ตีกรอบชีวิต
ตอนที่ 4 ชีวิตที่ถูกตีกรอบ
" เด็กเอ๋ย เด็กน้อย ความรู้เจ้าด้อยเร่งการศึกษา เมื่อเติบใหญ่ เจ้าจะได้มีวิชา เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพ สำหรับตน "
ใคร ๆ ก็เคยได้ยินนะค่ะ บทนี้
เมื่อวัยเยาว์ เจ้าหอยขม ได้รับการศึกษาตามวัยที่เขาควรได้รับตามเกณฑ์ และตามใจมารดา ผู้มีพระคุณ เธอต้องตั้งใจเล่าเรียน เรียนมากขึ้นกว่าชาวบ้านเขา เพราะครอบครัวที่ต่ำต้อยในสายตาชาวบ้าน ชีวิตลูกสาวคนขับรถ ลูกจ้าง ในที่ทำงาน ช่างดูต่ำ ทั้งสายตา คำพูดที่ทิ่มแทงใจผู้มีพระคุณ เด็กน้อยไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าทำไม
เจ้าหอยขม ต้องการแค่การเล่นตามวัยเด็ก แต่ชีวิตนี้ขาดไปไหน เจ้าต้องตั้งใจเรียนที่โรงเรียน ที่บ้านเธอก็ไม่เว้น ต้องทำการบ้าน อ่านหนังสือ ทบทวนบทเรียน เพียงเพื่อชนะคำพูดของคนรอบข้าง เพื่อให้ผู้มีพระคุณได้เชิดหน้าชูตา พูดนิยมในสายตาชาวบ้าน ว่า "ลูกสาวลูกจ้าง เรียนดีกว่าลูกข้าราชการ" เท่านี้หรือ
เดินต่อไปในชีวิตที่ถูกตีกรอบ เมื่อไหร่เจ้าจะทำตามใจ หรือตามวัยของเจ้าได้ เด็กน้อย
ความเห็น (4)
หอยขมไม่ต้องคิดมากหรอกนะเมื่อทำให้ผู้มีพระคุณได้ชื่นใจได้แล้ว ...มันก็จะเป็นวันฉลองของเรา ...จะได้เล่นกันให้สุดเหวี่ยงไปเลยจ๊ะ...
ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้
แต่เลือกที่จะเป็นได้
ใช่หรือเปล่าค่ะ
แรงกดทางสังคมก็มีผลต่อการอบรมเลี้ยงดูบุตร...แม่เพียงต้องการให้ลูกโตขึ้นมาไม่ถูกกดทับอย่างท่าน...เลยตีกรอบให้ลูกด้วยความหวังดี...ว่าสิ่งที่พ่อแม่ทำในวันนี้ ลูกจะได้ไม่ถูกทับถมเช่นพ่อแม่...แต่พ่อแม่คงลืมว่าลูกยังเด็กต้องการเล่นบ้าง หัวเราะบ้าง ตามประสาที่ควรจะเป็นตามวัยเด็กน้อย...การตีกรอบที่แน่นเกินไปย่อมทำให้อึดอัดได้ทั้งผลดีและเสียค่ะ...เห็นใจทั้งพ่อแม่และหอยขมค่ะ...แรงกดทับทางสังคมที่มีผลต่อการอบรมเลี้ยงดูบุตรค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณ Vij
- นอนดึกจังเลยค่ะ
- ตอนนี้สังคมเปลี่ยนไป พ่อแม่ต้องการให้ลูกได้ ลูกเป็นในสิ่งที่พ่อแม่หวัง
- ไม่ใช่ความต้องการของเด็กโดยแท้จริง
- เราก็รู้ว่าพ่อแม่หวังดี
- ตอนนี้เพชรน้อยก็เป็นเช่นกัน บางครั้งต้องกลับมาสอนให้ลูกเป็นคนดี แทนการเป็นคนเก่ง ค่ะ