>>>ข้าวฟ่าง...มาแว้ววววววว<<<

สวัสดีค่ะ....ชาวgotoknowทุกท่าน...ต้องขอโทษด้วยนะคะ...ที่ข้าวฟ่างไม่ได้มาเขียนเล่า..แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับทุกๆท่าน....ข้าวฟ่างก็กำลังยุ่งๆกับการจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่3อยู่น่ะค่ะ....

ข้าวฟ่างก็ไปสมัครเข้าเรียนโรงเรียนในจังหวัดด้วยค่ะ...แต่ตอนไปก็ไม่ได้บอกใครเลย...เพราะกลัวจะสอบไม่ติดน่ะค่ะ....แต่ตอนนี้ก็สามารถเข้าเป็นเด็กนักเรียนที่โรงเรียนสงวญหญิงแล้วล่ะค่ะ....

จริงๆข้าวฟ่างก็ไม่อยากออกจากรั้วบางลี่วิทยาหรอกค่ะ...ไม่อยากจากเพื่อนๆที่เรียนกับข้าวฟ่างมา..ไม่อยากจากครู-อาจารย์ทุกๆท่านที่โรงเรียนบางลี่วิทยา........ไม่อยากจากพี่ๆน้องๆเลือดฟ้า-น้ำเงิน....แต่พ่อกับแม่..ท่านบอกว่าอยากให้เข้าที่โรงเรียนโน้น...เพราะมีญาติๆที่เรียนอยู่ที่นั่น....และก็อยากให้ไปอยู่กับพี่...อยากให้ลองเปลี่ยนสถานที่...เปลี่ยนบรรยากาศ..เปลี่ยนสังคม...เผื่อเวลาเข้ามหาวิทยาลัยหรือเข้าทำงานในอนาคต....จะได้ไม่มีปัญหากับการปรับตัวยาก....ข้าวฟ่างเลยตามใจท่าน่ะค่ะ...ข้าวฟ่างว่าก็ดีนะคะ..ข้าวฟ่างจะได้มีเพื่อนๆเพิ่มขึ้นอีก...ได้รู้ถึงสังคมนักเรียนที่โรงเรียนโน้นว่าเหมือนหรือต่างกับโรงเรียนบางลี่วิทยายังไงบ้าง.....

แล้วข้าวฟ่างจะเอากิจกรรมที่โน่น...มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้บ่อยๆนะคะ....

ข้าวฟ่างขอขอบพระคุณ..ครูพิสูจน์ที่ให้โอกาสข้าวฟ่าง..ได้แสดงออกหลายๆอย่าง...ทั้งได้ไปแข่งขันทักษะวิชาการ...ทั้งได้มีประสบการณ์ด้านการแสดงเพลงอีแซว....และความรู้ที่ท่านได้สั่งสมให้ค่ะ

ขอบพระคุณ...ครูพรรณาที่ให้โอกาสข้าวฟ่าง...ได้เข้าค่าย....เป็นลูกค่ายมาหลายต่อหลายค่าย...จนข้าวฟ่างได้ร่วมเป็นทีม STAFF ได้ร่วมทำค่ายกับพี่ๆ....ได้รู้จักการทำงานกับคนหมู่มาก...ได้รู้จักการเสียสละสิ่งเล็กๆน้อยๆของเรา...แต่เป็นสิ่งที่มีค่าทางจิตใจกับคนอีกหลายๆคน ....และความรู้ที่สั่งสมให้ข้าวฟ่างค่ะ

ขอบพระคุณ...ครูพินิจ...ครูสอนดนตรีไทย...ที่ทำให้ข้าวฟ่างได้มีโอกาสได้ลองจับ...ลองเล่น...เครื่องดนตรีไทย....ได้เล่นระนาดทุ้มที่ข้าวฟ่างชอบ...และความรู้ที่สั่งสมให้เด็กคนนี้

