นครลำปาง
วันหยุดที่ผ่านมามีโอกาสไปแอ่วลำปางมา
ตอนนี้หน้าร้อนลำปางก็ร้อนมากเช่นกัน
ครั้งนี้ไปเพราะงานบวชคนคนหนึ่งที่เคยใช้คำว่า"แฟน"
ก็เข้าใจว่าเขาจะบวช
เขาต้อง"ละ" ทุกอย่าง
แม้แต่คุยกะเรา มองหน้าเรา
เดินผ่านไปผ่านมา
เหมือนกับว่าเราไม่อยู่ตรงนั้น
แต่ทำไมกะคนอื่น เพื่อนโรงเรียนเตรียมฯ ญาติพี่น้อง เพื่อนโรงเรียนมัธยมทั้งผู้ชายและผู้หญิง
เขาถึงคุยได้เล่นได้
โทรศัพท์ก็ยังคุยได้ กะคนอื่นมากมาย
แล้วเราอ่ะ
คนที่เขาเป็นคนพาไปเอง
ทำไมไม่สนใจเลย
ที่นั่นเราไม่รู้จักใครเลย อยู่คนเดียว นั่งคนเดียว คุยโทรศัพท์กะเพื่อนที่กรุงเทพฯ
กลางคืน นอนร้องไห้ทุกวัน ทุกวันจริงๆ
วันรับนาค วันบวช ทุกคนในงานใส่ชุดผ้าไหมไทยชาวเหนือ
แต่เราคนเดียวที่ใส่กางเกงยีน เสื้อยืด
มันเป็นอะไรที่เหงามาก เหงาแบบไม่อยากอยู่ลำปางแล้ว
อยากกลับตั้งแต่วันแรกที่เหยียบลำปาง
วันงานบวช รูปสักใบยังไม่ได้ถ่ายกะนาค กะคุณพระเลย
^^
ไปครั้งอื่นรู้สึกดีกว่าครั้งนี้
แต่ครั้งนี้รู้สึกแย่มากจริง
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เรียนรู้ในการไปลำปางครั้ง
ขอให้คุณพระตั้งใจเรียนรู้พระธรรมอย่างจริงจัง
ขออนุโมทนาบุญกะคุณพระด้วยน่ะค่ะ
ความเห็น (5)
เหนื่อย เหงา ก็กลับมาอยู่ กรุงเทพ
มีเพื่อนมากมาย
เหนื่อยนักก้อพักก่อนก้อได้
แล้วค่อยเดินต่อ
สวัสดีครับ
เมื่ออ่านแล้วก็เศร้าใจแทนจัง
เป็นผมก็คง รู้สึกว่าเดียวดายเหมือนกัน
ให้กำลังใจครับ
ขอบ่คุณครับ
ไม่เป็นไรนะ เพื่อนๆยังมีอีกตั้งเยอะเเหน่ะ
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส
เป็นกำลังใจให้เสมมอนะคะ
ลำปางเหงามาก
มาน่านดิ
อิอิ