เพื่อนสนิท...ก็คือ เพื่อนธรรมดาๆ คนหนึ่ง
ที่ดันสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆ ทั่วๆไป...
ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลายๆ
อย่าง
ที่คล้ายๆ กับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น...ถึงจะมาสนิทกันได้...
บางที
อาจไม่ใช่นิสัย...
บางที
อาจไม่ใช่หน้าตา...
บางที
อาจไม่ใช่ฐานะ...
บางที
อาจไม่ใช่ระดับความรู้...
แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่าง
ที่ต้องเป็นมันคนนี้เท่านั้นที่มี...
บางครั้ง...เราก็ไม่ไปที่ที่เราอยากไป...เพียงเพราะว่า
มันไม่ไปด้วย ...
บางครั้ง...นั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนาน
แต่แค่เห็นหน้ามัน...น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตาย
กลับทะลักออกมาได้จนหมด...
บางครั้ง...ถ้ามีเสียงหัวเราะของมันด้วย...เราจะหัวเราะได้ดังกว่านี้...
บางครั้ง...ร้อยคำปลอบใจของใครก็ไม่รู้...ยังอุ่นใจไม่เท่ามือมันที่แค่ตบเบาๆ
ที่หัวไหล่ บอกเป็นนัยๆ ว่า เราอยู่ ตรงนี้...
ชอบคำๆ
หนึ่งที่บอกว่า...เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน...แต่เราเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก...
เพราะเพื่อนมีความสำคัญมากๆ...มากจนบางคนแยกไม่ออก
เอาไปเปรียบเทียบกะแฟน
ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน...ทั้งๆ ที่มันคนละเรื่องกันเลย...
แต่เมื่อเวลาที่เราอยู่ในห้วงของความรัก...
เพื่อน...จะกลายเป็นส่วนเกินของโลกส่วนตัวเราทันที...
ไอ้เพื่อนสนิทเรา
มันคงจะชินแล้ว...
ที่เวลาเรามีรักทีไร
เราก็จะห่างๆ มันไปทุกที...
เวลาที่จะกลับมานึกถึงมันได้อีกที...ก็ตอนอกหักนู่นแหละ...
ก็เคยคิดเหมือนกันนะ...ถ้าเราเป็นมัน
จะรู้สึกยังไง...
คงจะประมาณว่า..."แม่ม...พอมีแฟนก็ลืมเพื่อน"...
"กะเพื่อนไม่เคยช่วยไรเลย
ทีกะแฟนแทบถวายหัว"...
"ต้องเลิกกะแฟนก่อนถึงจะจำเบอร์โทรเพื่อนได้ใช่ไหม"...
คิดๆ
ดูแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ...
เพราะเวลาที่กำลังมีความสุขในห้วงของความรัก...
ก็แทบไม่ได้จะไปเที่ยวไหนกับมันเลย...
นานๆ
ถึงจะได้คุยกันที...
แต่พอผิดหวัง
พอเจ็บตัวขึ้นมา...
นาทีนั้นอยากกดโทรศัพท์ไปหามันก่อน...
อยากให้มันรับโทรศัพท์ก่อน...
ซึ่งบางทีมันนอนไปแล้ว
เราก็จะไล่มันกลับไปนอน...
ไม่ต้องตื่นขึ้นมาฟังเรื่องราวใดๆ
ทั้งนั้น...
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
แค่มันรับโทรศัพท์ ก็พอแล้ว...
แบบนี้ละมั้งที่เค้าว่า...
'เพื่อน
คือคนที่สามารถนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ'...
'แต่ลุกจากกันไปได้เหมือนคุยกันไปนับล้านคำ'...
แต่แทนที่มันจะด่าเราว่า อกหักแล้วค่อยนึกถึงเพื่อน...
กลับกลายเป็นว่า..."รู้ไหมว่าเพื่อนดีใจแค่ไหน"...
"ที่เวลาเพื่อนเสียใจ"..."เราเป็นคนแรกที่นึกถึง"...
นี่แหละที่บอกว่า...'เพื่อน'...
'คือคนที่เมื่อเราสุข
เราไม่เห็นมันอยู่ในสายตา'...
'แต่เป็นคนไม่มีวันปล่อยให้เราล้มลง
ไม่ว่าเราจะไปเจ็บมาจากไหน...
เพื่อนสนิท...ก็คือ เพื่อนธรรมดาๆ คนหนึ่ง
ที่ดันสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆ ทั่วๆไป...
ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลายๆ
อย่าง
ที่คล้ายๆ กับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น...ถึงจะมาสนิทกันได้...
บางที
อาจไม่ใช่นิสัย...
