"อายุบวร" ศรีลังกา ตอนที่ 10 - กลับสู่มาตุภูมิ
วันที่ 15 เมษายน 2549 โรงแรมปลุกตีสาม เมื่อลงมาที่ Lobby ได้ดื่มกาแฟในห้องอาหารระหว่างรอให้ขนกระเป๋าขึ้นรถ รถบัสออกจากโรงแรมตอนตีสี่ มุ่งสู่สนามบิน มีการแจกอาหารกล่องที่ทางโรงแรมจัดให้ ซึ่งมีแอปเปิ้ล ส้ม น้ำผลไม้ เค็กผลไม้ ให้คนละกล่อง ถึงสนามบินก็ต่างเข็นกระเป๋าของตัวเองเข้าไป ไปรอเช็คอินสายการบิน เครื่องออกจริงๆ 8.00 น. ใช้เวลาบิน 3 ชั่วโมงเหมือนเดิม ถึงกรุงเทพเวลา 11.00 น. (เวลาศรีลังกา) ซึ่งก็คือเวลาเที่ยงของไทย
ก่อนที่เครื่องจะลงดอนเมือง กัปตันแจ้งให้ทราบว่าขณะนี้มีพายุฝน จึงต้องบินวนรอสักพัก (ซึ่งจะรู้สึกว่าเครื่องตกหลุมอากาศตลอดเวลา) หลังจากนั้นได้แจ้งอีกว่าจำเป็นต้องใช้สนามบิน "ทางเลือก" แทน ตอนฟังก็ยังงงๆ ว่าหมายถึงอะไร แต่ในที่สุดก็ได้ทราบว่าจำเป็นต้องไปลงที่สัตหีบ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เข้ามาใช้สนามบินอู่ตะเภา หลังจากเครื่องแตะรันเวย์ได้โดยปลอดภัย หลายคนต่างก็ถอนหายใจโล่งอก เพราะอย่างน้อยก็รู้สึกดีกว่าที่ต้องบินวนอยู่เหนือดอนเมืองเป็นเวลานานๆ
เครื่องจอดรออยู่ที่สนามบินอู่ตะเภาชั่วโมงกว่า จึงได้รับแจ้งว่าขณะนี้สภาพอากาศที่ดอนเมืองดีขึ้นแล้ว กัปตันจึงพาเครื่องออกจากสัตหีบมุ่งสู่กรุงเทพ ใช้เวลประมาณครึ่งชั่วโมง วันนั้นกว่าจะได้ออกจากเครื่องบินก็เกือบบ่ายสามโมงกว่า ออกมาแล้วยังพบว่ากระเป๋าที่ลงเครื่องหายไป 1 ใบ เป็นของลูกชายคนโต ทางสนามบินบอกว่าไม่สามารถรับผิดชอบได้ เนื่องจากเช็คมาเป็นกรุ๊ป แล้วก็ไม่รู้ว่าใบที่หายไปนั้นตรงกับหมายเลขอะไร (ใน Tag) เพราะตอนนั้นต้นขั้วของ Tag ม้วนรวมกันเป็นก้อน
คุณดนุชช่วยประสานกับเจ้าหน้าที่สนามบินให้คลี่ Tag ทีละใบ ลงบนกระดาษ A4 แล้ว Xerox ทั้งหมดมาเก็บไว้ พร้อมกับรับอาสาว่าจะลองตรวจสอบหมายเลขกับกระเป๋าของทุกคนที่ร่วมเดินทางมาในคณะ วันนั้นกว่าจะออกจากสนามบินก็เลยสี่โมงเย็น ได้ทราบในภายหลังว่ากระเป๋าที่หายไปนั้น ที่จริงแล้วยังอยู่ที่ศรีลังกา สาเหตุก็คือไม่ได้ติด Tag ตอนจะลำเลียงเข้าเครื่องจึงถูกยกแยกออกมา สนามบินได้ประสานกับทางศรีลังกา และแจ้งว่าน่าจะมาถึงดอนเมืองวันรุ่งขึ้น นับเป็นประสบการณ์กระเป๋าหายครั้งแรกในชีวิตการเดินทางด้วยเครื่องบินอีกเช่นกัน ต้องขอบคุณคุณดนุชที่ช่วยประสานเรื่องต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
