จดหมายถึงแม่

แม่บอกว่า อยู่บ้านเราก็มีอยู่มีกิน จะไปทำไมบางกอกเขาบอกว่ามีแต่คนหลอกลวงไม่เหมือนคนบ้านเรา รู้จักกันมีอะไรก็แบ่งปันกัน มีข่า มาแลกตะใคร้ ลูกจะไปบองกอกไม่คิดถึงแม่บ้างหรือไง

สิ่งที่แม่บอกผมมาตั้งแต่ยังเล็กแม้ว่าแม่จะไม่เคยมากรุงเทพ แม่ไม่เคยรู้จักกรุงเทพ แต่ก่อนลูกที่โตๆก็จะมาหาเงินในกรุงเทพแล้วก็เล่าเรื่องราวว่าสิ่งที่ได้เจอ เล่าเหตุการณ์ต่างๆมากมายหลายหลาก แต่แม่ก็ได้แต่ได้ยินที่ลูกเล่าๆเท่านั้น แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่แม่ต้องการมากที่สุดกว่าสิ่งที่เราได้เจอได้พบ นั้นก็คือ ได้เจอหน้าลูกๆเฝ้ารอว่าเมื่อไรลูกๆจะกลับมาหาแม่

แม่คอยทุกค่ำเช้า แต่ก่อนการติดต่อนั้นแสนจะลำบากใหนแม่จะไม่สามารถที่จะเขียนจดหมายได้ต้องให้ลูกเขียนติดต่อกับลูกๆ

การเขียนจดหมายเป็นทางเดียวที่จะทำได้ในช่วงนั้น ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีไฟฟ้าใช้ เรามีแต่ตะเกียง และตะบอง(ที่ใช้ยางไม่เป็นเชื้อนำไฟให้ไฟติด) ไว้เป็นเครื่องส่องแสงนำทาง

เมื่อเขียนจดหมายติดต่อกับแม่ก็ต้องรอเวลาประมาณ 7 วันจดหมายก็มาถึง แม่ดีใจที่ได้รับจดหมายที่ลูกส่งมา เขียนจดหมายมาถึงแม่ เนื้อความจดหมายมีอยู่ว่า

ถึงแม่ที่รักและคิดถึงเสมอ

                สวัสดีแม่เป็นยังไงบ้างสบายดีหรือเปล่าลูกอยู่ทางนี้สบายดี ตอนนี้แม่ได้รับจดหมายแล้วลูกคิดว่าแม่คงดีใจซินะ ลูกก็คิดถึงแม่เหมือนกัน ลูกอยู่ทางนี้สบายดี ขออย่าให้แม่ได้เป็นห่วง ยังไง สงกรานต์ ถ้าลูกเก็บเงินได้ลูกจะกลับบ้านไปเยี่ยม จะกลับไปกลาบเท้าแม่ จะซื้อ ผ้า ซื้อเสื้อไป ฝาก

เนื้อความจดหมายที่เขียนนั้นบรรยายเรื่องราวต่างๆมากมายผ่านลายมืออันยุ่งที่ลูกเขียนมา สิ่งที่ทำให้แม่สุขใจ ก็คือรูปที่ส่งไปให้แม่นั้น แม่จะเก็บไว้ดูทุกคืนก่อนเข้านอน

เมื่อ ผมจากบ้านนามาสู่กรุง เทพ แล้ว ผมคิดถึง พ่อกับ แม่ ผู้ที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กๆ

ความรู้สึกนี้ขอให้ถึง พ่อ และ แม่

 

[add]

แวะมาอ่านจดหมายถึงแม่..เป็นกำลังใจให้นะคะ