มีพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ท่านเป็นพระเทศน์ที่เก่งมาก
ทุกสัปดาห์ท่านจะต้องไปเทศน์ให้นักโทษฟังในเรือนจำ
ท่านก็จะเล่ากิจวัตรประจำวันให้นักโทษฟังตั้งแต่เช้าจนเข้านอน
ตื่นแต่เช้า ตี 3 ภาวนาทำสมาธิ สวดมนต์ พอสายๆมาก็กวาดลานวัด และกิจอื่นอีกมากมาย
ท่านได้ฉันอาหารเช้าเพียงมื้อเดียว และก็ปฏิบัติกิจของสงฆ์ กว่าจะได้เข้านอนก็ดึก
นักโทษคนหนึ่งได้ฟังดังนั้น.... ก็ด้วยความนึกสงสารพระอาจารย์
เลยลุกขึ้นกลางที่ประชุมและบอกท่านว่า ...ท่านลำบากแบบนี้..
นิมนต์ท่านเข้ามาอยู่กับพวกเราในนี้เถอะ ...จะได้สบาย....
ข้าวก็มีกิน ที่นอนก็มี ไม่ต้องลำบาก ....เป็นที่ฮากัน ...
พระอาจารย์ก็พูดว่า ......
...พวกท่านในที่นี้คงไม่มีใครอยากจะเข้ามาอยู่ ณ ที่นี่
แต่พระอาจารย์เลือกที่จะทำแบบนี้ เพราะอาจารย์มีความสุขที่จะปฏิบัติ
เม้นจะลำบาก.......... แต่เราก็ปฏิบัติด้วยความสุข..........
ขอบคุณธรรม จากพระที่ไม่เคยเห็นหน้า
ขอบคุณ ท่านเกษตร( อยู่ ) จังหวัด
ไม่ได้เจอกันซะนานนะคะ
อิอิ คงไม่อยากให้คนข้างกายไปเยี่ยมในนั่นนะค่ะ
ครูเอคงไม่เลือกอยากเข้าไป เพราะยังหวงอิสระภาพอยู่ค่ะ