บางที
อาจไม่ใช่หน้าตา...
บางที
อาจไม่ใช่ฐานะ...
บางที
อาจไม่ใช่ระดับความรู้...
แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่าง
ที่ต้องเป็นมันคนนี้เท่านั้นที่มี...
บางครั้ง...เราก็ไม่ไปที่ที่เราอยากไป...เพียงเพราะว่า
มันไม่ไปด้วย ...
บางครั้ง...นั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนาน
แต่แค่เห็นหน้ามัน...น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตาย
กลับทะลักออกมาได้จนหมด...
บางครั้ง...ถ้ามีเสียงหัวเราะของมันด้วย...เราจะหัวเราะได้ดังกว่านี้...
บางครั้ง...ร้อยคำปลอบใจของใครก็ไม่รู้...ยังอุ่นใจไม่เท่ามือมันที่แค่ตบเบาๆ
ที่หัวไหล่ บอกเป็นนัยๆ ว่า เราอยู่ ตรงนี้...
ชอบคำๆ
หนึ่งที่บอกว่า...เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน...แต่เราเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก...
เพราะเพื่อนมีความสำคัญมากๆ...มากจนบางคนแยกไม่ออก
เอาไปเปรียบเทียบกะแฟน
ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน...ทั้งๆ ที่มันคนละเรื่องกันเลย...
แต่เมื่อเวลาที่เราอยู่ในห้วงของความรัก...
เพื่อน...จะกลายเป็นส่วนเกินของโลกส่วนตัวเราทันที...
ไอ้เพื่อนสนิทเรา
มันคงจะชินแล้ว...
ที่เวลาเรามีรักทีไร
เราก็จะห่างๆ มันไปทุกที...
เวลาที่จะกลับมานึกถึงมันได้อีกที...ก็ตอนอกหักนู่นแหละ...
ก็เคยคิดเหมือนกันนะ...ถ้าเราเป็นมัน
จะรู้สึกยังไง...
คงจะประมาณว่า..."แม่ม...พอมีแฟนก็ลืมเพื่อน"...
"กะเพื่อนไม่เคยช่วยไรเลย
ทีกะแฟนแทบถวายหัว"...
"ต้องเลิกกะแฟนก่อนถึงจะจำเบอร์โทรเพื่อนได้ใช่ไหม"...
คิดๆ
ดูแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ...
เพราะเวลาที่กำลังมีความสุขในห้วงของความรัก...
ก็แทบไม่ได้จะไปเที่ยวไหนกับมันเลย...
นานๆ
ถึงจะได้คุยกันที...
แต่พอผิดหวัง
พอเจ็บตัวขึ้นมา...
นาทีนั้นอยากกดโทรศัพท์ไปหามันก่อน...
อยากให้มันรับโทรศัพท์ก่อน...
ซึ่งบางทีมันนอนไปแล้ว
เราก็จะไล่มันกลับไปนอน...
ไม่ต้องตื่นขึ้นมาฟังเรื่องราวใดๆ
ทั้งนั้น...
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
แค่มันรับโทรศัพท์ ก็พอแล้ว...
แบบนี้ละมั้งที่เค้าว่า...
'เพื่อน
คือคนที่สามารถนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ'...
'แต่ลุกจากกันไปได้เหมือนคุยกันไปนับล้านคำ'...
แต่แทนที่มันจะด่าเราว่า อกหักแล้วค่อยนึกถึงเพื่อน...
กลับกลายเป็นว่า..."รู้ไหมว่าเพื่อนดีใจแค่ไหน"...
"ที่เวลาเพื่อนเสียใจ"..."เราเป็นคนแรกที่นึกถึง"...
นี่แหละที่บอกว่า...'เพื่อน'...
'คือคนที่เมื่อเราสุข
เราไม่เห็นมันอยู่ในสายตา'...
'แต่เป็นคนไม่มีวันปล่อยให้เราล้มลง
ไม่ว่าเราจะไปเจ็บมาจากไหน...
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ ฮือๆๆๆๆ
ซึ้งกินใจจริงๆๆๆเลย
ซึ้งจิงๆเลยจ้าที่รัก
อิอิ
ซึ้งจังเลย
นี่แหละคำสำคัญของคำว่าเพื่อน
เนอะเพื่อร้ากกกกกกกก
ชอบอ่ะ
คำว่า เพื่อน
เพื่อนหายากนะ
รักษานากด้วย
เราจะพยายามเป็นเพื่อนที่ดีนะ
แล้วเราจะหาเพื่อนดีๆได้เมื่อเปล่า
ดีจังเลยเพือนเนีย