เราตื่นขึ้นมาในยามเช้า ผิวหนังสัมผัสกับอากาศที่หนาวเย็น "โอ๊ย ไม่อยากตื่นเลย" แต่ด้วยภาระที่ต้องกระทำของชาวค่ายอย่างเราๆที่ต้องตื่นแต่เช้ากันทุกวัน เราสะลัดผ้าห่มอันแสนอบอุ่นออกจากร่างกายแล้วสปริงตัวลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็ว เดินโซซัดโซเซออกมาจากบ้านพัก เจ้าของบ้านคงตื่นนานแล้ว(พักแบบโฮมสเต)เขายิ้มให้เรา มันเป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตรและดูอบอุ่นระคน เราออกมาจากบ้านอากาศเย็นชื้น สดใส และปลอดโปร่ง เราสูดเอาอากาศที่บริสุทธิ์เข้าปอดหลายครั้ง มองไปข้างหน้ามีทั้งภูเขา ป่าไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกจางๆ หมู่นกเริ่มส่งเสียงร้องเรียกหากันและโบยบินไปอย่างอิสระบนท้องฟ้ากว้าง ห่างออกไปไม่ไกลเราได้ยินเสียงน้ำตกดังมาเป็นระยะๆ มันยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมากทีเดียว นี่แหละธรรมชาติที่สมบูรณ์ หมอกเริ่มจางลงมากแล้ว ดวงอาทิตย์ดวงโตเริ่มที่จะโผล่ขึ้นเหนือทิวเขาที่ทอดยาว เรายืนมองภาพเหล่านั้นแล้วหลับตาเพื่อที่จะเก็บภาพที่ได้เห็นไว้ในกล่องความทรงจำของเรา พรรคพวกที่อยู่บ้านข้างๆก็ทยอยตื่นขึ้นมา และเดินออกมาชมความงามของธรรมชาติที่ซึ่งอยู่ในเมืองกรุงไม่เคยพบเห็น ดวงอาทิตย์เริ่มทะยานสูงขึ้นทุกขณะ เสียงชาวค่ายร้องเรียกกันเพื่อรวมตัวทำภาระกิจแรกของวัน เราเดินกลับเข้าบ้านพักเพื่อเตรียมตัวไปทำภาระกิจอันเป็นประโยชน์
เราหลีกหนีความเบื่อหน่าย ความรับผิดชอบและความวุ่นวายของสังคมเมืองหลวงมาพักผ่อนและสร้างสรรสิ่งดีๆให้กับสังคมอีกสังคมนึง ท่ามกลางขุนเขาและป่าไม้ ห่างไกลผู้คนที่ซึ่งไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวก มีแต่ความสวยงามของธรรมชาติและความมีน้ำใสใจจริงของคนพื้นบ้าน ที่นี่ และวันนี้เป็นวันพักผ่อนของเรา เราบอกตัวเองว่ามีความสุข เพราะในป่าเขาเช่นนี้เราไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากาก ให้กับตัวเองอีกเลย
อันที่จริงเเล้วนี่นะ ทุก ๆ ที่เป็นที่ที่น่าอยู่เสมอถ้าเรารู้จักเรียนรู้ที่จะอยู่ เเต่เราไม่เคยพอกับสิ่งที่มี จึงคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับเราเราต้องเเสวงหาที่ใหม่ไปเรื่อย ๆ
เเต่สวรรค์บนดอยนี่เเหละที่สอนให้เรารู้จักความสุขของการมีชีวิตอยู่อย่างเเท้จริง
ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเรียนรู้ชีวิตชาวดอยเหมือนกันนะ
ความสุขเราสามารถหาได้ทุกที่ครับ
และสวรรค์บนดอยก็คงเป็นอีกที่หนึ่งที่ทำให้ตัวผมและคุณ
มีความสุขได้เช่นกันครับ
THaNKS.....
มีความสุขจิรงเเละเห็นภาพที่ดีอีกสังคมหนึ่งที่เราไม่ค่อยจะมีโอกาสได้เห็นเเต่คุณ ชวิสา นำมาเล่าให้เห็นภาพได้ดีมาก เเละสะท้อนชีวิตชาวดอยที่อยู่กันเเบบพี่เเบบน้องได้ดีมากค่ะ
พูดมาแล้วอยากไปเที่ยวชมบรรยากาศบนดอยจังเลยนะ
สำหรับชีวิตชาวค่าย ต่างรับรู้ว่าเป็น สวรรค์บนดิน และ สวรรค์บนดอยจริง ๆ ค่ะ ...
มองไปข้างหน้ามีทั้งภูเขา ป่าไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกจางๆ หมู่นกเริ่มส่งเสียงร้องเรียกหากันและโบยบินไปอย่างอิสระบนท้องฟ้ากว้าง ห่างออกไปไม่ไกลเราได้ยินเสียงน้ำตกดังมาเป็นระยะๆ มันยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมากทีเดียว นี่แหละธรรมชาติที่สมบูรณ์
...
สุข สงบ อิสระ ไร้พันธนาการ ทั้งปวง ... อิ่มเอม ใจนะคะ ขอบคุณค่ะ
"อาทิตย์ตก ริมฝั่งโขง" นำมาฝากคนคิดถึงบ้านค่ะ