บันทึก ถึง 3 หนุ่มน้อย
บันทึกถึง สามหนุ่ม
ในขณะที่ ม๊ะ เขียนบันทึกนี้ อยู่ ลูกม๊ะ กำลังนอนหลับอย่าง มีความสุขนะ สองคนนอนห้องเดียวกัน อีกคน ตัวเล็กของม๊ะ นอนกับยาย หลับไปแล้วอย่างมีความสุขทั้ง 3 คน
5 วันแล้วนะ ที่ม๊ะ ต้องไปอยู่เวร ทำให้ ลูก3คนอยู่บ้าน กับป๊ะ
4 คนพ่อลูก ทำอะไรกันบ้าง ในระยะ 5 วัน มีหรือ ม๊ะ ไม่รู้ ก็เรา คุยกันตลอด วันละหลายๆ ครั้ง แม้ตัวเราจะไกล แต่เราก็เห็นกันตลอดในความคิดถึง
น้องภู ซึ่งมักจะเขินเสมอ เวลาที่ถูกม๊ะ หอมแก้ม ทางโทรศัพท์ ในตอนแรกๆ ที่คุยกัน แต่หลังๆ มักจะให้ ม๊ะ หอมแก้มทุกครั้งก่อนวางสาย
น้องบี มีคำถามเสมอว่า ม๊ะอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ กลับบ้านวันไหน ซื้ออะไรมาฝากน้องบีบ้าง สุดท้ายจะลงท้ายด้วยให้ม๊ะซื้อของกินอะไรก็ได้ มาฝากน้องบีด้วยนะ
น้องบีไม่เขินที่จะให้ม๊ะ หอมแก้ม ทางโทรศัพท์ เพราะเราหอมกันบ่อย มีการถามว่า ม๊ะจะหอมแก้มข้างไหนล่ะ ม๊ะบอกขอหอม 2 ข้าง น้องบีบอกว่า ไม่อนุญาต อีกข้างค่อยกลับมาหอมที่บ้านก็แล้วกัน
ส่วนบัง เอ คนนี้เริ่มเป็นหนุ่มน้อยแล้ว เริ่มจะขี้อาย ไม่ค่อยให้ กอดให้ หอมแล้ว ต้องเอาทีเผลอ แต่จริงๆแล้ว อยากใกล้ชิดม๊ะมากๆ
ม๊ะชอบเวลาที่ลูก แทนชื่อเรียกตัวเองนะ อย่างน้องบี จะเรียกแทนตัวเองว่าน้องบี ทุกคำ น้องบี อย่างนั้น น้องบีอย่างนี้
น้องภู จะแทนตัวเองว่า ภู แต่กับม๊ะ ลูกแทนว่า น้องภูทุกคำ
ส่วนบังเอ จะแทนตัวเองกับม๊ะว่า ลูก ลูกอย่างนั้น ลูกอย่างนี้
ลูกรู้มั๊ยว่า ม๊ะกับป๊ะ รักลูกๆ มากนะ แม้ว่าเราจะไม่ได้ให้ลูก เรียนในโรงเรียน ดังๆ มีชื่อเสียงในเมืองหาดใหญ่ หรือไม่ได้ เรียนแม้ในโรงเรียนเอกชนประจำจังหวัดก็ตาม
แต่ไม่เป็นไรนะ ม๊ะคิดว่าลูกๆ ของม๊ะ จะมีความสุข กับชีวิตความเป็นอยู่ ที่เราต่างได้ช่วยกันเลือกแล้ว ว่ามันคงเหมาะกับครอบครัวเราแล้ว เราอย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่นนะลูก
ม๊ะรู้ว่าลูกมีความสุขในระดับหนึ่งนะ อย่างน้อย เราได้อยู่บ้านเดียวกัน พ่อ แม่ ลูก และยายของลูก ลูก 3 คนอยู่โรงเรียนใกล้บ้าน เดินไป -กลับเองได้ ได้อยู่ในสังคมที่มีความเป็นอยู่ ระดับเดียวกันกับเรา ไม่ต้องไปไขว่คว้า สิ่งที่อยู่ เกินความสามารถของเรา
ม๊ะได้มีโอกาสอ่านหนังสือ เล่มหนึ่ง มีน้องคนหนึ่งซื้อให้อ่าน
อ่านแล้ว รู้สึกดีนะ รู้สึกว่า ไม่มีความรักใดในโลกนี้ ที่จะยิ่งใหญ่ ไปกว่าความรักที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ นะ พ่อ แม่ ทำทุกอย่างได้ เพื่อลูก
ไม่ใช่สิ เพื่อความสุขของลูก ต่างหาก ถ้า เราทำแล้ว ลูกไม่มีความสุข แต่เรายังฝืนทำ ตามความต้องการของเรามันก็คง ไม่ถูกต้องนัก
ม๊ะ รู้ว่า เรามีเวลาให้ลูกน้อย วันหนึ่งเราเจอกันไม่กี่ชั่วโมง เพราะเราต้องทำงาน
แต่ม๊ะสัญญาว่า เราจะให้ เวลาที่เรามีอยู่ น้อยนิด ทำให้ลูกมีความสุข มากที่สุด
พูดกับลูกให้ มากที่สุด เล่นกับลูกให้มากที่สุด และรับฟังทุกเรื่อง ของลูกทุกคน ให้มากที่สุด
