ก่อนสายเกิน

ก่อนตะวันจะดับลาลับหล้า
ก่อนเมฆาสีเทาเศร้าหม่นหมอง
ก่อนราตรีคลี่ครอบขอบฟ้าทอง
ก่อนกิเลสครอบครองปองแผ่นดิน

ขอมนุษยธรรมนำสร่างโศก
ความวิโยคโหดร้ายวุ่นวายสิ้น
จิตสำนึกกลับคืนก่อนฝืนชิน
เกียรติกามกินพอเพียงเลี้ยงอัตตา

ชีวิตหนึ่งแสนสั้นน่าหวั่นหวาด
ไยเป็นทาสลาภยศหมดคุณค่า
เสียงสาปแช่งฝืนทนคนนินทา
เดรัจฉานดีกว่าสามานย์ชน....

                          ดอกไผ่