระเป๋าของใช้พี่วั้นที่ไม่เกะกะเท่าไหร่ ก็เลยขึ้นรถเมล์แอร์อย่างที่อยากขึ้นเพื่อดูเมือง ได้เห็นว่าฝั่งธนฯที่เราคุ้นเคยนั้นเปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับฝั่งกรุงเทพ ใช้เวลาเพียงเกินครึ่งชั่วโมงไม่มากก็ถึงอนุสาวรีย์ชัยฯ ก็เลยเลือกที่จะขึ้นรถเมล์แอร์ต่อไปถึงธรรมศาสตร์ รังสิต ยาวนานจริงๆ มีหลายช่วงที่ถึงกับหลับ แต่ก็มาถึงที่ได้โดยสวัสดิภาพ
ได้เห็นสภาพหอพักเอเชียนเกมส์ที่ใช้เป็นที่พักนักศึกษาปัจจุบันแล้ว บอกได้ว่าถูกใช้งานมาหนักจริงๆ ห้องพี่วั้นโทรมมากๆแถมท่าทางยังซ่อมไม่เสร็จละมัง ลิ้นชักโต๊ะก็เสียไปหนึ่ง ประตูมุ้งลวดก็ตก ปิดแล้วรูเบ้อเริ่ม กระเบื้องผนังห้องน้ำก็โป่งพองทำท่าจะระเบิดในเร็ววัน นอกจากนั้นในแอร์เหนือหัว ที่แม้จะทำงานได้ตามปกติ (เปิดแล้วเย็น) แต่ปรากฎว่ามีรังนกเก่าๆอยู่ 1 รังท่าทางจะเป่าเชื้อโรคออกมาได้เยอะแน่นอน เห็นแล้วก็ดูท่าว่าลูกคงได้วุ่นวายกับการเรียกช่างหลายเรื่องทีเดียวกว่าจะเรียบร้อย
ได้ร่วมงานปฐมนิเทศน์ผู้ปกครองนักศึกษาธรรมศาสตร์ และช่วงบ่ายเป็นของ SIIT ถ่ายวิดิโอลูกรับทุนแล้วก็ฟังรายละเอียดต่างๆจนจบช่วง ก็ไปจัดการโยกย้ายข้าวของกับคุณพ่อเพื่อนพี่วั้นที่แสนกรุณาให้ที่พักพิงแล้วยังช่วยขนของมาให้ด้วย
เดินทางออกจากธรรมศาสตร์ด้วยรถตู้กลับไปที่อนุสาวรีย์ชัยฯ ครั้งนี้ใช้เวลาเร็วว่ารถเมล์อย่างครึ่งต่อครึ่งทีเดียว ทั้งๆที่ฝนตกรถติด ต่อด้วยรถตู้อีกเช่นกันไปยังสถานีขนส่งสายใต้ ถึงสถานีได้แบบหวาดเสียวสุดๆ คือเวลา 6 โมงครึ่งซึ่งเป็นกำหนดเวลาที่รถออกพอดี (แต่ออกจริงๆเกือบทุ่มเพราะรอผู้โดยสาร) โทรศัพท์พี่เหน่นก็รับใช้คุณแม่ได้ดีมาก โทรได้ครั้งสุดท้ายตอนที่ขึ้นรถนี่เองก็หมดแรงแบตไปเลยจริงๆ หลับๆตื่นๆยาวมาถึงหาดใหญ่ 6 โมงครึ่งกว่าๆ คุณพ่อมารับกลับมาถึงบ้าน 7 โมงหน่อยๆ แล้วเราก็ไปขึ้นรถบัสคณะแพทย์ไปต่องานอบรม (ภาคบังคับ) ของภาควิชา "การประเมินความเสี่ยงด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในการทำงาน ตามมาตรฐาน มอก.18001" ที่สงขลาทั้งวัน กลับถึงบ้านจริงๆเอาเมื่อ 5 โมงเย็นนี่เองค่ะ กัดฟันไปว่ายน้ำกับพี่เหน่นอีกด้วย สรุปว่าเป็นสุดสัปดาห์ที่แสนทรหดจริงๆ
เก็บภาพฟ้ากรุงเทพ ที่ยังคงเป็นผืนเดิมที่ธรรมชาติสรรสร้างเมฆสวยให้เราเห็น ไปพร้อมๆกับครอบคลุมโอบอุ้มฝนมาแผ่พรม แม้สภาพถนนหนทางช่างเปลี่ยนแปลงไปมากมาย จากที่เคยเห็นครั้งสุดท้าย (จากบนรถเมล์) ที่มีเพียงสะพานลอยชั้นเดียว มาเป็นหลายซับหลายซ้อนในปัจจุบัน ธรรมชาติก็ยังคงเดิม...