จึงไม่แปลก ที่เวลาม๊ะมาอยู่เวร เราจะมีเกมส่งต่อโทรศัทพ์ กันตลอด กว่าจะคุยกันครบ ทั้ง 4 คน ก็ปาไปหลายนาที แต่มันก็คุ้มนะ
ม๊ะเคยถามตัวเองหลายครั้งว่า สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราพอใจกับมันแล้วจริงหรือ เราไม่ต้องการไปมากกว่านี้ แล้วหรือ
คำตอบที่ได้รับ เสียงที่คอยกระซิบอยู่ตลอดเวลา มันบอกว่า ถ้าเราคิดว่า มันพอเพียงแล้ว ทุกอย่างมันก็เพียงพอแล้วล่ะ
สิ่งที่ ได้รับ สิ่งที่เป็นอยู่ มันคือสิ่งที่ดีที่สุดของเราแล้ว ม๊ะเชื่อมั่น อย่างนั้น จริงๆ
หลับฝันดีนะลูกรัก 3 คนของม๊ะ
11/5/52 24.23 น
ความเห็น (9)
สวัสดีค่ะ น่ารักจังค่ะ
สวัสดี ค่ะ พี่ pa_daeng
ดีใจที่พี่เข้าไปอ่านนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ปกติตัวเองจะชอบเขียนไดอารี่ค่ะ เขียนถึงทุกคนที่อยากสื่อสารด้วย วันที่เขียนคิดถึงลูกก็เลยลงในบันทึกซะเลย
เก็บไว้อ่านเวลาเราอยู่พร้อมหน้ากันค่ะ
ป้าแดงเรียนหนัก มั๊ยค่ะ ฟังชื่อก็วิกฤตแล้ว ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยความสุขนะคะ
มาเรียนหลักสูตรนี้ที่ มอ สิค่ะ ของเราก็มี ยินดีต้อนรับพี่ป้าแดงเสมอค่ะ
เอารูป อ่างน้ำ มอ มาฝากค่ะ
ขอชื่นชมในความรักของคุณแม่ที่มีต่อลูกๆค่ะ
เป็นความรู้สึกที่ดีๆของแม่ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นภาษาเขียน เมื่อลูกมีโอกาสอ่านจะทำให้รู้ถึงความรักของแม่ นับเป็นการสร้างและปลูกฝังความรู้สึกที่ดีๆให้แก่ลูกอีกวิธีหนึ่งของคุณแม่รุ่งฤดี
อ่านแล้วคิดถึงแม่จังเลย อยากกลับบ้านแล้ว นันก็แทนตัวเองเวลาพูดกับพ่อแม่ว่าลูกคะ เวลาพูดกับน้องๆจะแทนตัวเองว่าพี่ปุ้มทุกครั้งคะ
สวัสดี ค่ะน้องนัน
ก็เหมือนที่พี่บอกว่า คนที่เป็นพ่อ เป็นแม่ ทำอะไรเพื่อความสุขของลูกๆ ได้ทุกอย่าง แต่มันก็ต้องอยู่ในบริบทที่เราทำได้นะน้อง ทั้งๆ ที่บางครั้งเราอยากทำให้มากกว่านี้ แต่มันมีข้อจำกัด หลายอย่าง
เพราะบางทีเราต้องเลือก ให้ เรามีความสุขร่วมกันทั้งครอบครัวด้วย
พี่ยังแอบอิจฉาหลายๆ ครอบครัว ที่เขามีหลายๆ อย่างพร้อมเหมือนเช่นครอบครัวน้อง พี่ว่าที่เรามีเหมือนๆ กันก็คือเรื่องความรักครอบครัว นะ เพราะการกลับบ้าน ในความหมายของเราคือ การที่เรากลับไปหาความรัก ความอบอุ่น ที่มีให้เราตลอดชั่วชีวิตเรา
รักท่านให้มากๆ ดูแลท่านให้มากๆ ในขณะที่เรายังมีโอกาสนะน้อง
แม้เราไม่ได้กลับบ้านแต่ว่า เรากับท่านใช่จะอยู่ไกลกันไม่ใช่เหรอ อยู่ในความคิดถึงของเราตลอด
มีความสุขกับชีวิต มีความสุขกับการทำงาน ในทุกๆ วันค่ะน้องปุ้ม
ขอบคุณนะคะพี่ของน้อง
สวัสดีค่ะขอบคุณที่มาทักทายนะคะ
พาเด็กๆที่บ้านมาเยี่ยมนะ
สวัสดี ค่ะ คุณแดง ได้ หยุด 1 วันค่ะ วันนี้
พรุ่งนี้ เราไปทำงานอีก แผนก อายุรกรรม ที่มอ ค่อนข้างหนักค่ะ ช่วงนี้คนไข้เต็ม ระดับ4 ประมาณ 13-14 เตียงค่ะ
เด็กๆ โตแล้วนะคะ คุณแดงไม่ต้องเหนื่อยใจมาก
ขอบคุณที่คอยแวะมาเยี่ยมอย่างสมำเสมอค่ะ
ได้เปิดอ่านบันทึกนี้ อีกครั้ง ในวันที่เรารู้สึกว่า ทำอะไรหลุดๆ ไปกับลูก
ลูกคงเสียใจมากนะ น้องภูครับ ม๊ะขอโทษ ต่อไปม๊ะจะฟังลูกให้มากขึ้น นะลูก