การเดินทางครั้งนี้ถือว่าเหนื่อยพอสมควร แต่ก็มีความสุข และได้ความปิติอิ่มเอมใจมาพอสมควร ได้ความรู้มากมายในเรื่องประวัติศาสตร์พุทธศาสนาจากอาจารย์ดนัย ได้รู้จักเพื่อนใหม่อีกหลายคนที่มีความสนใจคล้ายๆ กัน และที่สำคัญก็คือเป็นช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มที่ผมได้ใกล้ชิดกับลูก ภรรยา และคุณแม่ของผมที่ร่วมเดินทางไปด้วย
สุดท้ายนี้คงต้องขอขอบคุณอาจารย์ดนัยที่ได้เรียบเรียงเอกสารประกอบการทัศนศึกษา ซึ่งถือว่าเป็นแหล่งข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อผมอย่างมากในการบันทึกการเดินทางครั้งนี้ ข้อมูลบางส่วนผมก็ได้มาจากหนังสือ "อายุบวร ศรีลังกา" ที่เขียนขึ้นโดยคุณไพรัตน์ สูงกิจบูลย์ ผมขอขอบคุณไว้ณ ที่นี้ ขอขอบคุณ รศ. จุฑาทิพย์ อุมะวิชนี ที่ได้เป็นผู้นำคณะและนำการทำบุญถวายพระพุทธรูป (ที่งดงามมาก) พร้อมถวายสังฆทาน ที่ทำให้พวกเราอิ่มบุญไปตามๆ กัน
ท้ายสุดขอขอบคุณผู้ร่วมเดินทางทุกคนที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้เป็นสิ่งดีๆ ที่จะตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผมตราบนานเท่านาน และหวังว่าคงจะได้มีโอกาสได้ร่วมเดินทางกันอีกในอนาคต . . . ขอความสุข สวัสดี จงมีแด่ท่านที่ติดตามอ่านด้วยเช่นกันครับ . . . อายุบวรครับ
ความเห็น (4)
วัลลภ พรเรืองวงศ์
- ขอขอบคุณอาจารย์ประพนธ์...
- ขออนุโมทนา และขอความสุข สวัสดี โปรดมีแด่อาจารย์ คณะทัวร์ ท่านผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง และท่านผู้อ่านทุกท่าน
- อายุบวร สาธุ สาธุ สาธุ
ขอบคุณท่านอาจารย์วัลลภมากครับที่ติดตามอ่านอย่างใกล้ชิด ...ด้วยจิตที่เป็นกุศลของอาจารย์ พวกเราทุกคนขออนุโมทนา และขอให้อาจารย์มีความสุข สวัสดีเช่นกันครับ
ขอบคุณอาจารย์มากครับ นอกจากกุศลที่ได้รับจากการได้ไปสู่สถานที่ดีๆ พร้อมความอบอุ่นกับสมาชิกในครอบครัวและหมู่กัลยาณมิตรแล้ว "อายุบวร" ศรีลังกา 10 ตอน ของอาจารย์คือสื่อเผยแผ่กุศลมายังพวกเราชาว gotoknow ได้อย่างเยี่ยมยอด คุ้มค่าจริงๆกับการเดินทาง Trip นี้ของอาจารย์ ก็ขอให้ความอิ่มใจ พอใจที่ได้ทำสิ่ง "ถูกต้อง" จงอยู่เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจให้อาจารย์ได้มีพลังเพื่อ "ทำหน้าที่" อันเป็นที่รัก ยิ่งๆขึ้นไป .. ขออนุโมทนา และ อายุบวร ครับ.