สิทธิอันพึงมี..ท่านละเลยไปเอง

เมื่อไปปฏิบัติราชการนอกสถานที่  กลับมาแล้ว  ก็ต้องเขียนรายงานแจ้งให้ได้รับทราบ 

ทั้งเรื่องการสัมมนา และ จะทำอะไรต่อไป 

แต่สำหรับไปสัมมนาที่หาดใหญ่  ต้องกล่าวถึงเรื่องเดิมๆๆสักเล็กน้อย  เพราะ 3 ปีกว่า...บางท่านอาจจะลืมกันไปหมด

*****

คัดมาจากการเขียนรายงานว่า.....เมื่อ สี่ปีที่แล้ว  โรงเรียนของเราเข้าสู่การเป็นกลุ่มตัวอย่าง ในวิจัยของ สพฐ. เรื่อง KM 

ครูอ้อยเป็นหนึ่งในกรรมการ KM ของโรงเรียน  ท่านผอ.ท่านนี้ล่ะ  ปลดครูอ้อยกลางอากาศ...

ครูอ้อยจึง  เขียนบันทึก...ในโกทูโน  อย่างเป็นล่ำเป็นสัน...จนได้รับรางวัล และเป็นวิทยากรรับเชิญไปให้ความรู้เรื่องการเขียนบันทึกบ่อยๆๆครั้ง.....

KM ในโรงเรียน ก็ดำเนินต่อไปด้วยกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ..หลายๆท่าน 

จนถึงปลายทาง  ได้นำเสนอในงานมหกรรมการจัดการความรู้ภูมิภาค  เมื่อเร็วๆๆนี้ที่ผ่านมา

*****

ผู้ทรงคุณวุฒิ  เขียนบันทึกลงในบล็อกได้สักระยะหนึ่ง.....และหนึ่งในนั้น  เลิกเขียนด้วยไม่ชอบการเขียน หรืออย่างไรไม่ทราบได้.....

จนกระทั่ง เลยมาจนถึง  ครูอ้อยได้รับเชิญเป็นวิทยากร  ที่หาดใหญ่นี่ล่ะค่ะ...

ดังนั้น  ครูอ้อยจึงเขียนรายงานว่า.....คณะครูทุกท่านในโรงเรียนแห่งนี้  มีโอกาสที่จะได้รับเกียรติรับเชิญเป็นวิทยากร  เท่าๆๆกับ ครูอ้อย....แต่ท่าน ละเลยโอกาสนี้ไปเอง.....แบบช่วยไม่ได้...

ท่านจะมีความรู้สึก แบบ องุ่นเปรี้ยว มะนาวหวาน ก็เป็นสิทธิของท่าน.....

แต่ องุ่นของครูอ้อยหวานเจี๊ยบเสมอ.....ฮา.....

เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า.....ข้าวเปลือก  ย่อมขยายพันธ์ได้  ในที่ที่เหมาะสม.....

ที่นี่  ไม่โต  แต่อาจจะไปงอกงามที่อื่นได้ฉันใด....

ความเพียรพยายามของคนสู้   มีความสำเร็จได้...ฉันนั้น

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

โอกาส ยาวไกลของท่าน ไขว่คว้ามาให้ได้ บวกเพิ่มด้วยความใส่ใจ มานะ บากบั่น ฝันของท่านก็เป็นจริง