หาเหตุ


เข้าถ้ำเสือ เลยโดนเสือกัดเข้าให้ครับ

โอ้ความคิด จิตมนุษย์ แสนสุดอยาก

มั่วมักมาก หมกมุ่นมัว ตัวตัณหา

แม้นรู้เหตุ ก่อเกิดทุกข์ รู้ทุกครา

ยังไขว่คว้า หาเรื่องทุกข์ มาใส่ตน

ตัดตัณหา เพียงแต่ ด้วยการคิด

ดัดจริต ดัดสันดาน ไม่ได้ผล

คงต้องปล่อย ให้จิต เตือนจิตตน

เข้าไปค้น ขุดคุ้ยแคะ หาที่คัน

เขียนมานี่ อวดรู้ดี เหตุแห่งทุกข์

ยังสนุก หลงเพลิดเพลิน ในสังสาร

ไม่สำเหนียก เหตุแห่งทุกข์ จากวันวาน

จิตซมซาน จิตมัวซัว จิตโรยแรง

จิตไขว่คว้า หลงกามา หลงติดสุข

หลงติดทุกข์ หลงติดดี หลงแสวง

หลงลาภยศ หลงทำงาน จนหมดแรง

จิตกวัดแกว่ง หมดแรงกล้า ล้าเต็มทน

 วานมิตรแท้ ผู้แน่วแน่ ช่วยแก้จิต

ให้มีแรง อีกสักนิด ช่วยปิดแผล

ช่วยทายา ปิดสำลี  l'll be there

กูไม่แน่ ในวันนี้ ช่วยทีมึง

 

รักเพื่อน พี่ น้อง ทุกคน เคารพครูบาอาจารย์ทุกท่าน นะครับ

ขัดหู ขัดใจ ไร้มรรยาทไปบ้าง ก็ขออภัยนะครับ

 

 

คำสำคัญ (Tags): #หาเหตุ
หมายเลขบันทึก: 261284เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2009 08:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

P

  • สวัสดีค่ะคุณสามารถ a เอื้อมเก็บ
  • มาอ่านกลอน
  • สื่อความชัดดีจังเลย
  • ได้แง่คิดดีค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ Krutoi สำหรับกำลังใจนะครับ

เสมือนได้น้ำหล่อเลี้ยงในยามใจแห้งผากครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ

ท่านอื่น ใครบังเอิญผ่านมาทางนี้

ถ้ามีน้ำพอเหลือ ช่วยแบ่งมาเติมให้หัวใจผมบ้างนะครับ

อยากช่วยพี่นะครับ

แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร

ตัวเองตอนนี้ก็ยังเอาตัวไม่รอดเหมือนกันครับ

พระอาจารย์ท่านว่า ให้ช่วยตัวเองก่อน แล้วจึงช่วยผู้อื่น

เลยทำได้เพียงให้กำลังใจนะครับ

สู้ต่อไปครับ

.....

ท่อนสุดท้าย เห็นพี่พูดว่า "กูไม่แน่"

นึกไปถึงบรรยายธรรมตอนนึงของหลวงพ่อปราโมทย์

ท่านก็เทศน์ถึง Know How ในการสู้กับกิเลสทำนองว่า

"ให้ยอมแพ้มันเสียบ้าง อย่าคิดว่ากูแน่นักเลย 

ต้องหัดหลอกกิเลสเสียบ้าง อย่าไปสู้กับมัน ดูมันอย่างเดียว อย่าไปชกกับมัน ให้มันเต้นฟุตเวิร์คไปเรื่อยๆ  เดี๋ยวมันก็หมดแรงไปเอง"

(ถ้าผิดพลาดประการใด ผมขอน้อมรับผิดชอบแต่ผู้เดียว)

......

ผมเองตอนนี้ก็หลงความสุขแบบโลกๆ อยู่ครับ มันไม่ค่อยกลัวทุกข์  ยังเพลิดเพลินกับการปรุงแต่ง ฟุ้งซ่าน เลยทำให้ไม่ห้าวหาญที่จะปฏิบัติ

คงเข้าทำนอง

ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา

ไม่เห็นทุกข์หนักๆ ต่อหน้า ก็ไม่ปฏิบัติ

ก็ว่ากันไปตามประสาปุถุชนคนหนาหนักครับ

ขอบคุณน้องซวงมากๆ

แค่นี้ก็หล่อเลี้ยงให้พี่ก้าวเดินต่อไปได้แล้ว

สงสัยได้เวลาจะต้องออกจากถ้ำเสือชั่วคราว ไม่ได้ลูกเสือซะที

มีแต่แผลเหวอะหวะเต็มตัว ^^

อิอิ

ไปเข้าถ้ำอะไรจึงมีแผลเหวอะหวะ

พอดี ๆ

ช่างจะบรรยายนะ

หวัดดีอาจารย์

หวัดดีพี่แต๋ง ที่แวะมาเยี่ยม รักพี่แต๋งมากกกกกกก ครับ

เขียนคำว่ารัก ปีติเกิดเลยนะเนี่ย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท