สิ่งที่มนุษย์ทุกคนมีและไม่มีวันหมดไปได้ คือ “ความรัก”
แต่สิ่งที่มนุษย์มีความจำกัด คือ “ความอดทน”
ยิ่งรักมากก็ยิ่งต้องอดทนกับปัญหาต่างๆไว้.......เพื่อให้รักนั้นยั่งยืน
แต่ในทิศทางตรงกันข้าม...
เมื่อใดที่ไม่มี “ความรัก” “ความอดทน” ก็ไม่มี
สิ่งใดที่เคยอดทนได้....ก็เปลี่ยนแปลงไป
สิ่งใดที่เคยเห็นดีเห็นชอบ....กลับกลายเป็นขวางหูขวางตา
แต่ยังมีความจริงอีกอย่างหนึ่งที่คนเรามักมองข้ามกันไปบางครั้ง
ความรักของเราอาจจบลง.....ทั้งที่ความรุ้สึกรักยังมีอยู่เต็มหัวใจ
เพียงแต่การถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่ง “ความอดทน”
บอกให้เราต้องไป....ไปทั้งๆที่ยังรัก..รักมาก
( ภาพ : ดอกแก้วเจ้าจอม)
ค่ะใช่ แม้บางครั้ง ความรักจะไม่สมหวัง ก็ตาม
ปรารถนาให้คนที่มีรัก จงรักกันให้ตราบนานเท่านาน ค่ะ
( ภาพ : ดอกโคมไฟญี่ปุ่น )
....แวะมาเยี่ยมเด๊อ...คิดฮอดอยู่....หายไปไสล่ะ สาวประจวบฯ...
ไม่จำเป็น ต้องให้ ใครมารัก
เพราะรู้จัก ใจเรา เป็นไฉน
จะให้รัก ของเรา แก่เขาไป
รักทุกคน แต่ไม่ใฝ่...รักตอบแทน !!!
หวัดดียามค่ำครับ คุณลีลาวดี รักษาสุขภาพนะครับ
รักตัวเอง...ดูแลตัวเอง แล้วคนอื่น...ค่อยว่ากัน ทุกข์ก็เรา...สุขก็เรา...
ขอบคุณค่ะ ขอนำไว้สอนใจตัวเองด้วยคนนะคะ คุณครูแสนสวย