ขอบพระคุณ..ครูทุกท่านในโรงเรียนบางลี่วิทยา...ที่คอยอบรม..ตักเตือน...สั่งสอน...เด็กคนนี้ให้เป็นผู้เป็นคน..ให้ได้เดินไปข้างหน้าตามที่เด็กคนนี้อยากจะไป...ให้ประสบการณ์แก่เด็กคนนี้ไว้เป็นอาวุธยามเจออุปสรรค...ให้ความรู้ไว้สู้กับตัวเอง...ให้เอาชนะใจตัวเองให้ได้....ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ

ข้าวฟ่างว่าอาจจะจริงนะคะ...ที่เค้าว่ากันว่า"เราจะรู้ว่าสิ่งนั้นมีค่า...ก็ต่อเมื่อจะเสียของนั้นไป" ข้าวฟ่างได้เจอกับตัวเองเลยค่ะ...ตอนที่ข้าวฟ่างเป็นเด็กนักเรียนของโรงเรียนบางลี่วิทยา....ข้าวฟ่างก็รู้สึกเฉยๆ...จนวันนี้ที่ข้าวฟ่างรู้ว่า...ที่อกเสื้อด้านขวาจะไม่มีตัวอีกษรว่า"บ.ล."อีกแล้ว....ข้าวฟ่างรู้สึกใจหายแปบๆยังไงไม่รู้ค่ะ...รู้สึกว่าไม่อยากให้ถึงวันที่ด.ญ. วริษฐา ชรอยเมฆจะเป็นแค่สถิติที่เคยเป็นนักเรียนของโรงเรียนบางลี่วิทยา

จนมาถึงวันนี้ข้าวฟ่างถึงได้รู้ว่า...โรงเรียนบางลี่วิทยา...เป็นสถานที่ที่ข้าวฟ่างจะไม่มีวันลืม...เป็นสถานที่แห่งมิตรภาพของเพื่อนๆชั้นม.3/1...เป็นสถานที่ที่ครูทุกๆท่านได้สั่งสมความรู้ให้เด็กคนนี้...ขอบคุณมากๆเลยค่ะ...

แล้วข้าวฟ่างจะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยนะคะ...ดูแลสุภาพด้วยนะคะ...
จากความปรารถนาดีจากข้าวฟ่างค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย น้องข้าวฟ่าง
ใน เรียนรู้เรียนทำ

คำสำคัญ (Tags): #ความรู้สึก...จากใจจริงค่ะ

หมายเลขบันทึก: 252057เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2009 22:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 05:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

นาง พรรณา ผิวเผือก

เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2009 23:07 น. ()

สวัสดีจ้ะ

* ยินดีด้วยจ้ะ ต้องขยันให้มากขึ้นตามชั้นเรียนนะ

* ฝากฟ้าบางลี่ยามบ่ายวันรับประกาศมาให้ชม

* สุขกายสุขใจนะคะ

เบดูอิน

เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2009 23:11 น. ()

เด็กดีเป็นศรีแก่ชาติ

ลำดวน

เขียนเมื่อ 31 มีนาคม 2009 08:37 น. ()

ดีใจด้วยนะคะ
ข้าวฟ่าง ลูกฟ้าขาว จะเป็นคนดีที่มีอนาคตก้าวไกลค่ะ

เกษตร(อยู่)จังหวัด

เขียนเมื่อ 31 มีนาคม 2009 09:05 น. ()

สวัสดีน้องข้าวฟ่าง..
ยินดีกับการเปลี่ยนแปลงอีกขั้น..
กว่าผีเสื้อจะโบยบินหนอนน้อย ๆ ต้องลอกคราบตั้งหลายครั้ง...
จุดเปลี่ยน..เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องถูกที่ถูกเวลา..
เราจึงต้องพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง..ทั้งที่เรารู้ล่วงหน้า..และแบบที่เราคาดไม่ถึง..
สักวันหนอนน้อย ๆ จะเป็นผีเสื้อแสนสวยที่พร้อม...จะโบยบิน
เป็นกำลังใจสำหรับก้าวย่างต่อไป