มรณานุสสติ
วันนี้ ผมต้องขับรถไปกรุงเทพ
นอนไม่หลับ ตื่นมาตั้งแต่ตี 3
อยากบอกรักกับทุกคนบนโลกใบนี้ ทั้งที่ผมรู้จัก และไม่รู้จัก
อยากกอดคนที่ไม่ชอบผม ไว้แน่นๆ แล้วกระซิบข้างหูเขาเบาๆ ว่าผมขอโทษ ทั้งที่บางทีผมก็ไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้หลายๆ คนไม่พึงพอใจ ซึ่งบางครั้งอาจทำโดยขาตเจตนา ทำไปโดยไม่รู้ตัว (ว่าแต่เขาจะยอมรึป่าวนะ มีแต่สาวๆ)
จริงๆ แล้วผมเพิ่งรู้จักตัวเองดีได้ไม่ถึงเดือน
ถ้าวัดกันทางโลกแล้ว ผมเป็นคนที่เรียกว่า
"น่าเอาไปเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์"
ผมเริ่มเข้าใจคนที่ผมคิดว่าไม่ดีในองค์กรขึ้นเยอะ ตามประสา "ผีย่อมเห็นผีด้วยกัน" (แต่ผมไม่ใช่เกย์นะครับ ^^)
อยากกราบขอบคุณครูบาอาจารย์ทุกท่าน ทั้งทางโลก และทางธรรม รวมทั้งขอกราบอโหสิกรรมด้วยครับ
จริงๆ แล้วคนเราตายทุกขณะ จิตเกิดดับเร็วมากๆ และ cell ร่างกายก็ตายแล้วเกิดใหม่ตลอด
จะเป็นอะไรไป ถ้าผมจะต้องเกิดใหม่อีกหน (ถ้าผู้ร่วมเดินทาง บังเอิญแวะมาอ่าน คงไม่ยอมไปกับผมแน่ แต่ขอบอกว่า ผมจะตั้งใจขับรถอย่างเต็มที่ ไม่ประมาท ง่วงก็พักครับ)
รักคน(และไม่ใช่คน)อ่าน รักคุณซวง Phornphon อ.สาโรจน์
รักครอบครัว และรักทุกคนนะครับ
ความเห็น (10)
เดินทางด้วยความปลอดภัยนะคะ..
อยากบอกรักคนทั้งโลกเช่นกันค่ะ
เป็นข้อคิดที่ยอดที่สุดของเช้านี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ แต่ยังยังไม่กล้าบอกรักคุณอ้วนนะครับ
เดี๋ยวภรรยามาอ่านแล้วเข้าใจผิด
ขอบคุณจริงๆ ครับ
เดินทางปลอดภัยนะคะ
แหม...พี่สามารถ
บอกรักกัน On Air แบบนี้
เขินจังเยย 
....
ถ้าง่วงๆ ก็ตั้งสติ แล้วก็นึกถึงคนที่เรารัก และรักเราเยอะๆ นะครับ เผื่อจะช่วยได้
เอาใจช่วยนะครับ
ผมเชื่อว่าพี่คงไม่พลาดง่ายๆ หรอกครับ
ขอบคุณ คุณแก้ว และน้องซวง
ขอบคุณจริงๆ
ไม่นึกว่ามิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ จะเกิดบนโลกเสมือนแห่งนี้ได้
จะรอดกลับมาให้ได้ เพื่อมา post ขอบคุณอีกครั้งครับ
กลับมาแล้วครับ ปลอดภัยในส่วนที่สมควรปลอดภัยครับ
บาดเจ็บในส่วนที่ไม่ควรบาดเจ็บครับ เผลอไปหน่อย ^^
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับ
ไม่รู้เป็นไง...นะ อ่านแล้วมันอิน..
"อยากบอกรักกับทุกคนบนโลกใบนี้ ทั้งที่ผมรู้จัก และไม่รู้จัก.... อยากกอดคนที่ไม่ชอบผม ไว้แน่นๆ แล้วกระซิบข้างหูเขาเบาๆ ว่าผมขอโทษ ..."
ซึ้งจนน้ำตาคลอ (เผลอใจ ขาดสติไปชั่ววูบ..)
ตื่นตันใจไปกับคุณ...ที่รู้จักตัวเองและเข้าใจคนรอบข้างคุณ..
นี่แหละอานุภาพแห่งความรักที่บริสุทธิ์
สวัสดี..อีกครั้ง..
^_^
ขอบคุณที่ชอบนะครับคุณครู
แวะมาอ่านของที่ตัวเองเขียนอีกรอบ ยังซึ้งเองเลยครับ ^_^
- ก้าวแห่งการมองเห็น และรักสรรพสิ่งทั้งโลกเป็นก้าวที่งดงามจริง ๆ ค่ะ
รู้สึก "ดีใจ" นะครับ เวลามีคนเข้ามาเยี่ยม
ขอบคุณมากนะครับ คุณ Sila Phu-Chaya
สิ่งที่ผม"รู้" นั้น มักจะรู้ได้ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายน่ะครับ
ครูบาอาจารย์หลายๆ ท่านจึงให้เราหมั่นเจริญ มรณสติ ให้บ่อยที่สุดครับ
โดยเฉพาะถ้าเจริญได้ทุกลมหายใจ ออก-หยุด-เข้า ก็น่าจะยิ่งดีครับ