ความเห็น (13)
ขอแสดงความยินดี กับ คุณลูก และ คุณแม่ คู่เก่ง ค่ะ
พี่วั้น ได้เป็นน้องใหม่ ใช่ไหมคะ
ยินดีกับน้องวั้นนะคะ
สวัสดีด้วยความคิดถึงครับ
- ยินดีด้วยกับเรื่องดีๆที่น้องได้รับ
- ขอบคุณครับ
- ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่คนเก่ง ที่สามารถปั้นลูกให้เป็นเด็กมีคุณภาพและประสบความสำเร็จค่ะ
- เหนื่อยสักหน่อยกับบทบาทของฮีโร่คุณแม่ และอีกหลายๆ บทบาทเพื่อสังคม ... ขอปรบมือชื่นชมด้วยความศรัทธาค่ะ คุณโอ๋
มาดูความซับซ้อนของชีวิต...คุณแม่คนเก่งค่ะ...
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี..ใช่มั้ยคะ
วันนี้จะกลับไปบอกสาวๆ ที่บ้านว่า พี่วั้นเป็นหนุ่มแล้ว...
เวลา...ผ่านไปเร็วนะคะ...คุณแม่ยังสาวอยู่แล้ว
มาดูความซับซ้อนของชีวิต...คุณแม่คนเก่งค่ะ...
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี..ใช่มั้ยคะ
วันนี้จะกลับไปบอกสาวๆ ที่บ้านว่า พี่วั้นเป็นหนุ่มแล้ว...
เวลา...ผ่านไปเร็วนะคะ...คุณแม่ยังสาวอยู่แล้ว
มาดูความซับซ้อนของชีวิต...คุณแม่คนเก่งค่ะ...
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี..ใช่มั้ยคะ
วันนี้จะกลับไปบอกสาวๆ ที่บ้านว่า พี่วั้นเป็นหนุ่มแล้ว...
เวลา...ผ่านไปเร็วนะคะ...คุณแม่ยังสาวอยู่แล้ว
คุณเมตตา เล่นอะไรคะ คุณเมตตา 55555
ขอบคุณคุณ ใบบุญ ค่ะ พี่วั้นเป็นลูกแม่โดมรุ่นล่าสุดค่ะ สังกัดสถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร เรียนวิศวะค่ะ เห็นว่าท่าทางลูกก็จะเป็นที่รักของเพื่อนๆเพราะความมีน้ำใจของเขาแล้วชื่นใจกว่าความเก่งของเขาค่ะ
ขอบคุณพี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช แทนน้องวั้นด้วยนะคะ ดีใจที่ได้เจอตัวจริง สวยสดชื่นเสมอเหมือนในรูปเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าลูกสาวโตๆกันแล้วด้วย
ขอบคุณพี่ Handy ที่คิดถึงมากๆค่ะ อยากบอกพี่ด้วยว่า เดี๋ยวนี้ทุกครั้งที่ถ่ายรูปเมฆ รูปท้องฟ้าก็คิดถึงพี่เสมอด้วยนะคะ รวมทั้งภาพที่เอามาฝากนี้ด้วย
คิดถึงคุณอร Bright Lily จังเลยค่ะ แอบไปอ่านบันทึกมาบ้างแล้ว ดีใจที่ได้อ่านอีกนะคะ อย่าห่างหายไปนาน แควน แควน..คิดถึงค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำนิยมนะคะ ชื่นใจและขอบคุณที่ลูกเป็นคนน่ารักค่ะ ดีใจที่ได้สร้างคนดีๆไว้ให้สังคม หวังแต่ว่าเขาจะมีความสุขกับชีวิตและการเป็นคนดีตลอดไปน่ะค่ะ