ไม่มีใครระวังอะไรให้เราได้...!

หลังจากที่เมื่อวานนี้ได้รับพัสดุไปรษณีย์ชิ้นหนึ่งซึ่งมีสภาพเสียหายจากการขนส่ง

ตอนแรกใจเราเองนั้นก็นึกโทษว่า ทำไมนะ คนที่ขนและส่งให้เรานั้นเขาไม่ระวังเลย ทั้ง ๆ ที่ผู้ส่งนั้นก็เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า “ระวังของแตก...”

อีกวูบหนึ่งแห่งจิต เราก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า
นั่นน่ะสิเน๊อะ...! ใครเขาจะมาระวัง มาใส่ใจอะไรให้เราได้เท่ากับตัวของเราเอง

สิ่งที่มีคุณค่า หวงแหนยิ่งของเรา คงจะไม่ใช่เป็นสิ่งเป็นที่ควรรักษายิ่งของเขา
สิ่งที่เรารัก เราใส่ใจ เราต้องดูแล ระมัด ระวังด้วยตนเอง ไม่มีใครที่จะระวังอะไรให้เราได้

การฝากชีวิต ฝากความรู้สึกไว้กับใคร คนใด หรือผู้ใดนั้น เขาก็คงจะไม่ใส่ใจดูแลได้เท่า เราฝากใจไว้กับใจของเราเอง

ในปัจจุบันนี้ เรามักฝากชีวิต ฝากความหวัง ฝากความดูแลเอาใจใส่ไว้กับผู้อื่น จนทำให้บางครั้งเราลืมที่จะสั่งสิ่งที่มีค่ายิ่งนั้นไว้กับมือของเรา

มือที่รู้ มือที่รัก มือที่หวงแหน มือที่รู้จักคุณค่าของสิ่งที่มี “คุณค่า”

ชีวิตนี้ จิตใจนี้ ไม่มีใครระวังอะไรให้เราได้นอกจากเราจะระวังสำรวมใจ ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท
ไม่มีใครป้องกัน ระแวด ระวังอะไรต่ออะไรให้เราได้เท่า “ใจ” ของเราเอง...

เขียนใน GotoKnow โดย ปภังกร
ใน โลกแห่งธรรม

คำสำคัญ (Tags): #รักษาจิต

หมายเลขบันทึก: 251655เขียนเมื่อ 29 มีนาคม 2009 09:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (5)

add

เขียนเมื่อ 29 มีนาคม 2009 09:06 น. ()

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุดนะคะ

ฝากความหวังไว้กับคนอื่นเหมือนเรายืมจมูกเขามาหายใจ

แต่บางความหวังบางอย่างก็จำเป็นต้องฝากนะคะ

เราทำได้เองทุกอย่างซะเมื่อไหร่ใช่ไหมคะ

อย่างการขนส่งทางไปรษณีย์เราก็ต้องอาศัยเขา

แต่สำนึกที่เราควรตระหนักก็คือดูแลสิ่งของของผู้อื่นที่เรารับผิดชอบให้ดีดี..จริงไหมคะ

ay

เขียนเมื่อ 29 มีนาคม 2009 10:03 น. ()

ตามมาอ่าน

ท่านถือเอาสิ่งที่เกิดมาสอนดีแท้

การหาแล้วยึดเอาสิ่งอื่นๆ เป็นสรณะ ก็ต้องหาร่ำไป จริงๆ ไม่มีเต็มอิ่ม เต็มพอ

เมื่อเราหยุดได้ และหันมายึด พระรัตนไตรเป็นสรณะอันประเสริฐ ใจจะสงบแท้จริงด้วย

แต่การบ้านนี้ต้องทดลองเดิมพันด้วยตนเอง จึงจะเข้าใจ

ขอบคุณท่านที่ย้ำเตือน

-*ปลแต่แหม เราไม่เคยส่งของมีน้ำในขวดเสียด้วย ทางไปรษณีย์เลย!

ส่งทางใกล้ไกลก็โอกาสแตกอยู่ดีแม้จะระวังอย่างไร ขนาดส่งDHLยังแตกเลยแม้ว่าเขาจะรับประกัน แต่ของแตกแล้วก็คือแตก ดังนั้นหากของนั้นหาแทนไม่ได้ก็ไม่ควรเสี่ยง

ดังนั้นกายใจเรา เราควรพากเพียรระวังให้ดีเอง

การฝากความหวังที่พึ่งกับสิ่งอื่น รังแต่จะไม่ทำให้เราเติบโตอย่างแท้จริง

เราเรียนรู้จากสิ่งรอบเราเพื่อที่จิตวิญญาณเราจะโตตามเวลาอย่างแท้จริง