แสวงหาโอกาสที่จะทำดี และทำดีเท่าทีโอกาสจะอำนวย

แสวงหาความรู้ และความสงบ ลดความต้องการของเราให้เหลืออยู่เฉพาะเท่าที่จำเป็นจริงๆ

         วัตถุมีอยู่อย่างจำกัด เมื่อมีคนต้องการมากก็ต้องแก่งแย่งกัน ต่างคนต่างก็รู้ว่าไม่พอ ส่วนความสงบสุขภายในมีอยู่อย่างไม่จำกัด ทำให้เกิดขึ้นได้ในตน จึงไม่ต้องไปยื้อแย่งกับผู้ใด การที่คนๆหนึ่งมีความสุขสงบสุขมากก็ไม่ได้ขัดขวางความสงบสุขของผู้อื่น ตรงกันข้ามกลับเปิดช่งทางให้คนอื่นมีความสุขมากขึ้นด้วย เรื่องนี้ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน การเอาชนะตนเองได้เป็นวิถีทางหนึ่งที่ทำให้เขามีความสุข ที่ใดมีมิตร ที่นั้นก็ต้องมีศัตรู โลกนี้มีทั้งพระและมารอยู่เสมอ การชนะมารไม่ได้หมายความว่ามารหมดไป แต่หมายความว่ามารทำให้หวั่นไหว เดือดร้อนไม่ได้ รู้เท่าทันมาร เล่ห์กลมารนาของมาร จนมารล่อลวงไม่ได้อีกต่อไป ไม่มีมารผจญบ้าง บารมีก็ไม่มีแก่กล้า

         บ้านเมืองจะเจริญหรือเสื่อมโทรมอย่างไร อยู่ที่คุณภาพของคนในบ้านเมือง ถ้าพลเมืองมีคุณภาพดี บ้านเมืองก็เจริญรุ่งเรืองได้อย่างรวดเร็ว ถ้าตรงกันข้ามก็เสื่อมโทรมอย่างรวดเร็วยืดเยื้อ ทำเหตุแล้วหวังผล แต่อย่าไปเร่งผล คือจะให้ผลเมื่อไรก็ช่างเถิอ ถ้าหวังผลก็จะหมั่นทำเหตุ แต่อย่าไปเร่งผล เพราะผลย่มเกิดขึ้นเอง เมื่อถึงกาลอันควร

[เดชา]

คนจะรุ่งเรืองในทางใดทางหนึ่งจะต้องมีพร้อมทั้งสามอย่าง ปัญญา อุปนิสัย และความเพียร