เล่าสู่กันฟัง1 ตอน เมื่อมารเปิดเซเว่น...จะไปใช้บริการไหม?!?
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ชวนให้นึกโยงไปถึง"มารไม่มาบารมีไม่เกิด"
วันๆมีแต่ละคนคงมีเรื่องที่เข้ามากวนใจสารพัด
สำหรับตัวเองแล้วรู้สึกว่ายิ่งตอนที่คิดจะทำดีนี่ล่ะ มีเรื่องบ่อยที่สุด(โดยเฉพาะการปฏิบัติภาวนา)
จิตเกิดแบบ ไม่ใช่แค่ดูไม่ทันนะ แต่ไม่ได้สติเลย เจอมารฟาดเข้าให้โป๊ก
แทนคำตอบรับในเซเว่นที่ว่า "ยินดีต้อนรับค่ะ....." อะไรทำนองนั้น
ต้อนรับลูกค้าแบบ เลือดสาด... เดือดในใจปุดๆ ออกมาต้องแวะเข้าร้านขายยา
ก่อนจะบริโภค ลืมอ่านข้างฉลาก "เขย่าก่อนดื่ม" ตัวยานอนก้นส่วนผสมไม่เข้ากัน
เลยเกิดอาการยิ่งกว่าเดิม.... เฮ้อ
(ยา เท่ากับ สติ ค่ะ ส่วนยานอนก้น หมายความว่า รับรู้คำว่าสติจากหลวงพ่อ
แต่ไม่ยอมรับฟังเข้ามาในความเข้าใจ เลยมีอาการแบบคนกินยาผิด เช่นนี้เอง)
ทั้งหมด จากความตั้งใจที่จะเขียนบล็อกเรื่อยๆ จึงหายช่วงไปเช่นนี้ (T_T)
แต่ว่า...ถ้าดูให้ดี เรื่องรอบๆตัว เมื่อเราสงบขึ้น เราก็รับรู้ไวขึ้น
ในใจเราไม่ทันสังเกตุ เราก็ไปโทษว่า ทำไมตั้งใจจะทำให้ดี แต่กลับมีเรื่องมากขึ้น
แต่พอเย็นลงได้ เรื่องรอบๆตัวก็ดูเหมือนไม่มีอะไร
แวดล้อมเหมือน(คล้ายๆ)เดิม แต่ใจเราเท่านั้นล่ะที่เปลี่ยนไป
ปล. จากจุดเริ่มต้นไม่แน่ใจ ว่าเดินมาได้กี่ก้าวแล้วนี่
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
ชีวิตที่ชอกช้ำ ผิดหวังอยู่เสมอ ถ้ารู้จักมองให้ดีจะเป็นประโยชน์แก่ชีวิตในปั้นปลายมาก ควรมองชีวิตหลายด้านหลายมุม เมื่อมุมหนึ่งปิดลง อาจมีมุมหนึ่งที่เปิดอยู่ และอาจเป็นทางชีวิตทีแท้จริงก็ได้ ไม่ควรเสียกำลังใจในหนทางของชีวิต วันนี้จะกลายเป็นอดีตของวันพรุ่งนี้ และวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นอดีตของมะรืนนี้ จงทำวันนี้ให้ดีเถิด แล้วพรุ่งนี้จะดีเอง
โชคดีนะครับ
เมื่อเรายอมถอยออกมาก (แต่ไม่ได้หนีออกไปเลยนะครับ ^_^) มันก็ได้เห็นอะไรมากขึ้นนะครับ เห็นว่า ไอ้ที่แย่งตะลุมบอนซื้อของราคาถูกกันเนี่ย เหนื่อยเนอะ (ที่ญี่ปุ่น มีประจำ)
ถอยออกมาจาก ภาวะ กระเพื่อมจนแทบจะกระฉอก จิตได้นิ่งๆ ชิวๆ เห็นอะไรกว้างๆ
ความคิดดีๆ (ที่ไม่ต้องไปกินอะไรให้มาก) มันก็เกิด
เห็นด้วยครับกับคำว่า ตัวเราเองแหละที่เปลี่ยน รอบๆ ตัวเรามันก็เดินตามโปรแกรมที่คุ้นเคยของมันเองมาตั้งนานนมแล้ว เราหลุดไปจิตเกิดตามเรื่องต่างๆบ้าง มันก็เป็นสนามซ้อมให้เราได้ฝึกใจเราครับ
โชคดีครับ และขอบคุณที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
- เข้าใจคิด เข้าใจเขียนดีจังเลยค่ะ
- ขอบคุณที่แบ่งปัน
